"Sonunda! Onca polisiye romanı, filmi, oyunu bir işe yarayacak!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daha önce görmediğim bir sınıfta uyandım. Buraya nasıl geldiğim hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu. Sınıfa bir göz attığımda pencerelerin demir plaketlerle örtüldüğünü gördüm. "Garip." diye mırıldandım. Ardından tam olarak nerede olduğumu anlamak için sınıfta dışarı çıktım. Eski bir okuldaydım. İçimde garip bir his vardı. Tehlike çanlarım çalıyordu ama bir yanım da heyecandan kahkaha atmak istiyordu.
Okulu iyice gezdikten sonra buradaki tek kişinin ben olduğumu düşündüm, kimseyle karşılaşmamış olmam garip değil mi? Bakmadığım tek yer spor salonuydu. Orayı özellikle atlamıştım. Nedenini bilmiyorum ama en son orya girmek istedim. Şansıma da spor salonu, benim yaşımdaki gençlerle doluydu. "Böylece 16 ettik." dedi oğlanın teki.
"Sen de buraya nasıl geldiğimizi hatırlamıyorsun, değil mi?" Bu seferki ses bir kıza aitti. Başımı olumsuz anlamda sallayınca çoğunluğun yüzü asıldı.
"Burada neler oluyor?" diye sormadan edemedim.
"Bilseydik şu anda burada durup beklemezdik!" Başka bir oğlan bağırınca korkup irkildim.
"Ona bağırma!" Başka bir kız da oğlana karşılık verdi. İkisinin kavga edeceğini düşünen başka bir oğlan araya girdi.
"Kavganın faydası yok. Buradan çıkmaya baksak olmuyor mu?"
"Bu imkansız." Nereden geldiği belirsiz, ince bir ses spor salonunda yankılandı. Ardından salonun ucundaki kürsüden beyaz-siyah bir peluş ayı fırladı.
"Bu da neyin nesi?!"
"Ben Monokuma! Ve siz Süper Lise Seviyesi Öğrenciler'i tek bir nedenden dolayı buraya getirdim. Karşılıklı Öldürme Oyunu oynayıp dünyaya yeni bir umutsuzluk dalgası yayacaksınız. Upupupu!"
"Saçmalama! Kimse bunu yapmayacak!
"Sadist misin?!"
"Ö-Öldürmek mi?" Kızın tekinin bayıldığına bile şahit oldum. Nedense kalbim çarpıyordu. Sanki yerinden çıkacakmış gibi. Korkmuştum. Birbirimizi öldürmemizi istiyordu bu ayı. Ama nedensiz yere dudaklarımın yukarı kıvrıldığını hissettim. Garip hissediyordum. Hissettiğim korku beni heyecanlandırıyordu. Herkes dehşet içindeyken gülmem ayıp olur diye ağzımı kapadım ama kendime hakim olamıyordum. Elimden gelenin en iyisini yapacağıma emin olabilirsiniz.
