Sex lessons of Louis Tomlinson.

9 Wat?

Hee guyss, zoals beloof een hoofdstuk vandaag. Ga er maar vanuit dat je een cliffhanger krijgt haha want ik kan pas zondag verder want dan ben ik thuis van skien (: Ik heb er super veel zin in ben alleen wel een beetje gespannen hihi (: Nou oke, have fun !! (: much love 

p.s. ik heb niet veel tijd dus deze word zeer kort.. ):

9- Wat? 

Sanne p.o.v 

Ik word wakker in de armen van Louis en ik zucht, en kijk naar zijn oog. Wat heb ik hem toch wel niet allemaal aan gedaan. Dit is allemaal mijn schuld dat hij nu ruzie heeft met Sander. Ik voel me erg schuldig en probeer zo voorzichtig mogelijk uit de armen van Louis te komen maar hij wordt wakker. 'Wat is er Sanne' zegt hij met zo'n sexy morning voice. 'Louis het spijt me' en de tranen staan in mijn ogen. Ik twijfel teveel. Ik wil hem niet pijn doen. Misschien heeft Sander wel gelijk en moet ik niet verder gaan met Louis, maar dan denk ik weer aan die leuke dag die we gister hebben gehad. Ik heb hem gezegt dat het mij niet uit maakte wat Sander dacht, maar hij is mijn broer en hij zou wel gelijk hebben niet waar? Hij kent tenslotte Louis een stuk langer dan dat ik hem ken. 'Misschien moeten we even tijdje elkaar niet zien' en ik bijt op mijn wang om de tranen tegen te gaan. Hij staat verward op en loopt naar mij toe 'Waar is dat sterke meisje van gisteren gebleven'' en ik zie ook de tranen in zijn ogen staan. ''Sorry Louis maar ik denk dat dit even beter is voor ons beiden..' en ik durf hem niet aan te kijken want dan zie ik de pijn in zijn ogen. 'maar lieve sanne ik hou van je ! Ik heb dit nog nooit voor iemand gevoelt, ik kan je niet zomaar laten gaan' en hij loopt weg van me ''Louis het spijt me maar je hebt geen keuze, ik denk dat dit beter is. Ik hou van je maar ik wil je geen pijn doen.' en ik leg mijn hand op zijn arm die hij stijf houd. Ik snap zijn reactie ook wel, gister was ik zo tevreden en had ik de wildste plannen en dan vertel ik hem dit ineens. 'Het spijt me heel erg louis' ik druk mijn lippen kort op zijn wang en loop dat zijn kamer uit. Ik hoor hem achter me aan rennen 'SANNE!' en ik draai me om 'Ik kan dit niet, blijf bij me, dit komt toch niet door Sander' ik voel me beschaamd en ik knik zachtjes 'Waarom, Sanne waarom denk je dat hij gelijk heeft? Hij weet toch niet het gevoel dat we voor elkaar hebben' en ik kijk haar aan 'Sanne dit kan je niet maken!' ik zucht en ontwijk zijn blikken 'Ik denk misschien dat hij wel gelijk heeft. Je bent zijn beste vriend en ik mocht nooit op je aanbod ingaan' en ik zucht 'Wil je nu zeggen dat je het de hele tijd niet leuk vond?' en ik voel de woede in zijn stem. 'Nee Louis dat wil ik niet zeggen, ik wil zeggen dat we misschien niet het juiste doen.'' en ik kijk hem strak aan. ''Het spijt me Louis' hij zucht 'Ja sanne dat weet ik nu wel, en nu ga je weg en hoor ik niks meer van je?' en hij slaat zijn handen in de lucht 'het is toch niet te geloven he?' en ik schud nee maar niet overtuigend genoeg. Ik weet het ook allemaal niet. 'Ik moet eerst mijn leven op orde krijgen, je hoort van me!' en ik lach met moeite naar hem. 'Oh dus als het mevrouw weer uit komt kom ik weer in je leven. Sanne ik wil dat je voor me kiest, en anders laat je me voor altijd gaan.' en ik zie met hoeveel spijt hij de woorden tegen mij zegt. Ik draai me om en loop de deur uit, de tranen stromen over mijn wangen en ik begin te snikken. Waarom heb ik dit gedaan. Terwijl het wel het juiste is. Ik voel zoveel spijt, ik heb hem met zoveel pijn achtergelaten. Ik kijk nog een keer achter om en ik zie Louis daar staan, ook hij huilt en hij kijkt me alleen maar aan. Ik lach nog zwakjes naar hem en draai me dan om en loop weg. Weg van hier en weg van huis. Ik moet nu even mijn eigen rust hebben. Ik zucht en loop dan verder. De wind voelt koud aan op mijn betraande gezicht en het brand op mijn wangen. Ik voel het allemaal niet meer. Ik voel de pijn die Sander mij heeft aangedaan, mijn hart lijkt alsof hij in tweeen is gescheurd en ik zie alleen nog maar het droevige gezicht voor me van Louis. Ik ruik aan mijn sjaal en ik ruik Louis erin. Nu laat ik mijn tranen nog meer stromen en val op mijn knieen op straat. Het laatste wat ik zie zijn twee grote brandende koplampen en ik hoor ver in de verte een auto toeteren. Toen was het zwart.