NANAMIIIIII! Böylece diğerlerinin başı derde girmezdi. HinaNana gerçek olurdu. Gayship shiplemezdim (Komahina).
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Enoshima Junko'nun yayınladığı videodaydı. Nanami. Her yerinden oluk oluk kanlar akıyordu. Telefonu fırlattığım gibi mekanı aramaya başladım. Yolda Yukizome-sensei ile karşılaştım. Bana yerini bildiğini söyledi ve bir delikten aşağı itti. Garip bir koridora düştüm. Bembeyazdı ve ucu görünmüyordu. Yerde yanıp sönmeye başlayan led okları koşarak takip ettim ve bir asansöre çıktım. İçine girip aşağı indim ve betondan bir labirentle karşılaştım. Nanami bunun diğer ucundaydı. Ona yardım etmem gerekti. Hiç düşünmeden labirente girdim ve bir sürü silah ve tuzakla karşılaştım. Nanami'nin yere saçılan kanları bana hep ipucu verdi. Neredeyse hiç yaralanmadan son kapıya ulaştım. Kapıyı açınca Nanami'yi gördüm. Yerde yüzü koyun uzanıyordu. Bilinci kapalıydı. Onu sırtladığım gibi dışarı çıkardım ve hastaneye götürdüm. Doktorlar bana dışarıda beklememi söyledi. Ameliyat bittikten sonra ucu ucuna yetiştiğimizi, biraz daha bekleseymişiz öleceğini söyledi. Ama hayati tehlikesi devam ediyormuş. Mutluluktan yaşlarım yanaklarımdan aşağı süzülüyordu. Ölmeyecekti. O uyanana kadar her gün yanına gittim, başında bekledim. Ta ki gözünü açana kadar.
