How would you feel, If I told you I loved you?

X

Autorka: Jestem bardzo ciekawa, czy i jak zareagujecie na to, co zrobi Harry:) 

****************************** 

Louis był w 20 tygodniu ciąży, kiedy dowiedział się, że w ciągu kilku dni odwiedzi ich Des Styles, ojciec Harry'ego. Miał przyjechać również Liam, ale on postanowił zatrzymać się u Zayna. Budowa fili firmy Stylesa, została zakończona i miało odbyć się oficjalne otwarcie oraz bankiet. Z tego co mówił kędzierzawy, Des miał zostać na kilka dni. Oczywiście nie przeszkadzało to Louisowie, jednak nie ukrywał, że lekko stresował się tą wizytą.

Wiedział, że nie jest w związku z Harrym, jednak to dalej ojciec jego przyjaciela i dziadek ich córeczki. Chcą jak najlepiej wypaść w oczach Desa, postanowił przygotować kolację. Harry próbował mu wytłumaczyć, że nie ma takiej potrzeby, jednak omega się uparł. W końcu odpuścił, jednak postanowił pomóc szatynowi. Nie chciał, aby większą część dnia spędził sam w kuchni, gotując. Przygotowali pieczeń i karmelizowane warzywa. Dodatkowo Harry, z pomocą Louisa, upiekli jabłecznik, który według słów alfy, był ulubionym ciastem jego ojca.

Tomlinson nakrywał do stołu, gdy po domu rozniósł się dźwięk dzwonka. Od razu wywołało to zamieszanie u Biszkopta, który pobiegł do drzwi piskliwie poszczekując. Potem, z kolei spał, zwinięty na kanapie, nie przejmując się niczym. Ułożył talerze i ruszył do holu, gdzie zapewne wciąż był Harry z ich gościem.

- Ach, ty musisz być Louis – ledwo pojawił się w pomieszczeniu, jak usłyszał gruby męski głos. Obok Harry'ego zauważył starszego mężczyznę. Był wzrostu kędzierzawego, z lekką nadwagą. Siwe włosy zdobiły jego głowę, a niebieskie oczy wpatrywały się w szatyna. Na pomarszczonej twarzy, pojawił się uprzejmy uśmiech.

- Tak – podszedł bliżej – Miło mi poznać – wyciągnął dłoń w kierunku starszego alfy.

- Mnie również – uścisnął rękę omegi – Jak się czujecie? Słyszałem, że będę miał wnuczkę.

- Tak, oboje czujemy się bardzo dobrze. Harry tego pilnuje – zaśmiał się.

- Chodź tato – alfa sięgnął po torbę ojca – Pokażę ci pokój. Za pół godziny kolacja.

- Myślałem, że pojedziemy do restauracji – ruszył za synem i Louisem.

- Tak planowałem, ale Louis uparł się coś ugotować – wyjaśnił Harry, a na policzki szatyna wkradł się lekki rumieniec.

- Masz wspaniałego omegę – pochwalił chłopaka, czym wywołał zmieszanie Tomlinsona, a jego policzki jeszcze bardziej się zaczerwieniły.

- Tato, dobrze wiesz, że nie jesteśmy razem.

- Miałem nadzieję, że coś się zmieniło – westchnął cierpiętniczo – Jest taki głupi – tym razem zwrócił się do Louisa – Mam jednak nadzieję, że się opamięta, nim ktoś mu cię ukradnie – uśmiechnął się przyjaźnie, ponownie zawstydzając omegę.

- Tato, lepiej chodź już na górę – Harry widząc jak wygląda Louis, postanowił mu pomóc.

- Dobrze, dobrze – zaśmiał się – Już kończę – ruszył po schodach, podążając za synem.

Pół godziny później siedzieli wspólnie przy stole w jadalni, jedząc kolację przygotowaną przez Louisa. Des pochwalił szatyna za wyśmienity posiłek, co wywołało zadowolenie u omegi. Tomlinson na szczęście już nie denerwował się tak bardzo, jak wcześniej. Des okazał się bardzo miłym i przyjacielskim człowiekiem. Był bardzo podekscytowany faktem, że zostanie dziadkiem po raz kolejny i tym razem będzie miał wnuczkę. Zapowiedział, że ma zamiar ją rozpieszczać, bo jak stwierdził „Jeśli mój uparty syn nie zmądrzeje, prawdopodobnie nie da mi więcej wnucząt".