Bir karanfil yaprağı düştü yere.
Ve aniden aydınlandı karanlık.
Gözyaşımız karıştı yağmur damlalarına.
Ve hüzün daha da büyüdü içimizde.
Bütün Pazarların canı cehenneme!
Uzun ve zahmetli yollar yürüdük.
Hatta bir ara aydınlığı da gördük.
Çok yakındık, bağlamanın en ince iki teli gibiydik.
Ne dokunaklı ki hiç birbirimize değemedik.
Son bir kez baktım gök yüzüne.
Sonra derin bir nefes çektim içime.
En ince damarımda hissettim bu nefesi.
En acısı da tekrar göremeyecek olmamdı seni.
Alkole vermedim kendimi gittiğinde.
Ve aydınlıksızlığa sığınmadım hiç.
Bir Sezen Aksu şarkısı açtım kasetçalarımızdan.
Ve bir duman aldım son sigaramızdan,
Sonra bir duman daha...
