[01]

921 50 5
                                    

5 years later...

Malungkot na napangiti si Mariah habang pinagmamasdan ang isang picture na limang taon na rin nyang iniingatan. A picture of him. The only guy she loved. It was save in her phone memory before na pinadevelop niya.

Months and years away from him is like hell. She misses him everyday and every night. Walang oras na nawala ito sa isip nya. She can't bare the loneliness but time and time comes, nasanay na rin sya. Malaki ang naitulong ng picture na kahit saan sya magpunta ay dala nya. Thinking of him somehow makes her able to survive the loneliness.

Kamusta na kaya ito? Gaya nya, namimiss din kaya sya nito? O baka hindi? O baka galit ito sa kanya sa pang-iiwan nya?

Ang malaking katanungan nya ay sa isip ay,

Mahal nya pa kaya ako?

Kasi hanggang ngayon, kahit limang taon na ang lumipas, mahal nya pa rin ito.

Mahal pa rin kita, Pierre. Sana lang di pa ako huli.

"Princess, let's go." Naputol ang mga iniisip ni Mariah at nilingon ang kanyang ama. Hindi pa rin nagbago, prinsesa pa rin ang tawag nito sa kanya. It reminds her of Pierre. The way he calls her princess before, pakiramdam nya ay tunay talagang syang prinsesa at ito ang prinsipe nya.

"Yes, dad." itinago nya sa sling bag nya ang picture at tumayo sa kinauupuan. Nakangiti syang nilapitan ang ama at malambing na yumakap sa beywang nito at ito naman ay umakbay sa kanya.

"Uhm! Ready." anitong di maitatago ang saya sa mukha.

"Ready, dad. And I'm excited. I'm excited to go home after 5 years." Magalang nya tugon dito.

It's the day that she had been waiting for. Ang umuwi sa bayang sinilangan nya. Sa lugar kung saan nandoon ang taong mahal nya.

Sana nga lang, may mabalikan pa sya.

Twist and ChaseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon