In The City Of Ruffians

PROLOGUE

Warning: Grammatical errors and typos. Nasulat ko 'to when I was around 13-14 years old . Will try to edit soon. Thank you 🤸🏻‍♀️

PROLOGUE

The two certain adults were busy playing their little princess with smiles on their faces. Natigil lamang sila sa narinig na pagsabog. The roaring sound of an explosion ruined the peace of the island's night.

Nagtinginan ang dalawa at kinuha ng babae ang anak sabay takbo palabas ng bahay habang ang lalake ay nagtungo sa pinanggalingan ng pagsabog.

Scattered dead bodies are seen habang naliligo ang mga ito sa sariling dugo, dulot ng pagsabog. "Be alert!" Sigaw ng lalake sa mga kasama. They brought their guns and other weapons out. Hinanda nila ang sarili habang nagmamanman sa paligid.

A single movement created by someone far from them was detected. Pinaulanan nila ito ng bala at kutsilyo. Noong nakarinig sila ng nakitil na boses ay naunang lumapit ang kanilang pinuno.

Namimilipit ito sa sakit habang hawak hawak ang kaliwang braso. The leader coldly stared at the man. "Sino ka?" Malalim ang boses nitong tanong.

Hindi nagsalita ang lalake. Nawalan ng pasensya ang pinuno. He stood up and ruthlessly kicked his stomach. Nabulunan ito sa sarililing dugo na lumalabas mula sa kanyang bibig.

Kumunot ang noo nila noong bigla itong tumawa. "Hindi naman kayo ang pakay..." Hirap na hirap na bulong nito. Lahat sila ay nagtinginan at noong napagtanto ang ibig sabihin ay agad silang naghiwa-hiwalay at hinanap ang mga anak na kasama ng kanilang mga asawa.

Nagmura ng malutong ang pinuno at pinaputukan pa ng baril bago siya umalis.

They were after the kids! Damn it!

Sobra sobra ang pag-aalala niya sa kaniyang mag-ina lalo na't sanggol pa lamang ang anak niya.

He was after the kids after all. Para ano? Para walang magmuno sa islang ito at siya ang aangkin? Galit niyang saad, kausap ang sarili.

Taas baba ang dibdib nito habang patakbong hinahanap ang mag-ina. Nagpunta siya malapit sa mga bangka, nagbabakasakaling naroon sila. When he arrived near the shore, he felt relieved when he saw his wife carrying their baby. Pero hindi ito nag-iisa.

Napapalibutan ang kanyang asawa ng tatlong lalake. Anger filled him. Lumapit siya sa mga ito at papalapit pa lamang siya ay pinagpuputukan na niya sila ng baril. Kung saan saan nababaon ang mga bala sa kanilang mga katawan.

He tightly hugged his wife and kissed her lips before kissing the forehead of his baby. Ngunit bigla na lamang natigil ang mga iyon noong tumulala lang ang kanyang asawa sa kanya. Napatingin siya sa kamay niya. Hindi bata ang hawak nito. His wife is holding lots of clothes. May bahid itong dugo.

"Hindi..." Bulong niya at huminga ng malalim. "No..." His voice cracked.

Unting unti nawalan ng balanse ang babae kaya't nagulat na lamang siya noong natumba ito and then he saw red spots on her back. Pinaulanan siya ng bala. Nanlaki ang mata niya at noong may kalabit ng baril siyang narinig at hindi na siya nakagalaw pa.

He was hit right through his head. Three bullets near his heart and one on his spinal cord. Found dead by the police. And so as his wife. Hindi pa nila alam kung buhay ba ang bata o patay na.

And that's the biggest mystery in the City of Ruffians.

To be continued...
Author's Note:

Hey! Yes, action. Duh. LMAO I hope this one will survive. Parang past lang 'to para guide niyo sa mangyayare sa mga susunod na chapters. Pa-mysterious effect kuno. Kekekeke. I'm so excited to write this so please don't discourage me because I was so freaking excited to write this one. Okay, paulit-ulit ako. Kekeke. But anyway, I'm trying my best with all my powers, soul and heart to make it as unique as I can but I won't promise I won't borrow some lines from other stories that I have read, okay? Just... that. Yeah. Lewl.

Just to make things clear, ah? I don't ship Chanyeol and Jennie. It's just that fit nila 'yung role kaya ganun. No hates, just looooooooove. Happy reading, ehe.

xx laexlur