De Hongerspelen 2.0 - Boek 1

Finale

We rennen, hand in hand, naar de "Hoorn des Overvloeds". Het ding dat, volgens ons, nog recht zal staan na de doortocht van de lavastroom. De tocht van de berg naar de “Hoorn” is erg ver en Alex is nog steeds niet in zijn normale doen door de verwondingen. Soms moeten we even een pauze nemen van enkele seconden om dan weer vliegensvlug weg te rennen van de lava die al bijna bij onze voeten is.

Uiteindelijk heb ik de top van de “Hoorn” in het vizier. Ik wil een sprintje trekken, maar val daarbij over een tak. Ik smak op de grond en voel een pijnscheut door mijn been gaan. Intussen heeft Alex door dat ik ben gevallen en hij sleurt me met man en macht mee. Eerst klimt hij zelf op de “Hoorn” en daarna helpt hij mij. Maar de lava is al bij ons geraakt en ik voel de warmte net nog langs mijn been sneren.

Als de “Hoorn” helemaal omsloten is door lava, hoor ik een korte gil komen vanaf de andere kant van de “Hoorn”. Alex en ik schrikken allebei en sluipen met onze wapens stilletjes naar de richting waarvan de gil kwam. Alex gaat voorop en ik volg.

In een fractie van een seconde springt Ryan achter de top van de “Hoorn” vandaan en houdt hij Alex in een houdgreep.

Ryans kledij is helemaal verbrand; er hangen alleen nog enkele repen stof over zijn lichaam. Hij grijnst breed naar me. De hitte is verzengend waardoor we alle drie best traag zijn in onze bewegingen. Het valt gewoon niet uit te houden, de warmte van de lava heeft zijn toppunt bereikt!

“Zozo, jullie dachten dat jullie dit spelletje gingen winnen? Zonder mij zou deze hele finale toch niet zo spannend zijn, toch?”, sist Ryan ons toe, terwijl Alex zich probeert los te wrikken. Ik bekijk Ryan met een verwoestende blik en probeer me intussen te concentreren op een plan om Alex uit Ryans grip te bevrijden en hem te elimineren. Als ik wil opstaan, protesteert mijn been; hij doet nog zeer van de val. Ik neem mijn mes in de aanslag en probeer dichterbij de sluipen. Maar Ryan is slim en slentert samen met Alex meer en meer naar de afgrond. Één verkeerde beweging en ze liggen allebei in de lava!

“Jane, wat ben je zo aan het treuzelen?! Nog één stap en ik laat je geliefde nader kennis maken met de lava! Dat wil je toch niet? Of wel?”, roept Ryan boven het geluid van de lavastroom uit, “Zeg het haar, Alex, zeg tegen haar dat je niet van haar houdt en je haar zorgen aan mij overlaat. Jullie kunnen toch niet allebei winnen en Jane en ik wel, wij zijn van hetzelfde district. Wat is jullie keuze, Jane en Alex?”.

De hitte maakt nadenken moeilijk, maar als ik wil antwoorden, hoor ik plots de stem van Alex die zegt: “Oké, jij je zin. Ik… houd… WEL van haar en daar breng je niets tegenin!”.

“Fout antwoord!”, brult Ryan en hij neemt zijn sikkel, klaar voor de aanval. Net voordat hij de doodsteek bij Alex kan toedienen, gooi ik een mes recht in Ryans arm. Door de pijn, verslapt zijn stabiliteit op de “Hoorn” en valt hij naar achteren, recht de lava in. Maar hij neemt Alex’ been vast en trekt hem mee in zijn val. Ik gil en probeer te lopen naar de rand, maar ik ben te laat. Ze verdwijnen allebei en ik hoor geen geluid meer.

Ik wacht minutenlang totdat er iemand zijn hoofd boven de "Hoorn des Overvloeds" uitsteekt. De warmte stagneert nog steeds op zijn hoogtepunt en ik kan het niet langer meer uithouden. Ik loop naar de rand van de "Hoorn", maar opeens verschijnt er een gezicht, zwart van de as, voor me. Ik verschrik en zet een pas naar achter.

En dan zie ik wie er samen met mijn overblijft in de strijd om de 74ste Hongerspelen… 

--------------------------------------------------------------

SPANNEND!!!!! Tegen wie moet Jane het opnemen in de ultmieme finale en voor de kroning als winnaar? Reageer!!! :-D kus Ofie_x

Zeker blijven stemmen en reageren, dat doet me altijd goed en maakt mijn dag!! :-) <3