Saat gece yarısını henüz geçiyordu, uykum yoktu, yorgundum. Sokak lambaları dibini aydınlatıyordu ama direk araları hep karanlık kalıyordu. Arabanın teybindeki müzikleri sevmediğim için telefondan "ahmet kaya yakarım geceleri" açtım, içli içli söylüyordum. Hayat beni köşeye sıkıştırmıştı ve en yoğun aparkatlarını suratıma indiriyordu o sıralar. Ahmet kaya'yı bu kadar içli söylememin nedeni buydu. Hızlıydım, yol bomboştu.
Vitesi beşe henüz atmıştım. Gözümü kapatıp "yakarım geceleri!" diye bağırmaya başladım. Başta bir gürültü geldi, önce sağa sonra sola savruldum. Sola savrulduğumda kafamı cama vurdum. Sonra kafam tavana vurdu ve bütün vücudum boynuma bindi. Bir müddet tepesi üstü ilerledim arabayla. Gıcırtı geliyordu. Araba durdu, kaza yaptığımı gözlerimi açtığımda anladım. Sol gözümü açamıyordum çünkü sol yanağım epey açılmıştı ve oradan akan kanlar gözüme giriyordu. Sağ elim ön camdan gelen parçalarla birkaç yerinden derince yarılmıştı. Sokak hala bomboştu. Araba tamda bir sokak lambasının altında kalmıştı
Sessizliği Ahmet Kaya bozmaya devam ediyordu ama telefon da düştüğü için sesi daha az geliyordu. Telefonu aramaya başladım, bulamadığımda vazgeçtim. Uzun zamandır içmediğim sigaraya uzandım torpidodan. Kapağın anahtarına bastığım anda torpidodaki herşey tavana boşaldı. Hala kanıyordum. Kan saçlarımın arasına girmişti. O sıralar o kadar yorulmuştum ki ne yaptığımı, ne durumda olduğumu umursamıyordum.
Paketi tavandan aldım, içinden bir tane çıkarıp ağzıma koydum. Elimin kanı sigaranın bir kısmına bulaştı. Elimi tavana silip çakmağı aradım. O an tek amacım şarkı bitmeden sigaramı yakmaktı. Canım yanıyordu ama amaca gidilen yolda zorluklar vardır her zaman. Elimi son bir hamleyle uzattım ve çakmağı aldım. Sol elim kapıyla koltuğun arasına sıkıştığı için sigarayı sağ elimle yakmak zorundaydım. Elim yine kandan kıpkırmızı olmuştu ve tek çakış hakkım vardı. Çünkü ilkinde yakamazsam çakmak taşı kan olacak ve bir daha yanmayacaktı. Dikkatimi toplayıp çakmağı çaktım yandı. Sigaramı yakacakken ters durduğu için alevi parmağına geldi ve elimi yakmaya başladı. Can havliyle bırakmak zorunda kaldım.
Çok uzun zamandır ağlayamıyordum. Çok uzun zamandır gülemiyordum. Çok uzun zamandır amaçsızca yaşayamıyordum. O an içimden kahkahalarla ağlamak geldi ve hıçkırırarak gülmek. O an öyle amaçsızdım ki sigaramı yakmak için çakmaktaki kanın kurumasını bekleyebilirdim.
