Ruh Oyunu

4- Oyuna Giriş Bileti

Duru neyin zamanı geldiğini bilmese de kötü bir şey olduğuna dair kalıbını basabilirdi.

Psikolog Altemur neyin zamanı geldiğini sakince sordu. Duru suskunluğunu sürdürmeye devam etti. Bakışları Altemur'a dönük, göz bile kırpmadan hareketsiz duruyordu. Altemur bu durumdan rahatsız olsa da aldırış etmiyordu.

Bir dakika boyunca bakıştılar ve Altemur bir terslik olduğunu anlayıp Duru'yu dürtmeye yeltendi. İki, üç defa dürtükledi ama değişen bir şey olmadı.

"Duru. Duru. İyi misin?" dedi ve bir kaç kez daha dürttükten sonra Duru, ani bir şekilde derince nefes aldı, göğüs kafesi olabildiğince havaya kalktı ve gözleri döndü. Altemur korkudan hemen Duru'dan uzaklaştı ve kapıya doğru kendini yasladı. Gözleri ve ağzı açık Duru'yu izliyordu.

Duru aldığı nefesi son noktasına kadar verdi ve delice titremeye başladı. Her bir kası kasılıyor, her yeri ayrı bir titriyordu. Altemur küfürler savurarak Zühre'ye haber vermek için aşağı kata inen merdivenlerden ikişer ikişer, hızlı adımlarla indi. Arada bir tökezledi ama aldırış etmeden koşarak, televizyonun karşısında, bacak bacak üzerine atmış, derin düşüncelerin içindeymiş gibi boş boş evlilik programına bakan Zühre'nin yanına geldi. Zühre meraklı gözlerle Altemur'a baktı.

Altemur korku ve soluklar içinde Zühre'ye parmağı ile Duru'nun odasına işaret etti.

"Duru. B-bir şeyler oluyor?"

Zühre daha Duru cümlesini duyar duymaz oturduğu yerden fırladı. Merdivenlerde hızlıca çıktı ve odaya girdi.

Zühre gördüklerinin karşısında elini açık kalan ağzına koyarak tepki verebildi. Hemen arkasından Doruk içeriye girdi. Altemur ona da haber vermiş olmalıydı.

Doruk aynı tepkiyi verdi ama hemen Duru'nun yanına gidip onu sakinleştirmeye çalıştı. Omuzlarından tutup titremesine engel olmaya çalışıyor, avazı çıkasıya kadar Duru'ya sakinleşmesini, neler olduğunu soruyordu.

Kapıda, Zühre şokta, Altemur şaşkın bir şekilde Duru'yu izliyorlardı. Doruk yardım et dercesine Zühre'ye bir bakış attı. Zühre zorla şoktan çıktı ve Doruk'a yardım etmek için Duru'nun yanı başına geldi. Altemur cebinden telefonunu çıkarttı ve ambulansı aradı.

Zühre tam Duru'nun elinden tutacaktı ki Duru titremesine kesti. Odada birden bir sessizlik oluştu. Sessizlik çok geçmeden Altemur'un "Alo! 112 mi?" deyişi ile bozuldu.

"17 yaşında bir kız çocuğu delice titriyor." dedi çaresizce Duru'ya bakarak.

Doruk hemen Duru'nun nabzını kontrol etti. Terden yüzüne yapışan saçlarının geriye doğru attı ve kulağını ağzına yakınlaştırdı. Nefes alış verişini hissetmeye çalıştı ama beceremedi çünkü nefes almayı kesmişti.

"Nabzı atmıyor. Nefeste almıyor." dedi Doruk korkuyla bir Zühre'ye bir Altemur'a bakarak.

Altemur ekleme yaptı. "Nabzı atmıyor."

"Adresi veriyorum." dedi ve Doruk'un söylediklerini tekrarladı.

Zühre'nin gözleri yavaş yavaş dolmaya başladı. Kızı ölmüştü. Dizlerinin üzerinde sertçe çöktü ve ağlamaya başladı. Solmuş elini kavradı ve yere oturdu. Elini başının altına koydu ve kendini gözyaşlarına teslim etti.

Doruk yavaşça Duru'nun elini Zühre'den çekti. Oda titriyor, ayakta zor duruyordu.

Duru'nun ellerini karnının ortasında üst üste yerleştirdi. Açık kalan ağzını ve gözünü nazikçe kapattı.

Gözleri dolmaya başladı. Titredi. Gözyaşı yanağından yavaşça akıp yere düştü. Duru'nun alnından bir öpücük kondurdu ve sessizce ağlamaya başladı.

Zühre birden yere düştü. Doruk irkildi ve yere düşen Zühre'nin başına eğildi. Altemur'da yere kilitlenen bakışlarını Zühre'ye çevirdi ve oda yanına geldi. Altemur cesaret gösterisi yaparmış gibi hemen Zühre'nin nabzını yokladı.

"Bayılmış." dedi Doruk'a bakarak.

Siren sesleri ufaktan ufaktan duyulmaya başladı. Daha fazla zaman geçmeden ambulans geldi.

Hemşireler elinde sedye ile hızla odaya çıktılar. Duru'yu sedyeye yatırıp aşağıya indirdiler. Elinde kocaman bir çanta taşıyan kadın yerde baygın yatan Zühre'nin yanına geldi ve ilk yardımı yaptı. Göğsünü dinledi, tansiyonunu ve nabzını ölçtü.

Zühre yavaş yavaş kendine gelmeye başladı ve onu da sedyeye yatırıp hastanenin yolunu tuttular.