Winter's Tale in Wakanda (stony fanfiction): เหมันต์วากันด้า (จบ)

T H R E E

T H R E E

ช่วงหลายวันมานี้สตีฟต้องหัวหมุนกับการฝึกสอนเหล่าทหารรุ่นเยาว์ที่จะมาร่วมในกองทัพกับเขาในอนาคต เช้านี้ก็เช่นกัน สืบเนื่องจากวันก่อนที่เขาคุยกับโทนี่เรื่องอาวุธใหม่ สตีฟจึงตัดสินใจว่าเขาควรจะเริ่มคัดแยกเหล่านักเรียนเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะได้ไม่เสียเวลามากนัก

ต้องบอกก่อนว่า อันที่จริงเขาไม่ใช่ครูฝึกจอมโหด (อาจจะต้องถามพวกนักเรียนเพื่อยืนยันอีกที) ค่ายทหารในวังยังมีทหารรักษาพระองค์ตำแหน่งสูงอีกหลายคนที่มาร่วมเป็นครูฝึกนักเรียนด้วย สตีฟจึงถือโอกาสยกบทโหดให้รองฟิวรี่ดูแล ส่วนตัวเองก็รับหน้าที่กวดขันเรื่องทักษะต่างๆ

ค่ายทหารในวากันด้า ไม่ได้เข้มงวดเรื่องการรับสมัครเท่าไหร่นัก นักเรียนบางส่วนได้ทุนเข้ามา และอีกส่วนก็สมัครใจมาเรียนเอง โดยที่ไม่มีการบังคับว่าจะต้องอายุเท่าไหร่ ขอแค่ครบเกณฑ์และสุขภาพแข็งแรงก็พอ ดังนั้นแล้วทุกครั้งที่เห็นนักเรียนใหม่มีความตั้งใจดีแต่หน่วยก้านไม่อำนวย สตีฟก็อดคิดถึงตัวเองก่อนรับเซรุ่มไม่ได้ เขาเข้าใจวามรู้สึกดีว่าการที่ร่างกายไม่ทำตามคำสั่งนั้นน่ารำคาญแค่ไหน เขาทำทุกอย่างให้ตัวเองแข็งแรงขึ้น อย่างน้อยก็ให้แข็งแรงพอที่จะทนต่อการฉีดเซรุ่มพิเศษ น่าเสียดายที่ฮาเวิร์ดไม่ได้อยู่สานต่อโครงการของตัวเอง ไม่อย่างนั้นป่านนี้วากันด้าคงมีสุดยอดทหารคู่กับนักรบนิลพาฬไว้เป็นความภาคภูมิใจ แต่นิทานทุกเรื่องต้องมีตอนจบ แม้ความสำเร็จของฮาเวิร์ดจะเป็นเหมือนตำนาน แต่ทุกอย่างก็กลับมาว่างเปล่า อย่างไรเสียตอนนี้บ้านเมืองก็สงบสุขพอที่จะไม่ต้องคิดอะไรมากนัก

เหล่าทหารใหม่จะต้องฝึกตนเพื่อสร้างความแข็งแรงและฝึกให้ร่างกายทนต่อสภาพแวดล้อมที่ลำบาก บทเรียนพื้นฐานภาคบังคับที่ทุกคนต้องผ่านให้ได้เสียก่อนการฝึกอย่างเข้มข้น คือการวิดพื้นให้ได้สี่สิบครั้งในสองนาที และวิ่ง 12.8 กิโลเมตรให้ได้ในสิบสองชั่วโมง โดยต้องสะพายกระเป๋ายังชีพที่หนักยี่สิบเอ็ดกิโลกรัม กับปืนไรเฟิลอีกสี่กิโลกรัมไปด้วย