Mission New York

Ik hou van je, ga niet weg...

Alison

Ik keek Milan in zijn ogen aan probeerde mijn gevoelens te ontcijferen. "Ik wil het wel weer proberen, ik ga mijn leven gewoon weer verder" Zei ik. Hij glimlacht lief. "Met mij?" Ik knikte. Hij gaf me een kus en OMFG wat had ik die gemist.

*two days later*

Ik wist niet meer hoe veel ik eigenlijk van New York hield. Ik dacht dat ik mensen in Washington wel zou gaan missen. Maar Yana mis ik het meest, dan Ellen want ondanks de ruzie, was ze er altijd voor me, zelfs toen ik net nieuw was. Ze was mijn kattekwaad buddie. Tom stond onderaan op mijn lijst. Er waren geen excuses voor hem om nog naar boven te klimmen.

Ik ging verder met mijn leven hier. Ik ging hockey proberen op te pakken en terug in mijn team te komen. Ik ging proberen weer bij Megan in de klas te komen, wat wel moest lukken omdat ik de afgelopen tijd met een hogere leeftijd heb rondgelopen en in een hogere klas zat. Ik ga proberen weer Milan's perfecte vriendin te worden en ik kon dat niet zonder een nieuwe outfit voor morgen.

Morgen ging ik weer naar school toe. Mijn moeder en William hadden alles geregeld, mensen die me in de gaten hielden en uitkeken voor mijn vader, Howlings en John natuurlijk. Ze hadden met de school geregeld dat ik mocht proberen om in Megan's klas mee te draaien. We hadden een smoes verzonnen dat ik een paar maanden was verhuisd naar mijn opa. Een deel was geen leugen, alleen was ik niet bij opa. Maarja mijn vader stond nog steeds op de lijst van meest gezochte criminelen en niemand zegt dat die even bij een crimineel is gaan wonen.

Ik liep nu dus met Megan door de stad. Ik droeg een rood jurkje van Marc Jacobs en zwarte lak Louboutins. Ik had een zwarte jasje aan en een Micheal Kors tas om mijn schouder hangen. Megan droeg een wit kort shortje van Marc Jacobs en pastel blousje van Chanel. Een tas van Louis Vuitton hing om haar arm. Ze had ook Louboutins aan maar dan met wit.

We liepen onze normale route, Chanel, Prada, Tiffany, Cartier en natuurlijk andere dure merkwinkels. De meeste winkeleigenaren herkenden ons meteen. "Aah Alison, je bent er weer bij! Ik heb je zo gemist" Jacob gaf me kussen op mijn wang op een overdreven manier. Hij was TGTF. To gay to function Hij was geweldig. Hij was een eigenaar van een groot warenhuis in Manhattan.

Met mijn handen vol met tassen kwam ik thuis. Ik zette mijn tassen neer en liep naar de woonkamer. Meg was naar huis en kwam misschien vanavond om over morgen te roddelen, ik moest op de hoogte zijn van alle nieuwe uitjes!

Arianna

Ik liep mijn laatste uur langzaam uit. Het was engels en ik wou nog even met Steve praten. Hij glimlachte toen hij me voor zijn bureau zag staan. Ik zag dat hij nog steeds verdrietig was dat het uit was met zijn vriendin. In de les merkte je het al want hij was stil, liet ons veel zelfstandig werken en reageerde afwezig op de vragen.

"Jij kan wel een koffie gebruiken" Zei ik lachend. Hij knikte en pakte zijn tas. "Valt het zo erg op?" Ik knikte. "Ja nogal" Hij keek naar de grond. "Ach, het is ook niet niks om zomaar uit een relatie te komen" Zei ik. Hij knikte "Ik dacht dat ik vader werd maar dat is ook van haar nieuwe vriend" Zei hij. Ik keek even verbaasd. "Ze is vreemdgegaan?!" Hij knikte. "Ja al best lang en ik alleen maar denken dat we gelukkig bij elkaar waren, ik wou haar in Washington ten huwelijk vragen." Ik kreeg medelijden met hem, heel veel medelijden.

Hij werd vader, dacht hij dan, hij zei dat hij met haar wou trouwen, hij was bedrogen! Ik herkende het gevoel, het bedrogen gevoel, maar ik denk dat ik mijn pijn niet eens mag vergelijken met de zijne. Hij had bijna een leven compleet, vrouw, kind, huwelijk, goede baan, en nu heeft hij alleen de baan nog.

Ik zei niks even en we liepen in stilte naar het café. Hij zuchtte. "Ik heb zin in een filmavond" Zei hij opeens. Ik keek hem aan. "Een filmavond in je eentje?" Hij schudde zijn hoofd. "Nee jij moet komen!" Ik keek even verbaasd naar hem. "Jij en ik?" Hij knikte."Waar?" Hij haalde zijn schouders op. "Kan in mijn flat?" Zei hij in een vragende toon.

"Waar woon je dan? Ik heb namelijk mijn auto gesloopt"  "Brooklyn, ik kom je wel ophalen" Zei hij. Ik knikte. "Klinkt goed" Hij glimlachte en pakte de koffie's aan en we gingen aan een tafeltje zitten.

Ik keek naar de ingang en zag Alison met Milan binnenkomen. Alison was weer helemaal in haar oude kledingstijl, ze had Milan terug.

Ik verbaasde me af en toe over mijn zusje. Ze heeft zo veel meegemaakt maar altijd komt ze er boven op en denkt ze er niet meer aan terug. Ze heeft haar leven dan ook in een flits weer terug op de baan en alles begint weer van voor af aan.

Steve keek om en zag dat ik naar Alison keek. "Jullie zijn niet arm" Zei hij. Ik keek hem verbaasd aan. "Jullie dragen de duurste merken en altijd als ik je zie heb je iets anders aan, zelden draag je dezelfde kleren nog een keer." Ik knikte. "Mijn moeder en vader hadden beide een goede baan, mijn vader is nu nog rijk maar niet voor lang, zijn geld raakt op en met politiewerk verdiend hij niet veel, mijn moeder en stiefvader nog wel" Hij knikte. 

"Bij de vergaderingen hoorde ik dat je niet bij je moeder woont" Ik schudde mijn hoofd. "mijn moeder woont twee uurtjes hiervandaan en komt regelmatig langs. Ik woon met mijn zusjes en twee stiefbroers" Hij knikte en zei even niks. "Waar woon je eigenlijk? Zodat ik je vanavond kan ophalen?" Ik gaf mijn adres. "Upper East Side" Zei hij. Het leek alsof hij vooroordelen had. Veel mensen hebben die. Mensen denken dat mensen die daar wonen alleen maar aan geld denken, geld en zichzelf.

Oké Alison kon dat wel goed. Ashley soms ook en mijn moeder helemaal. Milan en Daniël niet want  die kwamen hier niet vandaan. Ik was ook zo maar bij Steve niet. Ik had nooit het gevoel dat ik dat voor hem moest doen. Ik wou om hem geven en ik wist dat hij gewoon niks om geld gaf.

Ashley

De training ging goed. Tara en Kate waren ook goed bezig. Misschien omdat er vanaf vandaag een week lang scouts kwamen om te kijken of je naar de Olympische spelen zou mogen. Natuurlijk wou ik dat. Nu Alison thuis was kon ik me er voluit op concentreren. Ik moet dit halen en als ik iedere dag zo zou doen was ik bijna verzekerd naar de laatste ronde.

In de laatste ronde hoefde ik alleen nog maar tegen de andere clubs, de beste 12 gingen door naar de Olympische spelen. Ik wist dat die ronde wel moeilijker was.

Dat was een bootcamp van 3 weken. We moesten trainen, trainen en trainen. Daardoor vielen er al zwakkelingen af. Ook vielen er mensen af in de optredens. Je moest dan laten zien wat je kon. Op een scorebord kon je zien waar je stond. Als je onderin stond en dan slecht deed was je er ook uit.

Zo vielen er een hoop af. De bootcamp heette niet voor niks Hell Fire. Dat ging zo voor iedere olypische sport en iedereen ging zo afvallen en uiteindelijk kwamen de beste erin.

Ik wist dat ik mijn best moet doen maar ik had al nationale titels dus dan moest ik een kans maken daarin. I

Ook ging de training denk ik beter omdat ik beter had geslapen sinds Alison terug is. Ze was altijd in mijn dromen, zeg maar nachtmeries. Ik kon niet slapen, werd schreeuwend wakker als ik eenmaal sliep en kon daardoor overdag niet goed meer volgen of het ging lukken of niet.

Alison

Ik liep terug met Milan en stopte abrupt toen ik dacht mijn vader te zien. Milan keek verbaasd om zich heen. "Hij is hier niet" Ik schudde mijn hoofd. "Je hebt gelijk"

Ik wist dat iedereen dacht dat ik me groot hield maar niemand wist dat ik doodsbang was. De afgelopen maanden ben ik erachter gekomen  dat mijn vader een monster is die niet bang is om een klap te geven in mijn gezicht. Die niet bang is om een pistool op te pakken en om zich heen te gaan schieten. Hij was niet makkelijk om mee om te gaan.

Hij zal ondertussen vast wel weten dat ik niet meer terug kom met die vervloekte bus. Hij weet ook wel dat ik in New York ben. Ik weet ook wel dat het niet lang meer duurt voor mijn vader komt. Hopelijk kon hij me loslaten. Ik wou niet meer in angst leven, dat deed ik al zolang...