Göz güzü görmüyor, öylesine koyu yağmur.
Dizlerde çizmesi, eli- yüzü kömür.
Veda etmeye kalkma! Akdeniz'im.
Soluyor beden, ruh tavafta hicrandan yakın göğü.
Ruhuma; yıldırımlar düşmekte.
Kalmış penceresiz perdelerim.
Sıfâtla lâhza edecektir.
Tebessüm baş verir yine denerim.
Beşere tapmıyorum, duyardı İlâha Hû nidâ etsem.
Şaşara bakmıyorum, dil de eksik olsun Lâ diyecekse.
Aramayan bulsun seni; kimi yerde kimi gökte...
Cehîl de olmaya varım, senin azâbın hücum edecekse serde.
Ve;
Yeri de hazır gökten aşağı, yerden yüksek.
Varması kolaydır yokuş aşağı, ne arar tümsek?
Olur ya bazen yıllarca da darılıp küssek.
O ki hâktan âlâ, ben insandan ürkek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gamzelerde açardı Gökkuşağı
PoetryKalemi kağıttan ayırmak, bu katil olmak gibi. Ruhu bedenden ayırmak, bu abdal olmak gibi.
