De Hongerspelen 2.0 - Boek 1

Feest

Ik neem mijn messen en maak ze vast aan mijn riem. Één ervan hou ik stevig vast in mijn hand. Ik loop zo stil ik kan uit de grot en begin een mijn tocht naar beneden. Naar beneden klimmen is zeker even moeilijk als omhoog klimmen!

De tocht is best bars en af en toe rolt er een steentje onder mij voeten vandaan waardoor ik mijn grip verlies. Na toch zeker een twintigtal minuten te hebben geklommen, raak ik met mijn voet de veilige, vaste grond. Ik zucht van blijdschap.

Lucinda is ook geen klimmer. Ooit was ik met haar eens wezen spelen in de bossen. Terwijl ik er enorm van hield om zo hoog mogelijk in de bomen te klimmen, bleef zij liever met haar beide voetjes op de grond. Ze was nooit een dromertje, zoals mij… Lucinda en mama, hoe zou het met ze zijn? En met Effie, Cinna en Haymitch? Nu ik zo aan hen zit te denken, voel ik tranen opwellen.

Door heel het gedoe met Alex, heb ik niet beseft hoe fel ik ze mis. Ik wil grijpen naar mijn hangertje dat ik van mama heb gekregen, maar ik voel niets om mijn nek hangen. Ik raak in paniek en kijk duchtig rond. Waar is het naartoe? Ik voel alle moed in mijn schoenen zinken.

Maar ik moet door! Voor Alex! Ik wil hem niet verliezen…

Ik raap mezelf bijeen en vervolg mijn weg naar de “Hoorn des Overvloeds”. Telkens als ik bladergeritsel hoor, spring ik een paar meter omhoog. Wat als het Ryan is? Of die onbekende jongen van District 4? Na een lange en schrikachtige tocht kom ik aan bij de “Hoorn des Overvloeds”. Midden in de hoorn staat een lange tafel met 4 zakken op. Op één zak staat District 4, op een andere District 1 en op de 2 andere zakken District 12. Op de onze staat een mannelijk symbool (de zak voor Ryan) en een vrouwelijk symbool (mijn zak).

Ik kijk meerdere keren rond voordat ik beslis om er naartoe te lopen. Zou ik de zak van mijn district ook meepakken? Maar eigenlijk heb ik niets nodig. Mijn zak zou waarschijnlijk toch leeg zijn. Ik ren zo hard ik kan op de zak van Alex af.

Maar als ik hem eenmaal in mijn handen heb, word ik getackeld door de jongen van 4. Hij houdt zijn drietand op mijn borst gericht en met een ander klein mesje snijdt hij in mijn voorhoofd. Ik slaak een gil en hij kijkt me streng aan.

Maar als ik een diep in zijn grasgroene ogen kijk, zie ik toch een sprankeltje angst en medelijden. Net als ik mijn ogen wil toedoen en mijn dodelijk lot wil aanvaarden, valt hij naast me op de grond. Ik zie een sikkel in zijn rug steken.

Dit kan maar één ding betekenen…

Ryan!

Ik sta zo snel als ik kan op en ren terug het bos in, op weg naar de grot. Tijdens het lopen hoor ik het kanon afgaan van de jongen uit 4. Eenmaal bij de berg aangekomen, klim ik zo snel als mijn handen en voeten me kunnen dragen. Net als ik de grot binnenkom, doet Alex zijn ogen open. “Wat heb jij zitten doen, Jane? Je bent helemaal bezweet en… wat heb je op je voorhoofd? Is dat bloed?”. Voor hij verder kan praten, zeg ik: “Dat heeft de jongen uit District 4 gedaan en maak je geen zorgen, het doet geen pijn meer. Zeg, ik heb je zak bij hé…” “Ik heb je toch uitdrukkelijk gevraagd om niet naar de “Hoorn des Overvloeds” te gaan?! Je had wel dood kunnen zijn!”. Ik ga naast en hem zitten en kus hem. Hij kust me kort terug. Ik zie dat hij slechtgezind is.

Ik open de zak en hij zit tot op de bodem vol met verzorgingsmateriaal! Dat kwam zeker geen dag te laat, want Alex’ wond begon te zweren en te ontsteken. Ik neem de wondzalf en smeer het dik op de wond. Daarna verbind ik hem en smeer ik zelf wat zalf op mijn voorhoofd.

Als ik de hele inhoud uit de zak heb gehaald, vind ik een klein zakje op de bodem. Het zakje is gemaakt van een donkerblauw fluweel en er hangt een briefje aan.

Liefste Jane, net voordat je de arena inging merkte ik dat je je ketting was vergeten om te doen. Bij deze… Groeten, H.

Die Haymitch is toch echt een schat van een mens! Ik kijk naar het plafond van de grot en maak de beweging ‘dankjewel’ met mijn lippen. Ik open het zakje en ja, de ketting zit erin. Net als ik het hangertje bij mezelf wil omdoen, grist Alex het uit mijn hand. “Hé, wat ben je van plan?”, roep ik uit. Hij glimlacht en gebaart dat ik me moet omdraaien. Hij neemt het kettinkje in zijn handen en maakt het vast rond mijn nek.

Dan begint hij stilletjes aan in mijn hals te kussen. Op dit moment is het alleen nog hij en ik… Ik draai me om en kus hem passioneel op de mond. Dan neemt hij mijn middel vast en ga ik (voorzichtig) op hem liggen. Ik trek zijn bloes open en begin zijn borst te kussen. Dit moment mag voor mij eeuwig duren… Als ik per ongeluk zijn verband aanraak, krimpt hij een beetje ineen. “Sorry!”, fluister ik en ik geef er een kusje op. Dan nestel ik me in zijn armen en val ik in slaap…

Ik heb zo’n voorgevoel dat dit leuke plaatje morgen wel eens gedaan zou kunnen zijn. Nu Alex, Ryan en ik als enigste overblijven, gaat het niet lang duren of de grote finale gaat eraan komen…

----------------------------------------------------------------------

Die feesten blijven toch altijd spannend zeg! :o En ja, dat heb je goed gezien, "grote finale" staat in vetjes geschreven!! Dus... *hinthint* de winnaar wordt in het volgende hoofstuk bekend gemaakt!!!!!! AAAAAAAAAAAAAAAAAA! :-D wie denken jullie dat er gaat winnen? Reageer dan zeker!! 

Trouwens, hoe meer reacties en stemmen ik krijg (op alle hoofdstukken en vooral op dit hoofdstuk), hoe sneller ik het hoofdstuk van de finale publiceer!!!! Dus.... Zeker stemmen en reageren (én massaal!!!!!) Kus Ofie_x