15.11.2015 Kitabımın yayına başlama tarihi!
Genç bir kız bir yıldıza aşık olursa ne olur? Peki ya onu kaçırırsa?
Karşınıza bol komedili ve küçük dramın olduğu bir hikaye sizi beklemektedir.
ARTIK SİZLERLE...
NOT: LÜTFEN YORUM ATABİLİR MİSİNİZ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EREN SANCAK
Düşünmek hiç bu kadar acıtmamıştı kalbimi. Ya da ne istediğimi anlamak...
Eve geldiğimde yorgunca koltuğa çöküp arkama yaslandım. Gözlerim duvardaki fotoğraftaydı. Sinem koluma girmiş başını da sağ omuzuma yaslamıştı.
"Eren neden canın sıkkın?"
Sustum. Cevap veremiyordum. Arapsaçına dönen duygularımı bir türlü çözemiyordum. Sinem usulca başını omuzumdan ayırıp "Tamam. Yine susacaksın her zamanki gibi..." deyip ayağa kalktı. Endişe ile yıkılmış gözlerine baktım.
"Sinem?" dediğimde cümlemi tamamlayamadım. Ve yine sustum.
Sinem derin bir iç çekip "Ben gidiyorum Eren. Bu arada sen düşünmene devam edebilirsin." Deyip evimden alelacele çıktı. Arkasından gidemedim bile. Karmakarışık aklımla duvardaki fotoğrafa baktım. Sinem sağ elini göğsüme koymuş kahkaha atıyor. Bense beline sımsıkı sarılmış gülümsüyorum. Mutluyum. O beni kabul ettiğinde dünyalar sadece benimdi. Peki, şimdi ne değişmişti? Neden artık öyle değildim? Neden her gece onu düşünüyordum? Sıkıntı ile ayağa kalkıp saçlarımı karıştırdım. Yağmurun dokunduğu pencereme ilerledim. Nisan yağmuru usulca pencereme dokunuyordu. Benim kalbim, aklım başka bir güne uçuverdi. Yağmur gözleri gördüm yine. Sarı saçlarının rüzgârda dalgalanışını. Kendinde değildi. Kollarından sımsıkı tuttum. Çünkü tutmasam uçacaktı gökyüzüne. Yorgun bir yıldız olacaktı.
Endişeliydim. Öyle ki telaşlı sol elimle pembe yanağına dokunmadan duramadım. O ise şaşkındı. Ölümden kurtulmak yetmemiş gibi bir de benim gibi bir manyakla karşılaşmıştı.
"Sen?" dediğinde hafif tebessüm edip "Ben..." diye söze başladım. Kendimi tanıtmak için heyecanlanmıştım ama sözümü yarıda kesen Can'dı.
"Eren! Lan manyak nereye kaçtın? Gel lan gel! Tamam, anahtarını almayacağım! Vazgeçtim! Ne yapacağım hurda arabanı?" dediğinde sinirlenmiştim. Kızı orada bırakırken veda etmeye bile fırsat bulamadım. Çünkü benim manyak kuzenim arabamın anahtarını yürütmekle meşguldü. Birde nispet eder gibi laf söylüyordu. Koşarak Can ve Batuların yanına ilerledim. Mahallede geniş bir gruba sahiptik. Ve biz üç kuzen başı çekiyorduk.
*****
Üç kuzen birbirimize çok bağlıydık. Ta ki yedi yıl öncesine kadar. Sonra Can dostum olarak kalmaya devam ederken, Batu düşmanım oldu. Sonrada onunla görüşmedim. Bugün onu görünce kötü oldum. Bir de Nazan'ın yanında olması baya şaşırmama neden oldu. Kafayı yemek üzereyim. İyi de neden Nazan'ın onun yanında olması bu kadar çok kanıma dokundu? Neden bu kadar çok kızdım? Neden?
