MOMENTUM (Book I of Momentum Series)

Chapter 23: Creepy House

***

Chapter 23: Creepy House

"An idea, like a ghost, must be spoken to a little before it will explain itself."

            – Charles Dickens

Hanggang ngayon hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi ni Min. Nagbibiro lang naman siya, hindi ba? No. I even heard my heart beat that time and it seems it'll blow because of unidentified feeling they called. What the heck!

God. Ano ba ang gustong ipahiwatig ni Min?

At heto ako ngayon parang nababaliw na sa kakaisip dahil binigyan niya ako ng isang puzzle na merong clue pero hindi ko magawang gamitin dahil maging ang clue ay siya na ring puzzle mismo. At isa pa, si Gyeong ang pinoproblema ko. She was always a happy one and I know she won't barge in on Jun's world. But the way I stared on him, it seems he can't do the way he used to do before. Can we trust Jun? Is he trustworthy?

Kung sa bagay, kahit sa maliit na bagay nawawala ang tiwala pero dahil rin sa maliit na bagay nabubuo ang tiwala. And I see it on his eyes. He was really serious about Gyeong. I even don't know Jun's background but as when Louie tells that he is a troublemaker and after Mica's murdered case it was always pop in students mind that he is some kind of scary here in school though he is not the killer but still he was been involved.

Hence, Gyeong has been threatened by her admirer, the good way of threatening I guess. O baka hindi ko alam na may ibang dahilan lang pala si Jun.

"Sinabi ko na nga sa inyo hindi ba na wala akong gusto sa ginagawa ni Jun. At isa pa kahit hindi siya ang nakapatay kay Mica, but still he is a troublemaker, walang kwenta rito sa lipunan." naiinis na sambit ni Gyeong.

Nandito kasi kaming lahat sa cafeteria. Its been two days pero maliwanag pa rin sa aming lahat ang nangyari na inaakala kong may nangyari kay Gyeong. Tinuro-turo ni Matthew si Gyeong that made her more annoyed.

"Weh? Hindi nga? Kahit hindi ko pa kayo masyadong kilala pero nakikita ko sa mga mata mo na kinilig ka. Hahaha." mapang-asar nitong wika na sinang-ayunan ng iba maliban sa amin ni Min at ni Louie.

God. Agad akong napaiwas ng tingin kay Min sa kakatingin rito. Parang wala lang sa kanya ang sinabi nito. Tama nga, bakit ko naman iyon iisipin? He has a lot of jokes na tanging kapareha ko lang ang nakakaintindi. I know him.

"Tama! Ayieeh, may love life na si Gyeong." segunda ni Duri. Yucks! Bumalik na naman ang annoying newbie na ito, kahit kailan talaga.

"Ano? Sasagutin mo na ba?" hirit rin ni Tan.

Napasabunot na lang ang babae.

"Aish! Bahala kayo maghusga."

"Hahaha." sabay na tawa ng tatlo.

"Selene Charity Martin!" nagmamakaawang sambit ni Gyeong sa akin with that puppy eyes pa.

Inirapan ko siya. Tinawag na naman niya ako sa buo kong pangalan.

"You called it again, Nana." naiinis at pang-asar ko ring sambit. Napangiwi naman ito.

A bit smile painted on my mouth. Nana was her nickname. Tinuro-turo ulit ni Matthew si Gyeong.

"Hahaha. Nana? Nana! Nana! Nana!" halos nanghihina nitong wika dahil sa hindi mapigilang tuwa sa sinabi.

Nakitawa na rin sina Tan at Duri ngunit nawala ang ngiti sa kanilang mga mukha nang biglang tumayo si Min.

"Science na." wika nito at tumingin sa akin.