K.

Bölüm 7 '' Ben Yula! ''

Fincandan bir yudum daha alarak masaya bıraktı. Telefona uzandı ve bilinmeyen numaraya baktı tekrar aradı ama kapalıydı. Odasına geçti. Bilgisayarın başına oturup çalışmaya başladı. 

K odada çalışırken pencereden gelen ışık artık yerini kızıllığa bırakmıştı . Tekrar kahve almak için mutfağa ilerledi. Kapı çaldı bir an duraksadı. Yine kim diye düşündü. Diafondan baktı. Sevimli yüzü tanıdık gelen siyah kısa saçlı, 20 li yaşlarda bir kız. 

- ' Ben Yula.'  dedi genç kadın.  Hatırlamıştı. Annesinin  geçen yıl  görev yaptığı Gölyazı kazı ekibinden Yulay' dı .  Annesi ile olan iletişim sorunları nedeniyle tanıması imkansız olan bu genç kadını, Yaz'ın hobi olarak aynı kazıya katılması sayesinde tanımak zorunda kalmıştı. Yaz, aşırı sevimli bulduğu Yula'yı her fırsat bulduğunda ofise davet etmişti. Sonra nedense görüşmeyi kesmiştiler.

Hatırladı, kapıyı açtı.  ' Nihayet!'  diye bir ses geldi diafondan, sonrada kapı sesi. K, daire kapısını açtı. Asansörün kata gelmesini bekledi. Yula kapıdan çıktı.  , Mavi spor ayakkabılarıyla bir adım atarak kabinden çıktı asansör  kapısı kapanmasın diye ayağını eşiğe yerleştirdi, sanki arkasından biri gelecekmiş gibi. Kapı pervazına omzuyla yaslanmış olan K merakla Yula' yı izliyor yaptıklarına bir anlam vermeye çalışıyordu. 

Asansör kabininin önünde garip hareketler yapan Yula  ' Hadi gel, korkma! ' diyerek asansörle konuşuyordu. K merak etmesine rağmen daireden dışarıya adım atmamakta kararlıydı keşke aynı şekilde Yula da içeri girmeme konusunda kararlı olsaydı ama yapacak bir şey yoktu hayatında onun kadar inatçı bir kadın tanımamıştı annesinden başka.  Yula seslendi. 

' Gel yardım et! ' .  K  bu kadar gürültülü bir kadına daha fazla katlanamazdı. Yula'nın aşırı yorgun  ama hala sevimli suratına baktı. Anlamadığı bir şekilde Yula' ya katlanamıyordu. Her zaman gürültülü ve dağınık biriydi. 

Yula yorgun, sinirli bir şekilde omzunu silkti.  '  Gerçekten yeter çık artık . ' K , diafondaki görüntüde Yula' nın yanında kimse olmadığından emindi  sonunda onun asansörle konuştuğuna karar verdi.  Arkasını döndü salona geçerken bir ses duydu. Ses merdivende yankılandı. Duraksadı. Sesin geldiği yöne doğru döndü. Ses çok tanıdıktı. Yula' nın yanına yaklaştı. Düşüncelerin kapladığı kafasını kabine doğru çevirdi Bembeyaz tüyleriyle Mira, asansörün içinde sarı çek çekli plastik kaplamalı bir valizin dibinde oturmuş kıpırdamadan duruyordu. 

Daha soracak bir çok şey vardı. Mira' nın onda ne işi vardı? Bu valizde neyin nesiydi?

' Mira' yı içeri alalım konuşuruz. ' dedi Yula  ' Anneni çağırır mısın ?'

- Annem evde yok.  dedi K.  

-Tamam gelir nasılsa, haberi var geleceğimden, Hadi Mira 'yı içeri alalım. dedi Yula.

K cevap vermedi. Çünkü cevap vermekte zorlanacağını biliyordu. Mira'nın sahibi dışında hiç kimsenin aile içindeki bu kopmadan haberi yoktu. Herkes onları normal bir aile sanıyordu. Gerçekler şimdilik K da kalmalıydı.

 K, Yula'nın önünden geçerek neden burada olduğuna anlam veremediği sarı valizin önünde durdu Mira'nın tasmasını çekiştirdi. Mira kesinlikle kıpırdamıyordu. Yula da olaya dahil oldu. Mira' nın ön ayaklarını yukarı kaldırdı kollarını hemen dolayarak kucağına almaya çalıştı. K aniden köpeğin kalçasından destek vererek Yula ya yardımcı oldu. Ne Tuhaf kızdı, köpeği kucağına almayı zayıf bedeniyle nasıl cesaret etmişti. İkisi beraber köpeği taşıyarak içeri girdiler. Mira ağlıyordu, bu evden hoşlanmadığı anlaşılıyordu. Çok huzursuzdu. Bir şeylerden korkmuş gibiydi.  Yula Mira' nın tasmasıyla uğraşırken K valizi içeri getirdi kapıyı kapattı. Yula tasmayı çözmesiyle Mira çok güçlü havlamaya başladı K nın üzerine atıldı, sonra da Yula'nın. Yula dengesini kaybederek yere düştü. Ama K Yula' yı son anda kollarından yakalayarak daha fazla incinmesini önledi. Mira havlayarak salonda bir süre dolandı birden merdivenlere atıldı ve üst kata çıktı. K da peşinden koşması gerektiğini hissetti ama Yula hala yerdeydi. Muhtemelen ayağı incinmiş Yula'nın kolundan destek vererek salondaki koltuğa taşıdı.

-Ayak bileğin incinmiş. dedi K

-Çok fazla acı hissetmiyorum dedi Yula.

Mira dan ses gelmiyordu. K başını merdivene çevirerek bir süre baktı. 

Köpek neden sende? diye içinden geçirerek Yula ' nın korkmuş gözlerine çevirdi kafasını. 

Yula hissetmişti K nın sorusu, doğruldu. Geçen hafta buraya annenden bir kitap almak için geldim. Evde kimse yoktu. Tam dönerken  tanıdığı için bina görevlisi çevirdi beni  ''Benim işim gücüm var kaç saat oldu daire 702 'e hala kimse gelmedi ''  diyerek Mira' nın tasmasını elime verdi. Mira genellikle tüm kazılara geldiği için ekipteki herkes onu tanırdı.  

- Köpeği annen yarım saat sonra geleceğini söyleyerek güvenlik görevlilerine teslim etmiş. Ben akşam 7 de geldim. Sonra Mira' yı alıp Arkadaşıma geçtim. 

Yula yutkundu. Boğazı kurumuştu devam edecekken Mira'nın sesi duyuldu. Çok fazla havlıyordu. Sanki bir şeyi parçalamak istiyordu yada onu parçalıyorlardı.  Yula sıçradı ama bileğindeki acıyı hissedince durdu. K önce Yula'ya sonra yukarı baktı. Koşarak yukarı çıktı...