26: "Ceza zamanı"

48.5K 1.1K 162
                                    


İyi okumalar...

-Ölmek için yalvarıcaksın.

Şalteri indirdi ve o sırada deponun kapısı açıldı ve etrafa ışık saçıldı Baran içeri girdi ve Buğrayı silahla göğsünden vurdu.Buğra göğsünü tutup dizlerinin üstüne çöktü.
Son gördüğüm şey buydu bulanık görsem de.Baran beni kurtarmıştı
Su elektrikle birleşince suyun içinde mavi kıvılcımlar olmaya başladı.ve elektrik yavaş yavaş vücudumu işgal etti baran şalteri kapatasıya kadar benim kalbim durmuştu.

Baran'ın adamları Buğra'yı tutup bir köşede döverken Baran düğmeye bastı ve sandalyem sudan çıkıp aşağıya indi.

-Hadi!, hadi Beyza kendine gel!.
Dedi yüzümü yavaşça tokatlayarak.

Baran'ın ağzından,
sandalye inince hemen elindeki ve ayağındaki ipleri çözdüm,sonra kucaklayıp yere yatırdım ve nefes alıyor mu diye baktım almıyordu.kalbi yavaş yavaş atıyordu.nabzı git gide düşüyordu,yok denilecek kadar azdı... kalp masajı yapmaya başladım.

-Bırakma beni!.

kalp masajı yapmaya devam ediyordum hiç bıkmadan usanmadan.

Yarım saat olmuştu neredeyse ben sürekli kalp masajı yapmaya devam ettim.ağladım bağırdım çağırdım.

-Baran bey bırakın artık,doktor çağırdık.
Dedi kolumu tutarak,adamlarımdan biri.

-Yeter oyun oynamayı bırak artık!.
Dedim elini tutarak.
Sen ölemezsin anladın mı?.

Baran'ın söylediği son şey "Benim yüzümden!,zamanında yetişemedim seni koruyamadım,kurtaramadım!" Oldu.

O anda, umutsuzluklar,hayal kırıklıkları ve ümitsizliklerle dolu hiçlikte yaşamak için direndim yavaşça göz kapaklarımı açtım karşımda Baran'ı gördüm.

-Beni uyandırmak için dudağımı öpeceğin bölüm mü bu?.
Dedim ciğerlerim acıyla ağrıdı öksürdüm.

Yüzünde tarifsiz bir gülümseme oluştu.göz yaşlarını elinin tersiyle sildi. eli ayağı heyecandan titriyordu.
Sonra da bana sımsıkı sarıldı.kemiklerim kırılacak sandım.

-Ölmedim ama sen böyle sarılmaya devam edersen uzun sürmeyecek.

-Bu arada seni öpmemi istiyorsan söylemen yeterli.
Dedi ve beni kucaklayıp kaldırdı.

Hiçbir şey olmamış gibi davrandı.

Artık kabus bitmişti bu kötü rüyadan uyanmıştım.
Benim kurtarmaya çalıştığım şey sadece Baran değildi onun baştan sona hayatı çevresi. onu çekip kendi dünyama götürmem zaman alacak gibi...

Baran arabasına biner binmez,hiç beni kucağından indirmedi bende halsiz olduğum için kalkamadım Baran'ın boynunun hemen altına burnumu koyup kokladım,Baran'ın kokusu huzur gibiydi güven veriyordu,bu kadar güvensizliğin ve kötülüğün içinde o bir sığınılacak liman gibiydi.
Artık ona güveniyordum biliyordum çünkü ben ne zaman düşsem arkamda siyah bir gölge vardı o beni kaldırırdı.

Ben Baran'ın kucağındayken o öylece durdu hiç kıpırdamadan tek kelime dahi etmedi.
Sadece kalp atışımın sesini ve nefes alışverişimi dinledi,hissetti.
Ben ıslak kıyafetlerimle onu da ıslatmıştım titriyordum ne kadar titrememeye çalışıp onu huzursuz etmek istemesem de titriyordum.
Titrediğimi görüp ceketini örttü ve bana daha sıkı sarıldı.

Beni evine götürdü,evimize.arabadan inerken doktoru aradı ve evine çağırdı.
İçeri girdikten sonra beni yatağa yavaşça bıraktı.

-Kıyafetlerin nerde?.

Zor MafyaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin