Epi 22

8K 646 17
                                    

Zawgyi

မေန႕ကတစ္ေန႕လုံး က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေလးလံ
ေနကာ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ထုိင္းမႈိင္းေနမိ
သည္...ဇြဲမာန္အေၾကာင္းက ေခါင္းထဲဝင္လာတုိင္း
ကုိယ့္ကုိယ္ ကုိ အျပစ္တင္စိတ္ကသာ
ပုိႀကီးစုိးလာေသာေၾကာင့္ ...
ဇြဲမာန္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္မတင္ဖုိ႔ေျပာေပမယ့္
စိတ္ထဲ က်ြန္ေတာ့္ကုိ က်ြန္ေတာ္ အျပစ္သားတစ္ေယာက္လုိခံစားေနရသည္

မနက္ထဲက အလုပ္လုပ္ေနေသာ္လည္း စိတ္ကမပါ...
အဲ႔အေၾကာင္းကုိပဲေတြးေနမိသည္...
က်ြန္ေတာ့္ေရွ႔မွာ အဆင္ေျပသလုိပုံမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာသြားေသာ
ဇြဲမာန္ရဲ႔ မ်က္ဝန္းေတြကုိျပန္ျမင္ေယာင္တုိင္း
စိတ္ထဲ တင္းက်ပ္မႈက ျပည့္သိပ္စြာ ...

မင္းခန္႔ လာတာေတာင္ က်ြန္ေတာ္ သတိမထားမိ...အၿမဲ
သူ႔ကုိ ျမင္တုိင္း ခုန္ေပါက္ေနေသာ ႏွလုံးသားေလးလဲ
အခုအခ်ိန္တြင္ ေခတၱရပ္တန္႔ေနသလုိ...

"အကုိက ေခ်ာတယ္ေနာ္"

"um?..."

ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ကုိယ္ ငုိင္ေနေသာ က်ြန္ေတာ့္ကုိ
ေျပာလာေသာ ေကာင္ေလး...သူ႔အေျပာေၾကာင့္
အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔နားမလည္သလုိ
ၾကည့္ေနမိသည္

"ဟား ခ်စ္ဖုိ႔ပါေကာင္းတယ္..."

"um..."

ရယ္ျမဴးရိပ္သန္းကာ ထပ္ေျပာ လုိက္ေသာ သူ႕စကားေၾကာင့္
အံ့ၾသသြားေသာ က်ြန္ေတာ္ တစ္လုံးထဲေသာ
စကားကုိသာ ေျပာႏုိင္သည္

"အကုိက တကယ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္
က်ြန္ေတာ္ဒီကုိလာတာ ၾကာၿပီ ...က်ြန္ေတာ့္ကုိ မမွတ္မိဘူးလား"

"အာ...sorry"

သူ႔အေျပာကုိအားနာစြာ ျပံဳးရင္းေျပာမိေသာ
က်ြန္ေတာ္ ...
သူ႔ပုံက နည္းနည္း စိတ္ပ်က္သြားသလုိ...

"ရပါတယ္...အကုိက မမွတ္မိေပမယ့္
က်ြန္ေတာ္က ေတာ့ အကုိ႔ကုိ ေရာ
အၿမဲ အကုိ႔ကုိ လာၾကည့္ေနတဲ႔ ဟုိအကုိ႔ကုိေကာ
မွတ္မိတယ္"

ေျပာလည္းေျပာ မ်က္လုံးနဲ႔ ညႊန္ျပေနရာကုိ
ၾကည့္မိေတာ့ က်ြန္ေတာ္ရွိရာဆီစုိက္ၾကည့္ေနေသာ
မင္းခန္႔ ကုိေတြ႔ရသည္

WineМесто, где живут истории. Откройте их для себя