สตีเฟ่น โรเจอร์ เดินตรงเข้าไป
ในบ้านพักหลังโทรมนั่น
ภายในบ้านมืดสนิท
เด็กชายตัวผอมที่พาเขามา
ไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว
ชายหนุ่มเพิ่งจะรู้ตัวก็ตอนนี้เอง
ว่าความคุ้นเคยนี้มันคืออะไร
ใช่ เขาเคย อยู่ที่นี่
บ้านของเขาเองที่บรุ๊คลิน
"สตีฟ..."
ชายหนุ่มหันไปตามเสียงเรียก
ด้วยแสงเทียนเบาบางที่จู่ๆ
ก็สว่างขึ้นในตัวบ้าน
ทำให้สตีฟมองเห็นชายในชุด
เครื่องแบบทหารที่เขาคิดถึง
"พ่อ!!!"
"ลูกก็มาที่นี่เหมือนกันสินะ"
"ที่นี่?"
"ใช่แล้วลูก บ้านของเราไง"
"ผมไม่เข้าใจ" สตีฟตอบไปตามสัตย์จริง
"เรากำลังจะออกเดินทาง...สตีฟ
อีกเดี๋ยวแม่เขาก็จะตามพ่อไปแล้ว"
แสงเทียนดับวูบพร้อมกับร่างของผู้เป็นบิดา ที่เลือนหาย
ในความมืดนั้นสตีฟเดินคลำไปตามทาง แสงริบหรี่ที่ค่อยๆสว่าง
ปรากฏร่างของหญิงอันเป็นที่รัก
กำลังนอนซมอยู่บนเตียง
"แม่ครับ..."
"ลูก...แค่ก แค่ก ลูกเองหรอ สตีฟ"
"ใช่ครับ ผมเอง"
สตีฟเดินไปนั่งข้างเตียงแม่
แล้วกุมมือเธอเอาไว้
"ทำไมถึง...แค่ก แค่ก มาอยู่ที่นี่ล่ะลูก
...แค่กๆๆ"
"ผม...ไม่รู้ครับ"
"อย่าไปฟัง...แค่กๆๆๆ อย่าไปฟังพ่อเขามากเลยลูก ลูกต้องกลับไป...แค่กๆๆ"
ร่างบนเตียงนั้นไอจนตัวโยน
แสงสว่างเริ่มมืดลงอีกแล้ว
สตีฟกุมมือของแม่ไว้แน่นขึ้น
"ไม่ครับแม่...อย่าหนีผมไปอีก..."
"แม่เสียใจสตีฟ แต่แม่ต้องไป ส่วนลูก..."
เธอพูดพลาง ยกมือขึ้นชี้ไปในความมืด
"ลูกต้องกลับไปนะสตีฟ..."
มือของสตีฟกับแม่หลุดออกจากกัน
ชายหนุ่มรู้สึกตัวเองกำลังร่วงลงสู่ก้นเหว
พร้อมกับเตียงของแม่
ที่ค่อยๆลอยสูงขึ้นแล้วลับตาไป
สตีฟรู้สึกตัวเองลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ก่อนจะรู้สึกเหมือนโดนใครฟาดมือแรงๆ
ลงบนใบหน้าของเขา
DU LIEST GERADE
Winter's Tale in Wakanda (stony fanfiction): เหมันต์วากันด้า (จบ)
Fanfictionเสียงฝนตกกระทบพื้น ชื้นกลิ่นดินเจือจาง สายลมเย็นพัดผ่านยามฟ้ามืด ฤดูหนาวในวากันด้าช่างแตกต่าง ใต้ผืนฟ้าไกลสุดตา กำแพงวังตั้งตระหง่าน บอกเล่าเรื่องราวมากมาย "สตีฟ ไม่ ปล่อฉันเจ้าโง่ คุ้มกันฝ่าบาท! คุ้มกันฝ่าบะ...." ไฟนรกแดงฉานมอดไหม้ทุกสิ่งอย่าง...
