A USUAL DAY AS ESTELLA
ELLA'S POV
Mahirap ang magkunwari mahirap ang magpanggap, lalo na kung hindi mo alam kung paano gawin ang mga bagay na hindi mo pa nagagawa sa buong buhay mo.
But I think I was born to do this thing, to be this, to masquerade. Everything must be hidden, just for me to be safe.
-
Naglalakad ako sa isang maliwanag na lugar, di ko alam kung saan 'to. Whateverasticalified.
"Hello!" I shouted, hoping that someone is there.
"Is anyone there?!" I repeated shouting
"Fatricia!!" Nagulat ako ng biglang may boses na tumawag sa akin.
"Who is it?!" May takot na sa boses ko.
"Fatricia!!" It repeated.
Okay. So I am literally frustrated by it.
"Who is it?!" I reiterated.
"Huwag ka ng magpanggap!" Nakakatakot ang tono nito.
Who the hell is this! What does he want to me. And why am I here?
I am still glazing at the light and it ceased me from seeing anything.
"Heck! Who are you?! What do you want?!" I shouted with fear.
"Wag ka nang magtago!" Ulit ng boses.
"Stop!!" I said
"Wag ka nang magtago!"
"Wag ka nang magtago!"
"Wag ka nang magtago!"
"Tumigil ka!" Sigaw ko
"Wag ka nang magtagoooo!"
"Aaaaaaaaahhhhhhhhhhhh.....
-
......aaaaaaaaaahhhhhhh"
"Ella! Ella! Ella!"
"Gumising ka na, tanghali na!"
"Huh? Tanghali na? Heck. May pasok pa ako"
"Hayy. Kahit kelan ka talaga. May pasigaw sigaw portion ka pa dyan" wika ni Carmen
"Sorry naman Carmen! Nakakahiya naman sa paghilik mo na halos wala nang katapusan. Alam mo? Kaya ako napupuyat eh. Dahil sa kakahilik mo nang malakas! What is with you?" Sabi ko naman
"Wow ah. Ako pa ang sinisi! By the way, bakit kung makasigaw ka nang aaaahhhhh dyan parang daig mo pa si Beyoncé kapag kumanta ng Listen?"
"None of your business Carmen!" I said
"Ewan sayo!"
"I care nothing. And I believe you should too" mataray kong sabi.
"Hayy nako Ella! Kung di lang ako pinakiusapan ng Daddy mo na samahan ka sa buhay mo na ito eh"
"At kung di lang sinabi ni Dad na samahan mo ako dito, matagal na kitang pinalayas dito!"
"Wow ah. TANGHALI NA! Nakipagchismisan pa kase saken" sigaw pa ni Carmen sa akin.
"Kasalanan ko bang chismosa ka? Hmp. Makapagbihis na nga" padabog kong sabi.
At inisnaban lang ako ni Carmen, Hayy. Yang babae talagang yan. Whateverasticalified.
I quickly went to the bathroom para maligo at magbihis. Late na din ako. I cannot still believe that I still do these things which I never thought of doing.
By the way, I am Fatri-- no I am Ma. Estella Dela Cruz, you can call me Ella . Ganda nang pangalan ko noh? Pangmatanda. Just thank my Dad later, for thinking such a brilliant name.
Nagmamadali ako papuntang school. The hell. At sa sobrang pagmamadali ko.
'WAPAAAAAK'
Nasubsob nga ako. Agad akong tumayo ,pinagpag ang uniform ko at pinulot ko ang aking mga libro at ang salamin ko sa mata. Habang pinupulot ko ang mga iyon ay napansin ko na nakatingin lahat ng estudyante saaken at nagtatawanan. Grrr. I cannot stand this. I want to slap them on their ugly faces.
Well, sanay naman na ako eh. Wala namang bago. Kailangan kong magtimpi. Hindi na ako yung dati.
Nagmadali ako maglakad hanggang maalis ako sa paningin ng mga mapanghusgang estudyanteng iyon. At nang wala nang nakakakita saakin ay huminga ako ng malalim.
"Inhale......Exhale........(with papikit pikit pa)"
"Hayy. Okay Ella, kaya mo yan. Don't be affected by them. They're just petty judgemental students that deserve to be condemned. But not now of course. Mag timpi ka muna baby Estella. Okay?"
(Inhale......exhale....)
"Okay. Good" Pagpapakalma ko sa sarili ko.
Naglakad ako nang marahan at parang walang nangyari. Naglakad nalang ako at hindi tumakbo. Baka masubsob nananaman ako mahirap na. When did I became so clumsy? Sabagay, kapag hindi ka comfortable sa sinusuot mo, there will always be a high possibility of failing at everything. Whateverasticalified.
Habang naglalakad ako papunta sa classroom ko ay may nakita akong isang poster.
"Ms. Badgirl and Ms. Badboy 2018"
Grabe. Badgirl? And badboy? Ano yan? Baket ginawang pageant yan? Hayst. May magawa lang ang school na ito eh. Hahahaah. Natawa ako sa nabasa ko nang may biglang...
"HAHAHAHAHA"
Nagtaka ako kung saan nanggaling ang tawang iyon kaya lumingon ako
Nagulat ako sa aking paglingon
"Ohhhh. Nooo way" agad kong tinakpan ang mukha ko at nagmadaling umalis pero pinigilan niya ako.
"Teka teka. Saan ka pupunta?"
Sabi niya.
"Uhhmm. Late na ako sa klase ko. Ka-kaya kailangan ko nang u-umalis" sagot ko.
"Baket mo tinitingnan ang poster na ito? Ms Nerdy? Baket, sasali kaba? Kung Oo. Hahahahaha. Nakakatawa ka. Kung hindi. Dapat lang na hindi. Hahahaha" sabi niya.
Nagtitimpi na lang ako hayst. All my life. Lagi na lang ako nagtitimpi.
"Oh ano? Nagagalit kana? Hahahahah. I am just stating the truth Ms. Nerdy."
Sabi pa niya.
"MR. JHON VAN FORD! I DIDN'T EVEN SAY ANYTHING ABOUT JOINING THAT PAGEANT. IT IS A POSTER. OBVIOUSLY THEY WANTED EVERYBODY TO LOOK AND KNOW ABOUT IT. AT KABILANG AKO SA EVERYBODY NA IYON! NOW IF YOU WILL JUST CONTINUE TO DISGRACE ME. PLEASE! EXCUSE ME. I HAVE NO TIME FOR THIS. IT IS NOT EVEN VALUABLE AT ALL. GRRR"
Nagulat ako sa sinabi ko at napatakip nalang sa bibig ko. Noo, baka mahalata niya.
At sabay nagwalk out. Nakoo. Dikona talaga napigilan sarili ko. Sorry naman. Sino ba namang di maiinis? Jusko. Manhid nalang ang hindi maiirita doon sa lalaking iyon eh. Ewan ko ba kung bakit maraming nagkakagustong babae doon. Ewan ko kung bakit hearthrob yung lalaking iyon. Good thing I opt not to like him, back then.
-
Nagderetso nalang ako sa classroom namen...
----
BINABASA MO ANG
Both Identities Fell Inlove
Ficción GeneralIs it possible that both identities fell inlove? Isang maganda, mayaman pero malditang tao si Fatricia. Wala siyang sinasanto. Lahat ayaw sa kaniya. Pero sa isang iglap, lahat ng yaman at kagandahan niya ay pansamantala na munang mawawala dahil kail...
