P R O L O U G E
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่คำว่า "หน้าที่" อันเป็นอุดมการณ์สูงสุด
กลับกลายเป็นความรู้สึกทีเหมือนถูกโซ่ตรวนล่ามไว้ตลอดเวลา
เสียงสายฝนจากนอกหน้าต่างกับไอเย็นที่พัดผ่านเข้ามา ให้ความรู้สึกเอื่อยเฉื่อยมากกกว่าสนุกสนาน แต่กลับทำให้จิตใจสงบได้อย่างประหลาด ด้วยภูมิประเทศของทวีปแอฟฟริกาที่ได้อิธิพลอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียน จึงเป็นเรื่องปกติของราชอณาจักรวากันด้าที่จะมีฝนตกชุกตลอดวันในช่วงฤดูหนาว
แสงสีส้มอมเหลืองส่องประกายสุกใสจากโคมระย้าหรูหราในห้องโถงของพระราชวัง งานรื่นเริงถูกจัดขึ้นที่นี่ เป็นทำเนียมของราชสำนักที่ถือปฏิบัติมาทุกปีในการจัดงานประจำฤดูหนาว ซึ่งเป็นวันฉลองครองสิริราช หากแต่ปีนี้พิเศษกว่าปีอื่น เพราะในที่สุด อินโคซานา วากันด้า ที.ชัลล่า มกุฎราชกุมาร ที่ทรงสำเร็จราชการแทนองค์ ที.ชาก้า ในฐานะผู้ครองเมือง จะเข้าพิธีราชาภิเษกเป็น
มหาราชาแห่งราชอณาจักรวากันด้าตามราชประเพณีดั้งเดิมกัปตันสตีเฟ่น โรเจอร์ ในชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศ นั่งติดริมหน้าต่าง ผ้าม่านสีแดงผืนใหญ่ทำให้เสียงฝนจางลงเบาบาง ถัดไปทางด้านซ้าย องค์ ที.ชัลล่าประทับอยู่บนพระเก้าอี้ส่วนพระองค์
ว่ากันตามตรง สตีฟไม่ชอบงานออกสังคมสักเท่าไหร่ แต่ด้วยตำแหน่งราชองครักษ์ที่พ่วงท้ายชื่อของเขา ชายหนุ่มจึงต้องตามมาอารักษ์ขาองค์ประมุขอย่างเสียไม่ได้"ปีนี้คุณคาเตอร์ก็จัดงานได้น่าประทับใจเหมือนเคยนะ" องค์ที.ชัลล่าตรัสพลางทอดพระเนตรไปทั่ว
"พ่ะย่ะค่ะ นี่คงจะเป็นงานถนัดของเธอ" สตีฟว่าพลางคิดถึง เพกกี้ คาเตอร์ หัวหน้าห้องเครื่องในราชสำนัก และออกจะแปลกใจกับความสามารถของเพื่อนจอมแก่นของเขา เพราะถ้าที่วากันด้าอนุญาตให้สตรีรับราชการทหารได้ล่ะก็ เพกกี้คงเป็นคนแรกๆที่สตีฟนึกถึง
YOU ARE READING
Winter's Tale in Wakanda (stony fanfiction): เหมันต์วากันด้า (จบ)
Fanfictionเสียงฝนตกกระทบพื้น ชื้นกลิ่นดินเจือจาง สายลมเย็นพัดผ่านยามฟ้ามืด ฤดูหนาวในวากันด้าช่างแตกต่าง ใต้ผืนฟ้าไกลสุดตา กำแพงวังตั้งตระหง่าน บอกเล่าเรื่องราวมากมาย "สตีฟ ไม่ ปล่อฉันเจ้าโง่ คุ้มกันฝ่าบาท! คุ้มกันฝ่าบะ...." ไฟนรกแดงฉานมอดไหม้ทุกสิ่งอย่าง...