Audrie Kenley
Na ons... intieme moment besloot Chase dat we hoognodig moesten ontbijten. Chase besloot ook dat hij voor ons moest koken, een soort romantisch gebaar. Het romantische gebaar heeft me verbranden toast, eieren en spek bezorgd.
'Zal ik anders wat maken,' verzucht ik. Ik hijs me op het keukenblad naast het gas. Chase gromt wat en gooit voor de tweede keer verbrand eten weg. Ik leg mijn hand op zijn schouder en schud hem voorzichtig heen en weer.
'Chase, je hebt bewezen dat je niet kan koken. Laten we gewoon wat halen. Dan weten we in ieder geval dat ik niet zal sterven,' er verschijnt helaas geen glimlach op zijn gezicht, nee het staat op onweer. Ik spring van het keukenblad af en ga voor hem staan.
'Hé Chase, kijk naar me,' zodra mijn hand zijn blote borst raakt, kijkt hij me meteen aan. Zijn ogen flitsen van mijn ogen, naar mijn hand en weer terug. De tintelingen die door mijn hand gaat zijn moeilijk te negeren. Ik slik luidkeels en kijk hem in zijn donkere ogen aan.
'Wat is er aan de hand?' Chase geeft geen antwoord, maar kijkt intens naar mijn lippen. Hij buigt voorzichtig naar voren, ik spiegel zijn beweging. Ons moment wordt, helaas, verstoord door de deur die opgeslagen wordt.
'Chase, mijn vriend. Wat denk jij er van als wij heerlijk gaan jagen. Even je wolf vrijlaten. Dan zijn je gedachtes van je mate waarschijnlijk ook even weg,' zegt de jongen luid. Ik kan hem niet zien, want Chase staat voor me. Heeft Chase een wolf als huisdier? En jaagt hij daar mee? En wat is een mate?
'Nu niet Boaz,' de stemming is gelijk tien graden onder nul. Chase staat nog steeds over mij heen gebogen, mijn zicht blokkerend.
'Kom op Chase, je kan niet voor altijd over je mate mokken. En je hebt je wolf al een tijdje niet vrij gelaten. Een goede jacht zal je goed doen,' voetstappen weerklinken in de keuken. Ik zie zijn benen niet ver van Chase en gesnuif is er te horen.
'Er is hier iemand anders... wie is hier nog meer?' vraagt de onbekende jongen. Ik kijk Chase recht aan, maar zijn ogen zijn wazig.
'Man, ik zweer. Ik kan ruiken dat ze mens is. Ze is volgens mij ook een meisje. Serieus man, na al die tijd val je er toch voor?' zijn stem klinkt ontzet. Hij kan ruiken dat ik mens ben? Maar wat is hij dan? Zeker geen mens al kan hij dat aan mij ruiken... Een hand sluit zich rond Chase zijn arm en trekt hem van me weg.
'Dude, wie is dit?' ik kan de jongen eindelijk aankijken. Ik kan een ding zeggen, hij is zeker niet blij. Chase mompelt een paar dingen, maar niks valt te verstaan. Ik bekijk de jongen nogmaals aandachtig. Hij heeft zwart haar, wat afsteekt met zijn felgroene ogen, maar ook wel weer gaaf. Hij is gespierd en knap, maar niks vergeleken met Chase.
'Boaz, dit is... dit is Audrie,' zegt Chase plotseling. Boaz zijn ogen schieten gelijk naar mij, zijn mond valt lichtjes open. Hij bekijkt me van top tot teen, maar stopt al gromt Chase. Chase gromt? Wat is hier aan de hand?
'Dit is Audrie? Je...'
'Ja, dit is Audrie mijn mate,' zijn stem klinkt onvast, alsof hij niet zeker van zijn zaak is. Sinds wanneer zijn we maten? Ik dacht hij wilde dat we meer waren? Of is hij van gedachte veranderd? Een naar gevoel nestelt zich in mijn hart en plotseling voel ik me treurig.
'Chase, ik... ik ga naar huis,' mompel ik en maak mijn weg uit de keuken. Dit wordt me allemaal te veel. Gedachtes vliegen door mijn hoofd, geen een is positief. Emoties stapelen zich goed, tranen maken mijn zicht troebel.
'Audrie niet gaan,' Chase sprint naar me toe, zijn armen om me heen wikkelend. Ik probeer me eruit te vechten, maar het werkt niet. De emoties zijn te veel en ik leg mijn hoofd verslagen op zijn borst. De tintelingen kalmeren me lichtjes, maar ik kan het niet laten om verdrietig te zijn.
'Ik wil naar huis Chase. Ik moet mijn vader opzoeken, ik moet trainen, ik heb een belangrijk gevecht, ik moet nog veel interviews doen,' som ik op. Mijn stem is onvast en Chase zijn aanraking maakt het niet beter.
'Audrie, ik denk dat ik je veel moet uitleggen. Ik smeek je om je voor een dag of twee ziek te melden, zodat ik je alles kan uitleggen. Alsjeblieft,' zijn stem is onvast, zijn grip om mij sterk. Hij is bang, bang dat ik weg ga. Hij wil dingen uitleggen, wat dan? Wil hij uitleggen dat hij van jagen houd? Dat hij een wolf als huisdier heeft? Of dat hij mij als niks meer dan een vriend ziet?
'Ik snap het Chase. Vele mensen houden van jagen, ik weet niet of veel mensen een wolf als huisdier hebben, maar ik ben er oké mee. Ik snap ook dat we enkel vrienden zijn, maar je geeft me wel de verkeerde signalen. Ik vraag je vriendelijk of je me los wil laten,' ik hoor hoe trillerig mijn stem is, hatend hoe zwak ik klink. Chase weigert nog steeds om mij los te halen. Ik verzamel al mijn kracht en sla hem hard in zijn maag. Chase laat me onmiddellijk los en slaat over. Mijn knie maakt contact met zijn hoofd en hij lig plat op de grond.
'Ga niet weg, please,' zijn smekende stem zorgt ervoor dat ik stil blijf staan, maar de gedachtes dat Chase me als vriend geeft me kracht om verder te lopen.
Ik wist het, het was allemaal te mooi om waard te zijn.
Treurig I know. Maar ieder stel heeft trouble in paradise. Anders is het simpel weg niet realistisch. MAAR NU... de verassing. Ik heb er 2.
1!
Ik hou een wedstrijdje voor de acteur die Boaz speelt, beschrijving staat in het verhaal, en voor de mate van Boaz. Naam, karakter, hoe ze eruit ziet, actrice al dat soort dingen.
2!
Ik hou een persoonlijke Q&A. Daarmee bedoel ik dat je allerlei vragen aan mij kan stellen die ik dan in een filmpje ga beantwoorden en online zet. Dan komen jullie meer over mij te weten, en zien jullie me persoonlijk.
Dat was het zo'n beetje.
Fijn paasweekend iedereen!
XOXO
Nienke
JE LEEST
You have to fight
WerewolfAudrie is een meisje met een passie voor vechten. Ze is bekend, maar dat boeit haar niet, zolang ze maar haar passie kan tonen. Voor relaties heeft ze geen tijd, maar door een bepaalde gebeurtenis kan ze een bepaalde man niet uit haar hoofd halen. H...