ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
ของแอฟฟริกา
มีเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องเขาวงกต
และนั่นคือเหตุผล
ที่ เจมส์ บัคกี้ บาร์น
ตัดสินใจเดินตามเข็มทิศ
มาจนถึงที่นี่
ด้วยความตั้งใจว่า
จะได้ไม่มีใครสะกดรอยตาม
ชายหนุ่มซื้อชุดพื้นเมือง
จากร้านค้าที่เขาเดินผ่าน
ใช้ผ้าคลุมโพกศีรษะไว้
เสื้อตัวโคร่งที่มีชายเสื้อ
ยาวจนถึงตาตุ่ม
ทำให้คนที่กำลังหลบหนี
ดูกลืนไปกับชาวพื้นเมือง
ได้อย่างแนบเนียนด้วยแผลจากลูกดอกยาสลบที่น่อง
ถึงจะทำแผลมาอย่างดีแล้ว
แต่ความเจ็บปวดยังหลงเหลือไว้
พอให้ชายหนุ่มได้หงุดหงิด
เพราะเดินได้ไม่เร็วพอ
อย่างที่ต้องการ
บัคกี้ไม่แน่ใจว่า
เขาออกจากวากันด้ามากี่วัน
แต่ทีแน่เสียยิ่งกว่าแน่
คือไม่มีอาหารตกถึงท้องเขานานแล้ว
น้ำในกระบอกอึกสุดท้าย
เขาเพิ่งดื่มไปเมื่อครู่
แสงแดดที่ร้อนแทบเผา
ของทะเลทราย
กำลังจะทำให้เขาแห้งตายชายหนุ่มลดฝีเท้าลง
เมื่อเดินผ่านเข้ามา
ในซอกตึกหนึ่งของเขาวงกต
ตลาดพื้นเมืองขนาดย่อม
ซ่อนอยู่ตรงนี้
และนี่อาจจะทำให้เขารอด
บัคกี้เดินไปยังร้านขายผลไม้
ที่อยู่ใกล้ที่สุด"ผมมีเงินไม่มาก
ขอซื้อแค่2-3ลูกได้ไหม"เขาพูดกับแม่ค้าช้าๆ
พลางชี้ไปที่ตะกร้าลูกพลัมที่พื้น
ซึ่งเธอก็ขมดคิ้วใส่เขา
แล้วพูดอะไรสักอย่าง
ที่เขาไม่รู้เรื่อง
แต่ก็ยอมขายให้
เพื่อตัดรำคาญบัคกี้รีบกินลูกพลัมที่ซื้อมาได้
รสหวานของน้ำตาลธรรมชาติ
ทำให้เขารู้สึกมีแรงมากขึ้น
ชายหนุ่มเดินออกจากตลาด
ตั้งใจว่าจะหาบ้าน
หรืออะไรสักอย่าง
ที่เขาพอจะอยู่อาศัยได้
แต่ก่อนที่จะทำอย่างนั้น
เขาจำเป็นต้องเดินสำรวจ
เมืองแห่งเขาวงกตนี้
ให้พอจำทางได้เสียก่อน
เขาค่อนข้างมั่นใจในทักษะ
ด้านทหารของตัวเอง
แค่เขาวงกต
ไม่ทำให้เขาหลงทางได้แน่นอน
YOU ARE READING
Winter's Tale in Wakanda (stony fanfiction): เหมันต์วากันด้า (จบ)
Fanfictionเสียงฝนตกกระทบพื้น ชื้นกลิ่นดินเจือจาง สายลมเย็นพัดผ่านยามฟ้ามืด ฤดูหนาวในวากันด้าช่างแตกต่าง ใต้ผืนฟ้าไกลสุดตา กำแพงวังตั้งตระหง่าน บอกเล่าเรื่องราวมากมาย "สตีฟ ไม่ ปล่อฉันเจ้าโง่ คุ้มกันฝ่าบาท! คุ้มกันฝ่าบะ...." ไฟนรกแดงฉานมอดไหม้ทุกสิ่งอย่าง...