In The City Of Ruffians

XLIV: Diamond

CHAPTER FORTY FOUR: DIAMOND

It all happened so fast. Ang mga nangyayari sa mansion, hindi inakala ni Hennessy na ganito kabilis.

Nang pababa na sila papunta sa kusina para mag-almusal, nagpaalam si Hennessy na may naiwan siya sa taas. Ishun nodded and asked kung sasama pa ba siya pero tumanggi si Hennessy kaya hinayaan nalang niya.

Nang makuha ni Hennessy ang pakay niya sa taas ay nakarinig siya ng yapak. Napakunot ang noo niya. As far as she knows, nasa baba na laaht sila? Pati ang mga katulong.

Out fo curiosity, she followed the footsteps. Nang kalaunan ay bigla itong nawala. Abot langit ang kaba sa dibdib niya. Pagkalipas ng ilang segundo ay napagdesisyunan na lamang niyang bumaba at bumalik sa kusina.

But when she came back, agad na nanlaki ang mga mata niya. It was her Papa Kyer, kinakausap si Ishun.

And what more is Ishun called him "Dad". Maybe they haven't noticed yet nan nandoon siya. Her legs have weakened. Tila ba nawawalan na siya ng enerhiya.

She's our of words. This can't be true. She saw her papa lying on his bed, soaking in his own blood.

Kung hindi totoo, ano pa ang rason na pumunta siya sa isla? Ano pa ang rason na gabi gabi siya noong umiiyak? Did his papa lie to her? Why? Lahat ba nang sinabi nito kasinungalingan?

And Ishun, alam ba nito lahat? Alam ba niya kaya niya kami, ako, dinala dito?

There was so many questions inside her head. Napahawak nalang siya sa kung ano, and she didn't expect na mapapaupo siya sa kakaisip.

All eyes went to her. Kay Ishun at sa papa Kyer niya lang siya nakatingin. Nang unti unting nanlaki ang mga mata ni Ishun, she knew already.

She stood up and wiped her tears and asked, "Have you knew all along?" Nanginginig ang kanyang labi. She waited for him to answer pero wala. "Ishun, isa..."

"Hennessy..."

"Ayoko sa mga sinungaling. Alam mo 'yan." She said emphatically. "Don't lie."

Nagkaroon ng katahimikan. When Ishun closed his eyes and gulped, alam na niya. "Since when?"

"Just yesterday."

Napatingin siya sa papa niya, he was staring back. "You don't know how fragile I was when I saw you lying on your bed. Di mo alam kung ano ang mga ginawa ko just to get through the challenge para makapunta sa isla."

"Hennessy..."

"Don't even start." Ani at umalis. Ishun came with her. Mas lalo siyang naiyak. Sana hindi nalang.

She remember Ishuns saying na iniwan siya ng Dad para lang mag-alaga ng anak ng iba. And that was her. She felt guilty. Nagkaroon siya ng ama, nawalan si Ishun. That hurts her more.

Napatigil siya sa paglakad at lumingon. Nakita niya si Ishun, naroon, nakatayo at hinihinhal gaya niya. "I don't deserve you." Nanginginig ang labi nito.

Kumunot ang noo ni Ishun. "Ano?"

"Kung ano man ang namamagitan sa atin, let's stop it." Tila nalilito si Ishun. Napailing siya kaya't mas lalong napailing si Hennessy at pinigilan si Ishun na magsalita. "You deserve someone better."

Tatakbo na sana siya paalis nang higitin siya ni Ishun. He pulled her into a hug. She silently sobbed habang mahigpit ang yakap ni Ishun sa kanya. "Don't say that. I know who I deserve, damn it. Don't even try, Hennessy." Pinilit niyang kumawala sa bisig nito but his hug was too tight.

Until he heard him sobbing. Natigilan siya sa pagpupumiglas at napalunok. "P-Please don't do this." He said.

Napaawang ang bibig ni Hennessy. Ano na bang nangyayari sa kanya?

Hinarap niya si Ishun at hinawakan sa pisngi. She made him face her. Nakatungo padin ito, ayaw ipakita ang luha niya. She wiped her tears and made him look at her. "I'm sorry." Ani at pumunta sa kwarto.

She stayed there for a while. Thinking.

There's a reason behind everything. May rason kung bakit tinago ng papa niya sa kanya ang katotohanang buhay pa ito.

But, a lie is a lie. And she hates lies.

Napatingala siya habang hawak hawak ang  kwintas.

Mom... Dad.... What should I do?

Silently, she cried. Masyado na siyang madaming iniisip. She decided to sleep para sakaling, pagkagising niya, lahat okay na.

But she never expected this all to happen.

Pagkagising niya, gabi na. She was thirsty kaya naisipan niyang bumalik sa kusina. But when she arrived, she never expected something like that would happen.

She covered her mouth with her palm as she look at the bloods on the floor. Kalat kalat ang mga baril at mga gamit. She gulped and studied it all nang makita niya ang isang card.

Sa harap nito, nakaukit ang diamond shape. Naningkit ang mga mata ni Hennessy sa pagtingin dito bago binaliktad.

I have them all with me
Who is me?

Kumunot ang noo niya sa nabasa. Damn it. Wala siyang ideya.

Napatingin siya sa mga numbers na nakaukit sa baba.

Street 4567.

What the hell?

To be continued...