Ms.Chubby Nerd Meets Mr.Bully

CHAPTER 15: Ezekiel 'The Bully'

Be ready for this chapter (char!hahaha)...

Hope you'll like it:)

Enjoy reading:)

*************************

EZEKIEL'S POV:

Habang nasa kalagitnaan kami ng class discussion. I looked at her and sobrang busy nya sa pakikinig sa discussion ng teacher namin. I observed her face. She's beautiful. Wha-t d-id I say? Oh sh*t!. What I was supposed to tell is that...uhm...she's ac-tua-lly....

(A/N: Ano Ezekiel? Ikaw ha! Bakit ka nauutal aber?)

Tss. -_-

(A/N: Wow. Grabeh ka sa akin! *pout*! Ipagsasabi ko kay Scarlet na sinabihan mo siyang maganda. :-p)

Wha-t?! I didn't sa-y any-thing, o-k?!

(A/N: Asus! Meron kaya! Bakit 'di ba maganda si Scarlet?!)

OK FINE! I admit that she's beautiful. Ok na?! Tss.

(A/N: Okay. Fine. *grinned*! Bye!)

She's beautiful...she has a beautiful eyes, matangos din yun ilong nya, she has a pinkish lips. Yes, she's really beautiful BUT....she's a NERD and worst she's CHUBBY. Nerd na nga, Chubby pa. Siya lang ata ang nakilala kong chubby nerd sa buong buhay ko. Tss.

Anyways, I was taken back to the reality when I remembered my evil plan for her. Well, good luck to her later. *evil smile*.

****************************

SCARLET'S POV:

Pagkatapos ng klase namin ay nagligpit na ako ng mga gamit ko at nilagay ko sa bag. Papunta ako ng canteen para mag lunch, si bes? Ewan ko kung saan nagpunta yun. Umorder na akong ng pagkain ko may rice, beef steak, at pineapple juice. Naghanap ako ng table na makakainan. Kasi yung table na palagi naming kinakainan ni bes, may mga nakaupo na 'don and I bet they won't listen to me if papaalisin ko sila so ako na lang ang naghanap ng table. Lumingon lingon ako sa paligid ng canteen para maghanap ng table. I found one pero.....yung table na nahanap ko ay nasa likod ng table nina Ezekiel, Kevin, Patrick at Kyle.  Wala namang ibang table dito eh sobrang puno kasi ng canteen. Wala na akong choice kundi dun nalang talaga. Papunta na ako ng table na nahanap ko ng.........

"Aray!" Nadapa ako. Yung pagkain na binili ko tumapon lahat. Napatingin naman lahat ng tao sa akin, kahit hindi ko nakikita kasi nakayuko pa ako, alam na alam ko na na pinagtitinginan nila ako. Ang iba naman ay sobrang tawang tawa sa nangyari sa akin. Nakuha pa talaga nilang tumawa ha. Samantalang sobrang sakit ng tuhod ko, napangos kasi ako. Nakayuko pa rin ako ng may nakita akong sapatos.

"I-m so-------" hindi ko na natapos ang sasabihin ko kasi tumingin agad ako sa may-ari ng sapatos na iyon. Nanlamig ang buong katawan ko. Tumayo ako. Siya? Nakatingin parin sa akin ng sobrang sama. Sana lamunin ako ng lupa at mawala na dito sa canteen. Gusto ko ng lumabas dito pero di ko magawa.

"I'm sorry" I sincerely said to him. Nakayuko pa rin ako. Kahit dapat siya ang mag so-sorry sa akin kasi siya ang may kasalanan kung bakit ako nadapa. Pinatid nya ang paa ko. Yes, pinatid nya ako, nakita ko pero ayoko na lang magsalita baka kasi mas lumaki pa yung gulo.

I also noticed na nakatingin na sa akin ang mga kaibigan ni Ezekiel, kasama na 'don si Kevin.

He stood up and faced me. "Sorry? Your sorry?" He gritted his teeth I guess because of anger.

Tears starts to fell down from my eyes. I looked at him at medyo nabigla ata siya ng makita nyang umiiyak ako.

"S-orry hi-ndi ko na-man si-na-sadya eh." I sobbed. Yumuko ako ulit kasi di ako makatingin sa kanya, I can felt his anger.

"May magagawa ba ang sorry mo?!"

Nagulat ang lahat---- specially me ng biglang tumayo si Kevin.

"That's enough bro." Kevin said to Ezekiel.

Hindi pinansin ni Ezekiel ang sinabi ni Kevin.

"You..." Sabi nya sa akin na may awtoridad, nakatingin pa din sya ng masama sa akin.

"You.should.pay.for.what.you.did.to.my.shoes." Bawat bigkas nya ng mga salita ay nakakatakot.

"Baba-ya-ran ko na-lang y-an" I said while still sobbing. Nakatingin pa din ang lahat ng tao na nandito, sa amin ni Ezekiel.

"Babayaran?! Eh mas mahal pa nga 'tong sapatos ko sa buhay mo eh!" Sigaw nya sa akin. Ang sakit nung sinabi nya! Na insulto ako ng sobra sobra!

"I said that's enough bro!" Kevin shouted at Ezekiel and that made the people shocked.

"What?! Nadumihan yung sapatos ko ng dahil sa babaeng yan! Amoy beef steak na yung sapatos ko!" Sigaw ni Ezekiel kay Kevin. Ako? Umiiyak pa rin ako.

"I can't believe you, Ezekiel! Ng dahil lang sa sapatos mong nadumihan ng hindi sinasadya, iinsultuhin mo na ang isang tao! YOU'RE SO IMMATURE!" Nagbulong bulongan na ang mga tao dito sa canteen, halata sa mga mukha nila na nagulat sila sa sinabi ni Kevin kay Ezekiel. Pero mas nagulat ang lahat when Kevin held my hand at hinila nya ako palabas ng canteen kasama siya.

****************************

How's this chapter guys?

Sana ay nagustuhan nyo:)

LIKE • VOTE • COMMENT

Pretty please?