Both Identities Fell Inlove

IDENTITY 19

I cannot still forgive that guy! Nilapastangan niya ako! Ano akala niya? Gano'n gano'n na lang yan. Manigas siya!

I will not let that happen, ang kapal ng mukha niya! Siguro pinlano niya talaga iyon. Nilasing niya ako so that he can take advantage of my weakness.

Mga lalaki talaga, how can they bear such a thing? Heck.

Suddenly, I found myself drop sad. Naalala ko si Carmen.

Patuloy kong sinasabi sa sarili ko kung tama ba ang mga ginawa ko. And I never stopped convincing myself that I am right. That I had the right decision.

Bakit ba kase siya nangialam? I had explained it to her several times. I said just one day of being me. Bakit pa niya sinabi kay dad! Heck. That girl.

"Ma'am, heto na po yung gatas na pinapatimpla niyo" nagulat naman ako sa maid na bigla bigla namang pumasok sa kwarto ko.

Naalis ako sa iniisip ko.

"Don't you know how to knock?" Sabi ko sa Maid.

"M-ma'am?" Nauutal na sabi niya. Heck, why everybody is deaf of what I say.

"Bingi ka? Huh?" Pagtataray ko.

"So-sorry po Ma'am" paghingi naman niya ng tawad.

"Layas!" Sigaw ko at agad naman itong nagmadaling umalis.

Nakaupo ako ngayon dito sa kama ko, kakagaling ko lang sa Mall dahil nagshopping ako. Ayokong bumalik sa pesteng bahay kung saan ko nakasama si Carmen! Nakakairita lang.

And yes, you are right of what you think. Nandito nga ako sa bahay namin, the real one.

Namiss ko rin naging mayaman ah. Pero kahit matagal-tagal din akong nahiwalay sa mga kayaman ko, I do not lose this sense and aura of being rich.

I supposed I was born this way, to be rich as heck. To be beautiful and to be what I am.

I drink from the glass of milk that the maid had given to me.

Napa smile ako, dahil naalala ko si Mom.

Naalala ko pa yung mga panahong, siya ang nagtitimpla ng gatas na iniinom ko. I think I was 3 years old those times.

Palagi kaming kumakain ng carbonara magkasabay. Pareho kasi naming paborito yun.

Kapag matutulog na ako, she always manage to make me sleep comfortably. Ipinagtitimpla niya ako ng gatas na iinumin ko. At babasahan niya pa ako ng kwento, lagi niyang binabasa sa akin yung kwentong Celestina.

Isa siyang prinsesa na may dalawang katauhan. Nakatira ang prinsesa sa isang magandang palasyo.

Kinailangan niyang magkubli dahil sa kagustuhan niyang makalabas sa gabi at maranasan ang pagiging normal na tao, yung walang nakatingin at nagmamata sa mga galaw niya.

Sa umaga siya si Cely, at sa gabi ay siya si Tina. Mayroong lalaking nagmahal sa kaniya bilang si Cely. At sa kabilang banda, may nagmahal din sa kaniya bilang si Tina.

Pero sa huli, isa lang ang pinili niya. And they lived happily ever after.

That was the story I never forgot, feeling ko nga ganun na ganun ako ngayon. I have my two identities.

So ayun, my mother always cared for me. Lahat ng ginagawa ko, ginagabayan niya ako.

I missed the times na mayroong gumagabay sa akin. Yung times na alam kong may sasandalan ako kapag nanghihina na ako.

Hindi ko napansin na may tumutulo na palang luha sa mga mata ko.

My vulnerability came along again. I hate this, I hate being vulnerable. I hate being fragile, dahil sasamantalahin ng mga taong nakapaligid sa'yo ang pagiging mahina mo.