HAYAT DEĞİŞTİREN PAZARTESİ

BİLİNMEYEN NUMARA

Daha fazla üstelemek istemeyen Sue uyumak için odasına çekildi. Yatakta bir oyana bir bu yana dönmeye başladı, bir türlü uyku tutmuyordu. Bir anda telefonu çaldı ama telefonu kapalıydı. Nasıl oluyordu bu acaba?..

Sue iyice korkmaya başlamıştı. Eline telefonu aldığında daha önce kayıtlı olmayan bir numara arıyordu. Hatta daha önce hiç bu kadar garip bir numara görmemişti. Numara #230036’ydı. Böyle bir numara olamazdı. Nasıl oluyordu da onu arıyordu? Sue arayanın Isaac olduğunu anladı ve telefonu açmadı. Ama arayan çok ısrarlı olacak ki açmadığı her an telefonun sesi biraz daha artıyordu. Bunun üzerine daha fazla dayanamayan Sue telefonu açmak zorunda kaldı. Bu ses Isaac’in sesiydi. Bugün  tuvalette konuştuğu gibi fısıldar şekilde ve tüyleri diken diken eden bir ses tonuyla:

-Aşkım neden bugünkü eğlencemizi bozdun? İnan bana çok eğlenecektik. Ama merak etme seni daha çok eğlendireceğim. Bu daha başlangıç. Bakalım bir daha engel olabilecek misin eğlenmeme? Bu arada merak etme seni hemen öldürmeyeceğim. Öncelikle tüm arkadaşlarının ve o çok sevdiğin ama benim bir türlü anlaşamadığım babaannenin ölümünü seyredeceksin. İnan bana bu senin için de eğlenceli olacak. Onların ölürken acı acı çığlıklarını duymak inan bana çok güzel bir şey. Hele ki bunların senin yüzünden olduğunu bilmek… Sana demiştim değil mi? Ben senin yüzünden öldüm ve senin yüzünden de öldüreceğim. Arkadaşların da senin yüzünden ölecek. Sen şimdi yat dinlen. Yarın eğlence başlıyor bebeğim. İyi geceler…

Birden telefon kapandı ve Sue ne yapacağını bilmiyordu. Tek bildiği şey arkadaşlarının ölmesine izin vermeyeceğiydi. Ne olursa olsun Isaac’i engelleyecekti. Sabaha kadar gözüne tek damla uyku girmemişti. Isaac’in dediklerini uzun uzun düşündü. Ama hala ne yapacağını bilmiyordu. Babaannesi çoktan uyanmış ve ona kahvaltı hazırlamıştı. Uzun zamandır da Sue’ya hiç kötü davranmamış, bir kez bile bağırmamıştı. O da anlamıştı Sue’da bir şeylerin normal olmadığını. Bu yüzden pek üstüne gitmiyordu. Hatta bir psikoloğa dahi götürmek istemişti. Sue sürekli Isaac’i gördüğünü söyleyip duruyordu. Gerçi gerçekten görse de babaannesini bu duruma inandıramıyordu. Babaannesi ne kadar üstelese de Sue psikoloğa gitmeyi reddetmişti. Babaannesi de belki zamanla düzelir diye fazla üstüne gitmemiş ve zamana bırakmaya karar vermişti. 

Dün gece yaşadıklarından sonra sabah tek lokma dahi ağzına koymuyordu. Babaannesine:

-Dün gece telefonum çaldı. Umarım seni uyandırmamışımdır.

-Yok kızım. Ben bütün gece uyanıktım. Hiçbir ses duymadım. Belki sana öyle gelmiştir ya da rüyanda görmüşsündür.

-Hayır. Sana yemin ederim daha önce hiç görmediğim bir numara beni aradı. Hatta telefonum kapalı olmasına rağmen çaldı. Ne olur inan bana babaanne. Bu anlattıklarımın hepsi oldu. Isaac dün gece beni aradı ve tehdit etti. Hem arkadaşlarımı hem de seni öldürecekmiş. Hepinizden sonra da beni öldürecekmiş. 

-Tamam kızım. Korkma her şey geçecek. Sen yeter ki şu psikoloğa gitmeyi kabul et. İnan bana bütün gördüklerinin bir hayal olduğunu anlayacaksın. O iki hafta boyunca ne yaşadın bilmiyorum ama o günden beri normal değilsin. Hadi kızım beni kırma da gidelim şu psikoloğa.

Bu sözleri duyan Sue sinirden kıpkırmızı olmuştu. Ne dese de babaannesi ona inanmıyordu. Hatta artık onun delirdiğini düşünmeye başlamıştı. Derdini babaannesine inandıramayacağını anlayan Sue kapıyı çarparak dışarıya Adam’ın yanına gitti. Ağlıyordu Adam ne olduğunu anlamaya çalıştı.

-Ne oldu? Yine niye ağlıyorsun?

-Yok bir şey. Hadi bir an önce buradan uzaklaşmak istiyorum. Biraz yürümek iyi gelecek sanırım.