BİZİM ÇETE Bİ GARİP ABİ!

~Buse~

Yeni bölüm sınırı:10 vote ve 30 okunma

Geri geri adım atmaya başladım. Gittikçe daha çok hızlanıyordum. Ne olusa olsun bu iğrenç adamdan kurtulmam lazımdı. Hayatımı bir kez mahvetti, tekrar mahvetmesine izin veremem. Bana yaptıkları aklıma geldikçe beynimde şimşekler çakıyor, gözlerim doluyordu.
"Benden kaçarak hiçbir şey elde edemezsin Buse. Boşu boşuna kendini yorma çünkü buradaki her kapı kilitli ve ben komut verene kadar açılmayacak."
"Hayır! Sana geliceğime şu kenarda ölmeyi beklerim."
"Bak Buse. Geçen sefer hayatını nasıl mahvettiysem şimdi de mahvedebilirim.Sen benden ayrıldın Buse. Benim buna izin vereceğimi falan mı sanmıştın. Gittin sen! Arkana bile bakmadın. Beni bıraktın İstanbulda tek başıma. Bunalıma girdim ben. Senden sonra hiçbir kıza bakamadım. Hayatını mahvettim ama sende benim hayatımı giderek mahvettin. Senden nefret etmek istesem de malesef bunu başaramıyorum. Ben sana cidden aşık olmuştum ve aşık olduğum kızın ilki olmak istemiştim sadece. Ama sen benden kaçtın. Kötü bir niyetim yoktu benim. Asla sana zarar vermek istememiştim."
Onun son cümlesinde ağlamaya başladım. Farketmeden neler yapmışım bu adama. Halbuki o gün o kadar gözü dönmüştü ki korkmuştum ondan. Kaçmak istemiştim. Ama ben kaçmaya çalışırken beni zorla yakalayıp bekaretimi almıştı. Nasıl çırpındığım hala aklımdaydı. Keşke... keşke daha kibar olsaydı. En azından beni korkutacak şeyler yapmasaydı.
"B-bak ben g-gerçekten s-seni sevmediğimden gitmedim."
"O ZAMAN NEDEN GİTTİN!! NEDEN BIRAKTIN BENİ? Neden yaptın bunu... Neden? Neden..."
Ağlıyordu. Cidden karşımda ağlıyordu. Gittikçe sesi çatallanmıştı ve gözleri dolmuştu. Bana yaklaştı. Omuzlarımdan tutup beni sallamaya başladı
"Cevap versene Buse!"
"Bana bağırma!"
"Cevap ver diyorum sana!!"
"Korkuyordum. Gerçekten korkmuştum"
Ama bunu sadece içimden söyleyebilirdim. Çünkü ben asla korkmazdım değil mi ama! Herkes beni korkmamamla tanırdı. En korkunç korku filminde bile gülerek izlerdim, ne hırsızdan ne katillerden ne de mafyadan korkardım. Birkaç kere hırsız yakaladığım da olmuştu hatta. Hiçbir şeyden korkmayan ben, aşık olduğum adamdan korkmuştum. Bana zarar vermesinden korkmuştum. Beni
kullanıp gitmesinden korkmuştum ama ben ona daha çok zarar vermişim. İstanbul'da ne yaptığını düşünmemiştim.
"SANA BANA CEVAP VER DEDİM BUSE!!"
"KORKTUM! BENİ KULLANIP GİTMENDEN KORKTUM. BENİM BEKARETİMİ ALIP HAYATIMDAN DEFOLMANDAN KORKTUM! Kİ ZATEN ÖYLE YAPTIN!"
Sonunda söylemiştim. Sonunda artık beynimi kemirecek düşünce kalmamıştı.
"Sen korktun mu benden. Ge-gerçekten mi korktun? B ben sana kıyamam ama... Ağlama lütfen. Bak şimdi burayı açıcam ve istersen kaçabilirsin fakat önce sana bir şey sormam lazım. Bir şansımız daha var mı?"
Bebek gibiydi. Gerçekten küçük bir çocuk gibi karşımda bana yalvarıyordu. Elleri yüzümdeydi ve göz yaşlarımı siliyordu. Kapılar yavaşca açıldı. O beni bıraktı. Şuan cidden kaçabilirdim ama kaçmak hiç cazip değildi. Kollarımı kocaman açıp ona sıkı sıkı sarılmak istiyordum. Sevimlice gülümsedim. Bana "Gel buraya sevimli şeytan" dedi ve hızla koşup ona sarıldım. Hala aynı erkeksi kokusu üzerindeydi. Hep böyle kokardı. Parfüm sıkmazdı. "Bizimkiler beni çok merak etmiştir. Onların yanına mı gitsem artık?"
"Tamam" dedi . Ben kapının önünde gittim ve orada duran siyah arabaya bindim. Araba beni oturduğumuz eve bıraktı. Çok yorgun düşmüştüm. Bu kadar olay bana fazla gelmişti. Kapının önünde durdum ve başım dönmeye başladı. Bir anda yere yığıldım.