K.

Bölüm 9 ''Aynı kadından bahsediyor olamayız! ''

K kapıya yöneldi. Diafondan kimse görünmüyordu. Kapıdaki delikten baktı, gelen alt katlarında yalnız yaşayan kadındı. Köpek sesinden rahatsız oldu diye düşündü oldukça gürültülü havlamıştı Mira, çokta büyük olmayan cüssesine rağmen. Omuzlarını geri atarken dudaklarını istemsizce büzdü, kapıyı açtı. Kadın hemen hemen annesinin yaşlarındaydı hiçte sinirli görünmüyordu ama  meraklı ve sorgulayan bakışları vardı. 

Yurt dışından yeni geldiğinden bahsetti. Kaç zamandır evde annesini göremediğinden köpek sesini duyunca, evde biri olduğunu düşünüp yukarı çıkmış.

- Annem evde yok babamla birlikte bir işleri varmış,  haftaya gelecekler. dedİ K oldukça konuya hakim durmaya çalışarak. Bilmediği bir konu çıksın istemiyordu. 

- Sen ve baban bilmiyorsunuz, annen ve ben geçen yıl  bir topluluğa üye olmuştuk.  Annene ulaşamadıkları için bana ulaştılar sadece bir aylık ödeme yapmış. Kalan ödemeyi istiyorlar. Bir ay kadar önce annenle babanı beraber gördüm ama annen bana hiç bakmadı. Bende babanın haberi olmadığı için bu topluluktan, anneni yalnız yakalamaya çalıştım ama mümkün olmadı.

- Anlıyorum. Annem telefonunu değiştirdi kazıda kaybetmiş. Geldiklerinde ben iletirim. dedi K. Oldukça inandırıcı olduğunu düşünüyordu.

Kapıyı kapattı. Sırtını kapıya yasladı kollarıyla boynunun yanlarına bastırarak aynı şekilde kafasını da kapıya yasladı gözlerini kapadı ve burnundan içindeki bütün havayı dışarı verdi. Doğruldu. Omuzlarını yukarı kaldırıp kollarını gerdirdi ardından serbest bırakıp salona yöneldi. Konuştuğu her şeyi  kendine saklayacaktı. 

' Kimdi? ' diye sordu Yula.

'Köpek sesinden çok rahatsız oldukları için şikayete gelmişler. ' diye harika bir cevap bulduğunu düşünerek cevapladı Yula' yı. Oldukça makul bir cevaptı, Yula üstelemedi.

Akşam olmuştu. K yemek için dışarıdan sipariş verecekken Yula durdurdu.  'Ben sipariş verdim gelir şimdi. '  dedi Yula.  Kapı çaldı. Yula'nın yüzü kızarmış şekilde ' Ben açarım diye ayağı fırladı. '  Ama acı hissedince tekrar oturdu. Kapı açma işi yine evin sahibine kalmıştı. Özgürlüğünün başlangıcı o dolaptaki nottan beridir tüm kapıları açmak zorunda kalıyordu. 

Kapıda, elinde pizza kutularıyla Yaz ve Ediz vardı. Kapıyı açıp salona geçerek gözlerini Yula' ya dikti. Yula gözlerini kaçırarak ilk onlar aradı diye konuşmaya başlamışken Yaz ve Ediz' in kapıdan gelen sesleri duyuldu. K gizlemesi gereken bir suçu varmış gibi hissetti. Oysa sadece olayların akışına uymak zorunda kalmıştı.

Birlikte yemek yemeyeli uzun zaman olmuştu ama neden kendi evlerinde yemek zorundaydılar. K' nın canı sıkkındı biri kazara yukarı çıksa kırılan vazoyu, ölü balıkları hatta atıl halde olan kış bahçesini nasıl açıklayacaktı kendi için bile cevabı yoktu. 

Yaz masayı toplayıp mutfağa götürdü. Ediz Yaz'a yardım edecekken K araya girdi. Tamamen boş geçirmişti bu günü bu durumdan çok rahatsız olduğundan aynı zamanda Ediz' in de ortadan kaybolup ortalığı kaynatacak bir fikirle dönme ihtimali üzerine  iyice boş bir gün olmasından korktuğu için ofisten getirdikleri proje ekipmanlarını kurmasını istedi . Artık çalışmalıydılar. K'nın isteği üzerine Ediz Ekipmanları salonun ortasına kurdu. Yula olan biteni bileği yüzünden oturduğu koltuktan izlemek zorundaydı. İşleri bu sefer daha kolaydı Yula da işaret dili bildiğinden Yaz teknik kısımda çalışıp Ediz ve K ya destek verebilirdi. Çalışmalar sonuç veriyordu. Büyük adımlar yoktu henüz ortalıkta ama doğru yoldaydılar gerçi bir çok doğru yol vardı elbette dijital sektörde, bir şekilde ilerledikten sonra çokta mühim değildi.

Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Yula' yı bahane edip Yaz ve Ediz' i bir an önce göndermek istedi. Herkes yorgun olduğundan K çok zorlanmadan evde yalnız kalmayı başarmıştı. Yula' nın bileğinden dolayı üst katlara çıkamamasını artık yalnızlık olarak görecek kadar genişletmişti özgürlük tanımını. Yalnızlık özgürlüğe eşitti. Yarın için üst kattaki dağınıklıktan kurtulmalıydı. Yula' nın valizini alt kattaki odalardan birine taşıdı. Yula kafasını çevirip merdivene doğru üst kattaki  kış bahçesini gören eski odasına bakar gibi baktı. K gözlerini kıstı sonra normal haline getirerek Yula'ya incinen bileğini işaret etti. Yula başını önüne eğerek sessizce kabullendi. 

Yine sessiz bir sabaha uyanmıştı. Çok sürmedi Mira'nın havlayan sesi fazlasıyla yetmişti. Mira' nın bazı ihtiyaçları vardı tuvalet gibi. Mira'yla beraber odadan çıktı. Yula'nın kapısı kapalıydı hala uyuyor diye düşündü. Uyanmaması onun için daha iyiydi. K kendi telefonunu çıkardı. Bina görevlisini tuşlayarak salona geçti sessizce konuştu. Görevliyi Mira' yı dışarı çıkarması için çağırmıştı aklındaki soru 'Mira onunla gidecek miydi?'.  Çok uysal bir köpek sayılmazdı, tanımadıklarına karşı oldukça mesafeli ve gürültülüydü. Görevli gelmeden Mira' nın tasmasından tutup beklemeye başladı. Oldukça sessizdi Yula' nın uyanmasını istemiyordu.

K çok şaşırmıştı. Mira görevlinin üstüne atılıp onu yalamaya başlamıştı. İlk defa gördüğü birine asla böyle yapmazdı.  Daha ilginç olanı adam bu sevgi gösterisine ' Beni özledin mi kızım? diye cevap veriyordu. K adamın ağzından Mira kelimesini de duyunca artık sorması gerekeni sordu.

Daha önce Mira' yı gördünüz mü?

Görmek mi? Annenizle babanız beraber dışarı çıkarken bana bir miktar para verip Mira' yı bana bırakırlar.  Çok defa ben baktım o yüzden beni seviyor. 

Annesi Mira'  yı başkasına emanet etmezdi. Bütün kazılara götürürdü. Sanırım oda bıkmıştı Mira' dan, adama bir miktar para verip yolladı. Yula' nın ayağı  bir kaç güne kadar düzelirdi, böyle idare edebilirdi. En azından öğünleriyle Yula ilgileniyordu. Mutfaktan bir kaç çöp poşeti ve plastik eldiven alıp mutfaktan çıkmıştı ki sarı mavi kırmızı Mondrian desenli garip pijamasıyla Yula karşısında dikiliyordu...