De Hongerspelen 2.0 - Boek 1

Tweedracht

Ik ben als eerste wakker. De zon schijnt in mijn ogen, weer een nieuwe dag! Nu heb ik toch al iets meer kans om te overleven en mijn mama en zusje terug te zien… Bij deze gedachte gaan de tranen in me opwellen. Hoe zou het met ze zijn? Eten ze genoeg? Ik weet gewoon dat ik dit moet winnen voor hun! De eerste dag in de arena heb ik toch al overleefd, niet zoals de 12 tributen die wel gestorven zijn. Spijtig genoeg niemand van de Beroeps… Ik open mijn ogen en zie dat ik lekker dicht bij Alex lig en mijn handen en hoofd op zijn borstkas liggen.

Ik schrik en sla Alex per ongeluk aan. Die verschrikt zich ook en valt bijna uit de slaapzak. We lachen allebei om onze onnozele verschrikking. “Haha, ben je bang van je eigen pactmaatje?”, zegt hij. Ik geef hem een duw, terwijl ik onze spullen terug in mijn rugzak stop. Mijn been is weer helemaal beter en nu kan ik zonder hulp de boom uit klimmen. Plots blijf ik met mijn voet achter een tak hang en ik val naar beneden. Onderweg in mijn val, sleur ik Alex mee. We vallen beiden op de grond, ik op hem. Daar liggen we dan, op elkaar… Ik bloos, net zoals hij. Stilletjes aan komt hij dichter naar me toe geleund… “Onderbreek ik een intiem momentje?”, hoor ik opeens van achter ons komen. We vliegen recht en kunnen nog net op tijd een pijl ontwijken. Het is de jongenstribuut van District 4. Ik wil mijn mes pakken, maar opeens valt de jongen neer. In het midden van zijn rug steekt een sikkel. Oh nee, nog een andere tribuut! Alex komt voor me staan om me te beschermen. “Ben je nu bang van je eigen districtgenoot, Jane?”, zegt de tot nu toe nog onbekende persoon. Maar wacht eens, ik ken die stem… “Ryan, ben jij dat?”, roep ik. Dan komt Ryan eindelijk tevoorschijn. Ik loop recht in zijn armen. “Je hebt ons leven gered, dankjewel! Waar heb je al die tijd gezeten man?!” “Ik heb het hele bos al bijna doorzocht om je te vinden! Ik ben blij dat ik je heb gevonden!”. Ik maak me los uit zijn omhelzing en richt me tot Alex. “Alex, dit is mijn districtgenoot Ryan. Ryan, dit is mijn pactmaatje Alex, uit District 2.”

“Uit District2, ben je helemaal gek geworden? Hij is een Beroeps, die kan je toch niet vertrouwen?! Als jij je omdraait, steken ze een mes in je rug, LETTERLIJK!”,  schreeuwt Ryan opeens naar me. Ik lach: “Nee hoor, waarom zou hij? En als hij iets in mijn rug zou steken, dan zal dat een speer zijn…” Alex en ik liggen plat van het lachen. “Oh, dus je gelooft me niet. Fijn, ik ben hier niet gewenst! Ik zie dat je me al vervangen hebt…”, zegt Ryan boos en hij loopt weg. Oei, dat was ook weer niet bedoeling. “Alex, wacht hier. Ik ga hem achterna!

Ik ben direct terug. Ik beloof het je!” Ik loop naar hem toe en geef hem een kus op de wang. Daarna verdwijn ik in de bosjes. “Ryan, waar ben je? Het spijt me, het was niet de bedoeling om je boos te maken! Kom alsjeblieft tevoorschijn!”

Ik sta een paar seconden in het rond te kijken, totdat Ryan uiteindelijk verschijnt. Hij wandelt naar me toe, terwijl hij schuldbewust naar zijn voeten kijkt. “Sorry dat ik zo van stapel liep. Ik weet niet wat me bezielde! Ik ben gewoon blij dat ik je eindelijk heb gevonden…”. Opeens staat hij erg dicht bij mij. Hij aait over mijn wang en leunt steeds dichter naar me toe. Ik wil iets zeggen of hem wegduwen, maar opeens kust hij me. OPNIEUW! Hij kust me zeer passioneel en normaal zou ik nu alles achter me laten en hem terugkussen… maar er is iets veranderd.

Ik voel niets meer voor hem…

-------------------------------------------------------

O-o-o! Ryan is weer komen opdagen!!! Wat vinden jullie eigenlijk van hem? Zijn jullie team Jalex of team Jyan? Tell me!!!! :-D ik ben benieuwd!! Ook blijven stemmen en reageren! Laat ook af en toe eens weten wat jullie van mijn verhaal vinden :-) ik probeer weer zo snel mogelijk een nieuw stuk te publiceren! Ik hou van jullie, mijn allerliefste lezertjes! <3 kus Ofie_x