De Cirkel (Gestopt)

hoofdstuk 13

We gaan door een rare paarse muur heen. Het voelt heel raar. Nadat we eruit zijn, zijn we op een hele andere plek. "Waar zijn we?" Vraag ik aan de man. "Oh mijn lieve Malia wij zijn in het hoofdkantoor van The cirkel." "De wat?" "Oh ken je dat niet. Heeft je moeder dat niet aan je vertelt?" Ik schud mijn hoofd. "Dit wordt makkelijker dan ik had gedacht." Fluisterd hij in zichzelf. "Kom maar mee dan leid ik je wel rond." Ik knik en loop achter hem aan.

POV Izzy

Damn it. Ik ben haar kwijt geraakt. Hoe kan dat nou weer gebeuren. Ik loop terug naar de hoofd kamer waar de rest is. Jace is druk in gesprek met Clary en mijn broer.

"Euh Jace kan ik jou even spreken?" Vraag ik een beetje angstig. Hij wordt vast boos, omdat ik haar kwijt ben geraakt. Jace knikt. "Alleen graag Jace." "Oke-" hij draait zich om naar Clary en Alec. "- zouden jullie even weg willen gaan." Ze knikken en daarna lopen ze weg. "Oke wat wil je bespreken?" "Nou Malia was, zoals je zei, de weg kwijt geraakt." "Maar dat is niet de reden waarom je naar me toe komt, niet waar." Ik slik. "Nee inderdaad." "Nou waarom dan wel?" "Ik ben haar kwijt geraakt en ik kan haar niet meer vinden." Er is even een stilte. Volgens mij is Jace het even aan het verwerken wat ik daarnet heb gezegd. "Je bent haar kwijt! Hoe is dat nu gebeurt?" Ja hij is boos. "Nou ik zei dat ze achter mij aan moest lopen een toen ik achterom keek was ze weg." 

"Oké waar was je toen dit gebeurde." Jace zucht en haalt zijn hand door zijn haar. "Ik zag haar voor het laatst op de tweede verdieping bij kamer met de..." ik wacht even om te herinneren wat er ook alweer op staat. Het was een eiken houten deur met de onzichtbaarheid rune erop. Shit de onzichtbaarheid rune. "Nou welke deur Iz." Jace wordt een beetje ongeduldig. "Die met de eikenhouten deur en met de onzichtbaarheid rune erop." Het laatste zeg ik zo zacht dat hij het hopelijk niet gehoord heeft. "MET DE WAT!" Oh wat jammer hij heeft het wel gehoord. En nu weet de rest van het instituut ook dat hier wat aan de hand is. Fijn. (Sarcasme voor de mensen die dat niet kennen.)

"Clary moet dit weten en Jocelyn. Anders gaan die een hele zoektocht maken." Jace zucht. "Jace denk je niet dat ze dan gaan flippen." "Oh ze gaan zeker flippen." Hij wacht even. "Ik zou je stele dicht bij je houden als ik jou was. Je weet maar nooit wat ze doen als je zegt dat je haar bent kwijt geraakt."

Ik pak mijn stele vast in mijn hand. Ik zucht als ik hoor dat ik het moet gaan zeggen. Ik ga nu echt dood. "Kom, we gaan." "Kunnen we het niet zo doen, want ze lijken me een beetje druk." "Iz." Jace kijkt me dreigend aan. "Oke, oke. Ik ga al." Kennen jullie dat moment dat je alles het liefst uit willen stellen totdat ze het niet meer weten. Nou die heb ik nu dus.

Aarzelend loop ik naar Clary en Jocelyn toe. Ik hoest heel nonchalant om hun aandacht te trekken. "Hey Izzy wat is er?" "Euhm, Malia is weg. Ik ben haar kwijt geraakt en ik kan haar niet meer vinden." "Je bent haar wat?!" schreeuwen Clary en Jocelyn tegelijkertijd. Ik houd mijn stele stevig vast. "Waar heb je haar voor het laatst gezien Izzy?" Vraagt Clary. Ik reageer niet. "Isabel Lightwood waar heb je Malia voor het laatst gezien?" Dit keer vraagt Jocelyn het die een beetje is bijgekomen van de schok. 

Ik kan niet meer antwoorden door de druk die op me wordt uitgeoefend. Gelukkig neemt Jace het van me over. "Ze is voor het laatst op de tweede verdieping met de eikenhouten deur met de onzichtbaarheid rune gezien." 

POV Malia

De man leid me rond. We hebben voor de rest nog helemaal niks tegen elkaar gezegd. Op een geven moment staan we stil voor een mooie versierde deur. (zie afbeelding) Hij doet de deur open en loopt naar binnen. Binnen zie ik heel veel boeken staan. Ik kan mijn ogen niet geloven. "Dit is de bibliotheek." No shit sherlock. Ik kijk nog even rond. Het liefst zou ik hier de rest van de dag willen blijven. 

"Kom Milania dan gaan we verder." En hij loopt verder. Ik daar in tegen sta gelijk stil. Hij kijkt om als hij merkt dat ik niet achter hem aan loop. "Kom je nog of wat." Ik negeer wat hij zegt. "Hoe weet u mijn volledige naam? Ik heb die nog nooit aan iemand vertelt. Ik wil graag naar huis. En wie bent u eigenlijk wel niet?"

De man zucht. Hij pakt zijn stele en gaat over zijn communicatie rune. Binnen no time staat er een gozer rond de 25 bij de man. "Ik wil graag dat je haar naar dé kamer brengt, zodat hij er ook bij kan." De gozer knikt en kijkt mijn kant op. Ik doe net alsof ik het niet gehoord heb. Ik wordt aan mijn arm gepakt en half mee gesleurd de bib uit. "Tot snel Milania." Hoor ik de vreemde man nog zeggen voordat hij uit mijn zicht verdwijnt. 

Na een kwartier door alle gangen mee gesleurd zijn, staan we eindelijk stil voor een deur. Ik weet eigenlijk niet of ik blij moet zijn of niet. De gozer klopt drie keer op de deur voordat hij hem open doet. Hij duwt me door de deur en doet hem daarna weer dicht als hij buiten is. Ik zie een andere man zitten, maar hij zit met zijn rug naar mij toe. De man draait zich om naar mij. Ik kan mijn ogen niet geloven als ik hem zie. Voor mijn staat Oden, maar wat doet hij hier tussen alle shadowhunters. Hij is toch een mundane