Aydınlıklar için de karanlıklara vuruldum. Vurulduğum kadar kudurmuş. Kin ve deniz fenerlerinden bir parça noksanlık bahşediyorum.
Parçalar eksik ve hissiz.
Kimi kimsiz, kime sessiz?
Ben tanrıysam üçüncü ağzım bu.
Ben adi isem oturuyorum, kimin tahtı bu?
Adı silinmiş mi? Unutulmuşların hatırlayanı. Kalanların kalması, gidenlerin ağıtları, süvarilerin atları, zengin baronların katları ve oğulların yatları. Hepsi bu, çoğul. Fakat sıfırın çoğulluğun da boğul.
Duygularımın ve yazdıklarımın yanın da noksan ve noksan değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gamzelerde açardı Gökkuşağı
PoetryKalemi kağıttan ayırmak, bu katil olmak gibi. Ruhu bedenden ayırmak, bu abdal olmak gibi.
