Seducing My Stepfather

FIFTEEN

Gabi na ng magpasya kaming manood ng movie panu ba naman dumating si Claire at nagkwentuhan kami. Akala ko kanina di na talaga matutuloy. Kulang na nga lang paalisin ko na si Claire eh. Mabuti at ngayong gabi matutuloy rin. Well minsan lang naman siyang maging mabait.

Umalis siya kanina para bumili ng popcorn at drinks. At ito ang nasa namin ngayon. Parang nasa cinema lang kami mas komportable nga lang dito.

Hindi pa nagsisimula ang movie eh nagbibilisan na ng takbo ang cells sa katawan ko. Paano ba naman may katabi akong gwapo at hot. Eherm. Ang panonoorin ay Insidious hindi romance na SPG. Susme!

Ilang segundo at sa wakas nag-start na rin ang movie. Hindi ko alam kung makaka concentrate ako sa movie na pinapanood ko. Paano I can't resist his presence especially he's just 3 inches away from me. Omg!

"I heard its so scary..." sabi ko na hindi kinukuha ang tingin sa tv. I need to act like well nothing is happening inside me.

"Really? Are you not fond of horror movies?"

sabi niya sabay baling sakin. Sh*t kahit sa peripheral vision ko ang gwapo niya pa rin.

''Uhhmmn. Kind of..."

Sabay ngiwi. Pero sa totoo lang hindi talaga ako fan ng horror. Mas gusto ko yung romance. Kaya nga lang mas maganda ang horror panoorin ngayon lalo na't katabi ko siya. Siguradong makaka score ako mamaya.

"You should have told me earlier,"

"Ah.....eh..."

Anong sasabihin ko? Naman! Baka palitan niya yung movie.

"Anyways, nagp-play na i think we should just watch it. Just think its just a movie they will not come out and kill you. And just tell me if you are so scared,"

Aniya sabay ngiti ng nakakaloko. Pinag-titripan yata ako ng lalaking toh eh.

"Me? Im not scared in this kind of.......waaah!"

Napasigaw ako ng todo sabay yakap sa kanya. Hindi dahil sa Insidious. Paano ba naman namatay ang ilaw at TV. In short black out! Gracious! Ito ang mas kinakatakutan ko sa lahat. Ang dilim.

"Sabi mo hindi ka takot...Tsk. Paano yan brown out?"

"Dave.... natatakot ako," lalo ko pang hinigpitan ang yakap ko sa kanya. Actually kung movie hindi talaga pero kapag dilim ito talaga ang kinakatakutan ko. Huminga ako ng malalim.

"You said.... hey are you alright?"

"H-Ha?..."

Bumibilis ang tibok ng puso ko. Panay ang hinga ko. Bigla na lang akong humikbi. Natatakot talaga ako! What if meron biglang humila sakin palabas? O di kaya may magpakitang babaeng nakaputi? Gosh. Wala man lang kahit anong ilaw. Wala ako nakikita kundi dilim.

"Sssshhh. Don't cry okay im just kidding. Im sure iilaw rin,"

Aniya sabay hagod ng buhok ko at niyakap ako.

"What if matagal pang magka-ilaw? Paano kung may biglang humila sakin at....natatakot ako Dave,"

Nanginginig ang mga kamay ko. Meron kasi akong phobia sa dilim kaya kung pwede lang ay may ilaw lagi ang paligid ko.

"Sssh. Stop thinking weird things. It won't happen and I'm here okay?"

Kahit hindi ko nakikita ang mukha niya ay alam kong nag-aalala rin siya sakin. Pinahiran niya ang luha sa pisngi ko.

"Pls wag mo kong iiwan dito Dave,"

"Sshh, I won't leave you okay? So stop crying," lalo kong hinigpitan ang pagyakap sa kanya. Ganun rin siya sakin.

After 5 minutes wala pa ring ilaw. Lalo akong kinabahan. Kung ang liwanag ay nakakasilaw para sa mga katulad ko namang takot sa dilim ay nakakasilaw rin kapag mahabang nakamulat ang mga mata ko sa kadiliman na ni wala man lang kahit konting ilaw.

"Dave? What if hindi na umilaw ngayon?"

"Iilaw rin maya maya mabuti pa matulog ka na lang. Ito mabuti pa mahiga ka dito sa sofa,"

Bigla siyang kumalas sakin.

"No! Pls no. Wag mo kong iwan dito. Pls...."

Yung hikbi ko kanina ay naging iyak na. Ayaw kong mag-isa mas nakakatakot yun.

"Heey."

Humugot muna siya ng malalim na hininga.

"Don't worry no one will take you. I'm here beside you babantayan kita,"

"But...."

"Cassy... this is not right but ...."

Huminga ito ng malalim.

"Okay tatabihan kita dito sa sofa,"

Feeling ko ay biglang lumiwanag ang paligid ko pero alam kong napipilitan lang siya at gusto lang akong samahan. Pero ngayon ay balewala ang ano mang nararamdaman ko sa kanya. Mas concern ako ngayon sa kadiliman.

"Thank you Dave,"

Naramdaman kong lumapit siya sa sofa. Pinatayo muna niya ako. Nauna siyang mahiga tapos hinila niya ako sa tabi niya. Nakatalikod ako sa kanya at ilang sandali pa ay pinulupot niya ang kamay sa katawan ko.

"Pls don't get it wrong Cassy. I just want to comfort you,"

Hindi ko alam pero parang may kirot akong naramdaman. Masyado ba akong umaasa? Pero inignora ko ang ano mang nararamdaman ko ngayon.

"Don't fret I will not give any meaning to this. But pls just don't leave me,"

"Yes. Close your eyes for now,"

He said in a husky voice.

But it seems that he's getting hard in breathing. I could hear and feel his deep breath. Ilang minutos kaming nasa ganong posisyon. No one is moving. Parang nakikiramdaman lang kami. Ang kaninang takot ay napalitan ng magandang pakiramdam. I know I am safe in his arms. And I'm not sure if my heart is safe too.

Eight yrs ago something happened to me. A blurred piece of my past na kahit ngayon ay hindi pa rin malinaw. Tanging dilim lang ang nakikita ko. Wala akong kasama. Tanging nag-iisa. Takot, iyak at kaba.

VOTE. COMMENT. THANK YOU. #6 SHORT STORY. (Nov 2016)

Your vote is very important. Thank you.

Author's note: Kung nabasa niyo po yung unrevised version nito isa po ito sa mga chapters may konti lang po akong dinagdag.

by @iam_irresistable

The Montenegro Empire Series
Seducing My Stepfather