Game Over Ms. Pretender

CHAPTER 17

Umabsent ako sa school ngayon! Share lang haha, tinatamads ako eh haha..

O ayan na! Ang corny nung last chapter wahahahahahaha

Kung may typos at wrong grammar, SORRY PO!!!( Chichay Version)

ENJOY!!!!!

CHAPTER 17

-Point-Of-View-

Chase Zander Velasco

Nakakabadtrip!! Ano bang klaseng bibig ang meron yun at kung ano anong klaseng tanong nalang ang tinatapon sa akin?

“OMG si Chase!! Girl, ang gwapo nya talaga!!”

“He’s so perfect! I want to be his girlfriend!!”

As usual, dumadaan ako dito sa hallway at langya, bakit ba ganyan sila! Ang ingay ingay! Nasabi pang bulungan eh naririnig ko din naman! Wala bang kapayapaan sa lugar na ito? Kagaya lang sila ni Rabbit, tch. ARMALITE ang bibig. Bwiset!

Bwisit kasing UNIAC ito eh! Bakit pa ako napasali dito, kasalanan nanaman toh ng matandang yun! Yung sinabi ko kay Rabbit kanina, totoo yun, si Dad nanaman ang dahilan kung bakit ako nandito sa event na ito, and fvck! Of course tutol ako dito noh! Nagulat na nga lang ako at inilipat nila ako dito sa HCA eh.

“San ba ulit yung library dito?” bulong ko pa sa sarili ko habang iginagala ang mga mata ko pero iba yung nahagip ng mata ko, isang babaeng naglalakad patungo sa direksyon ko, ang babaeng matagal kong hinintay, si Aizelle. Napatigil naman ako sa kinatatayuan ko nung magtama ang paningin namin. F*ck! Anong gagawin ko? Should I say Hi? Should I greet her?  I don’t think so..

Nung malapit na sya sa akin ay nakita kong pilit syang ngumiti. God I miss that smile...but that was before. Nakaramdam ako ng inis sa ginawa nya, kaya ang tanging ginawa ko na lamang ay hindi sya pansinin at nilampasan na lamang siya. Naramdaman ko namang napatigil sya sa paglalakad pero di ko sya nilingon at nagpatuloy na lang sa paglakad ko.

Buti na lang at nakita ko agad yung library kaya pumasok ako at doon natulog, I tried to sleep but I just can’t. Those thoughts last Friday kept on replaying on my mind.

Last Friday, I thought this big crap was a blessing in disguise...Why? Because I saw her FINALLY...after a long time of waiting I get to see her face again, I heard that voice of hers that I really miss. Nung huli kaming nagkita, yun yung sinabi nya sa akin na hindi nya ako mahal, of course I didn’t believe her! I know what she felt for me was true, I know she loves me and she has her reasons why she said that. But the f*cking thing is...I waited for her to explain but I heard nothing, she just disappeared and left me hanging. I waited for her and those times were really painful, hinanap ko sya pero kahit anino nya hindi ko maaninag,..ang tagal ng panahong iyon at halos mabaliw na ako dahil gusto ko syang makita.

Kaya nung pumasok siya sa auditorium noong araw na iyon, parang tumigil ang ikot ng mundo ko...that time I felt like my body was oddly paralized that I can’t even say a word. Funny thing is, representative siya ng SUA. Nandito lang pala sya sa paligid pero ni hindi nya nagawang magpakita sa akin,..

And yeah, I talked to her, hoping that we can still fix things up because I didn’t gave up on her...and I was hoping that she didn’t gave up too. But I was wrong. You know what she said to me?