Mission New York

...

Alison

"Brooke waar wacht je op?" vroeg Tom. Ik keek om me heen. "Ik zie mijn vader nergens?" Ik liep het trapje op en keek over de grote parkeerplaats. "Waarom zoek je hem?" Zei Tom verbaasd. "Ik wil naar huis maar heb geen sleutels bij." "Waarschijnlijk is hij nog binnen." Zei Tom.

Ik liep weer naar binnen en liep door de gangen naar de zaal, maar daar waren alleen nog maar schoonmakers te zien. Ik liep naar de kleedkamers waar ik iemand hoorde schreeuwen.

Ik liep een klein kamertje in en zag Arianna en Milan tegen mijn vader schreeuwen. Ik liep het kamertje in en werd meteen aan mijn haar getrokken. "Jij trut! Jij hebt ze uitgenodigd of niet?" Ik keek mijn vader met grote ogen aan. "Nee ik zweer het!" Hij liet me met een klap op de grond vallen. "Wat doen jullie hier dan?" Schreeuwde mijn vader.

"Jullie willen mijn dochter weer afpakken of niet?!" riep hij. Milan deed zijn mond open maar ik was hem sneller af. "Nee ze geven toch niks om mij" Milan keek me met grote ogen aan. "Pap kunnen we nu naar huis? Is het trouwens goed als Tom straks nog komt?" Vroeg ik alsof ik en mijn vader een normale relatie hadden.

Mijn vader keek nu ook verbaasd. "Uhm ja is goed" Hij zocht zijn sleutels uit zijn zak en liep naar de gang. "Ali..." Zei Milan. "Maakt niet uit, ik zie nu pas in dat ik misschien beter af ben zonder jullie."

Arianna

Ik keek verbaasd toe. Alison probeerde niet om met ons mee te komen, ze wou naar huis. Met die jongen. Milan voelde zich vervangen en ik ook. Ik was niet meer nodig in haar leven maar ik kon het ook wel begrijpen.

Ik heb haar niet gezocht zoals de vorige keer, ik heb haar opgegeven en nu had ze hetzelfde gedaan. Ik dacht altijd dat ik toch niks kon veranderen aan deze situatie maar nu ik zag dat ze zo werd behandeld, meteen aan haar haar getrokken worden, dacht ik daar anders over.

We zaten in het vliegtuig en bleven stil. Milan keek naar de wolken buiten en luisterde muziek. Ik was met mijn verslag bezig wat ik over vandaag moest inleveren.

"Ik denk dat we een fout hebben gemaakt." Zei Milan. "We hadden het Howlings niet moeten laten uitzoeken, ik zag hem namelijk vandaag toen jij even weg was, hij wist al die tijd al waar Alison was." voegde hij eraan toe.

"Je bedoelt dat we zelf hadden moeten zoeken?" Zei ik. Hij knikte. "Net als de vorige keer. Howlings werkt voor je vader en wil dat Alison hier blijft." Ik ging zijn conclusie na en ik kwam er ook achter. Al die tijd zijn we bedrogen.

"Ik wil Alison terug" Zei ik zacht. "ik ook" ik keek hem even aan. "Haar team is toch door naar New York, dan nemen we haar mee" Zei ik. Hij knikte. "maar dat is pas over twee weken ofzo" Ik knikte. "in die tijd kunnen we een perfect plan maken, ook moeten we Ashley en Daniël nog overtuigen."

Alison

"Zou ik stoppen met cheerleaden? De enige reden dat ik het deed was omdat ik naar New York wou maar dat vind ik nu ook niet meer zo nodig" Ik zat met Tom op mijn balkon. Hij haalde zijn schouders op. "Al je vriendinnen zitten nu wel in dat team en je bent er goed in, dus waarom zou je stoppen. "

Daar had hij een punt. Hockey, waar ik jaren voor had getraind was voorbij, ik trainde soms in het schoolteam maar wedstrijden wouden ze me niet laten doen. Cheerleaden mocht ik altijd doen, ik voelde me als een familie in dat team, Ellen en de rest waren de beste vriendinnen die ik hier had dus ik denk dat ik toch niet stop.

Ik moet er alleen voor zorgen dat ik niet weer Arianna en Milan zou tegenkomen.