Elijah, sanırım kırıldım sen tarafından.
Yılda bir kez yaptığımız okul dergisi toplantısını yaptık. 10 kişilik grubun içinde ben de varım. Şiir yazarım her yıl dergi için. Sen de oradaydın. Derginin tasarımını sen yapıyormuşsun bu yıl ve hepimizin fotoğrafını çekecekmişsin. Tek tek çektin 8 kişiyi. Sonra sıra bana geldi. Geçtim karşına. Biraz gülümse dedin. Ben de sana hep bunu yazıyorum. Bunun ironikliğine güldüm. Tam o an patladı flaş. Yayınlanacak yazıları okumaya başladık. Ben yazdığım şiiri okudum. Ama sen gel bir de bana sor. Ellerim, dizlerim, kirpiklerim... Her yerim titriyordu. Ordaydın, Elijah! Okuduktan sonra sana hiç bakmadım. O sana yazılmış bir şiirdi. Sana, sen farkında değilken hislerimi açıyordum. Hemen orada ölmek istedim. Sonra herkes çıktı birer birer. Kıpırdayamadım. Sonunda sana döndüm. Biraz uzağımdaydın. Herkes çıkmıştı. Ama sen kıpırdamıyordun. Sonra kalktım ve yanından geçip kapının koluna uzandım. 'Dur' dedin. Durdum. Sen dersin de ben nasıl durmam. 'Şiirin... Okul dergisi için fazla kasvetli değil mi?' bu kelimeleri sarf ettin. Ne diyebilirdim? Benim tutunduğum tek dal olan şiirimi beğenmedin. Kalan cesaret kırıntılarımı toplayıp sana döndüm. 'Öyle mi?' diye sordum. Evet dedin. O zaman yayınlamazsın diyip çıktım oradan. Kırılmıştım. Seninle ilk konuşmamızın böyle olmasını istemezdim. Kalbim kırılmıştı. Üstelik sesine de aşık olmuştum. İsmini de öğrenmiştim. Hayatından birkaç dakika çalmıştım. Ah, Elijah... Artık olmaz. Hayallerim bir bir ziftle kaplandı. Bu şey olmaz. Beni sevmeyeceğini bana bakışından anladım. Sen zaten seviyordun başkasını. Olmayan şansım ağlıyordu. Kirpiklerim ıslanmıştı yine. Üzgünüm ve seni seviyorum. Olur da bu mektupları okursan, ciddiye alırsan bil ki ölümümden sorumlu değilsin. Çünkü beni düş kırıklığına uğratan kendimden başkası değil.*
* Bu kez Kafka' ya selam olsun!
-Ölse de seni sevmekten vazgeçmeyecek olan acemi bir şair.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Elijah İçin
Kısa Hikaye"Rüyasında insan olduğunu gören kelebeğin kimsesiz mektupları." Başlangıç: sen Bitiş: sen
