Wolf identity

2. Vertrek

Voordat je krijger kon worden, moest je eerst enkele proeven ondergaan. De beste werd eruit gekozen. Ze hebben me aanvaard. Vanochtend opende ik de brievenbus, en zag de uitnodiging vlak voor me liggen. Het was amper een week geleden geweest dat ik de deelname brief had opgestuurd. Natuurlijk was ik blij. Nu had ik de kans om het leven Louise te redden.

Nu alleen nog een brief opsturen naar mijn school. Ik denk niet dat klasgenoten dit zouden zien aankomen, omdat ik altijd zo gemotiveerd was. Niet dat het niet normaal was dat kinderen van mijn leeftijd vroegtijds stopten met leren om een baan te vinden. Zeker de helft van mijn leeftijdsgenoten waren nu al aan het werk. Onder andere mijn zusje, en die is zelfs nog een pak jonger. Als iemand me ooit vraagt waarom ik ben gestopt, zal ik een smoes moeten verzinnen. Niemand mag namelijk weten van een deelname, enkel naaste familieleden.

Ik heb de brief in één van de dichtstbijzijnde postbussen afgeleverd. Het was intussen al laat in de avond. Mijn moeder zat samen met mijn zus op de bank tv te kijken. Ik zei hun slaapwel. Mijn moeder praatte me nog gauw even moed in voor wat me morgen te wachten stond. Daarna ging ik naar boven. Ik had tijd en rust nodig om alles op een rijtje te zetten. Alle druk werd op mijn schouders gelegd. Als ik niet slaag, kunnen we het medicijn niet kopen. Dan sterft mijn enige zus die ik heb. Zonder we er nog iets aan kunnen doen. Ik ging op mijn bed liggen. Piekerde nog een tijdje over wat er ging gebeuren. Daarna kon ik langzaam toch slaap vatten.

Ik had mijn wekker gezet om vijf uur 's ochtends, maar ik werd ervoor al wakker. Ik wist niet wat er nou precies ging gebeuren. Ik weet alleen dat ik een uitnodiging bij me moest hebben. Verder stond er nog op de brief dat we precies om zeven uur op het dorpsplein aanwezig moesten zijn en dat we een eenmalige lunch moesten meenemen.

Het sneeuwde erg hard buiten. De lucht zag donker, het was nog zo goed als nacht. Ik zocht een warme broek en trui uit in de kast. Ik besloot om een simpele zwarte jeans aan te doen. Mijn trui was van schapenvacht. Mijn haar liet ik los. Langzaam slenterde ik de trap af. Ik veronderstelde dat ik de enige was die al wakker was. Slaperig opende ik de deur. De woonkamer was leeg. Eigenlijk had ik niet veel honger. Normaal at ik nooit 's ochtends. Toch verplichtte ik mezelf om dat vandaag wel te doen.

Ondertussen was het al half zes. Gehaast zamelde ik al mijn spullen bij elkaar. Ik nam mijn rugzak die ik voor zowat alles gebruikte. Ik ging er ook mee naar school. De buitenkant had een bruin velletje. Ik stopte er wat eten in, een flesje water, een klein zakmes - Voor je weet maar nooit -, een zaklamp en de uitnodiging natuurlijk. Ik deed mijn warmste laarzen aan, daarna deed ik mijn jas aan en wikkelde ik een sjaal rond mijn nek.

Mijn moeder was intussen ook opgestaan om afscheid te nemen. 'Ga je vertrekken?'

Ik draaide me naar haar toe. 'Ik denk van wel.'

Ze kwam naar me toe en omhelsde me. 'Hopelijk zie ik je snel terug.'

'Ik ook.' Langzaam maakte ik me los uit haar omhelzing. 'Ik moet gaan.'

'Wees voorzichtig. Louise wenst je veel succes toe. Ze zei dat ik je nog moest bedanken.' Toen keek ze me aan. 'Ik ben zo trots op je. Een betere zus kan je echt niet hebben.'

'Dat is nou gewoon wat familie doet voor elkaar. Ik beloof het, mij overkomt er niets.'

Ik opende de deur. Al snel werd ik zwaar belaagd door de sterke wind van buiten. Ik hield mijn warme sjaal rillend voor mijn neus. Graag zou ik weer naar binnen willen stappen. Ik praatte mezelf wat moed in en vastberaden zette ik mijn tocht verder naar het dorpsplein.

Rillend arriveerde ik. Mijn jas had me gelukkig voor een groot deel warm gehouden. Het pak sneeuw op de grond leek nog dikker te zijn dan de vorige keer dat ik hier geweest was. Ik zag niemand. Twijfelend wandelde ik verder. Was ik op tijd? Dat kon toch niet anders. Het grootste deel van het plein was verlicht door lantaarnpalen. Ik ging op de rand van de fontein zitten en wachtte af. Mijn neus prikte weer lastig door het koude vriesweer.