Gözlerini Kapatmak

13.Bölüm || Aşk çok yavaş gelir, hızlı gider..

Merhabalar güzel okuyucularım :) Bugün bayaa' neşeliyim. Hikayemin burada ve tumblrdaki okuyucu kitlesinden haberim vardı fakat twitterdaki kitleden yeni haberdar oldum. Okuduğum tweetler beni o kadar mutlu etti ki hemen bölüme başladım :)

Multimedia'daki şarkı iki çiftimizi de yansıtıyor :)

Umarım beğenirsiniz, vote ve yorumlarınızı bekliyorum..

* * *

Ceylin yüzüne vuran güneş ışığıyla yüzünü buruştururken gözlerini sımsıkı kapatmış, başının üstüne çekmek için yatakta elleriyle yastığı ararken bağırıyordu

"Zeynep kapatsana şu perdeyi ya!"

Zeynep onun başının üstüne kapattığı yastığı bir hamleyle üstünden çekip yatağın bir ucuna attı "Kapatmıyorum. Sende kalkıp hazırlanıyorsun ve okula gidiyoruz"

Ceylin, yorganı tamamen üzerine çekerken altında kaldığı için boğuk çıkan ses tonuyla "Ben okula falan gelmek istemiyorum ya!" diye bağırdı

Zeynep onun üstünden yorganı da çekerken "Depresyona girmek için çabaladığının farkındayım ama buna izin vermeyeceğim. Şimdi kalkıyorsun ve bir güzel duşunu alıp her zamankinden daha özenli hazırlanıp benimle yola düşüyorsun" dedi hızlıca

Sonunda pes edip yatakta doğrulurken "Neden şuan dejavu yaşadığımı hissediyorum?" dedi Ceylin ellerini iki yana açıp.

"Yarım saatin var" dedikten sonra odadan çıkarken kol saatine bakan Zeynep hızla ekledi "15 dakika yapalım şunu"

Arkasından neredeyse ağlayacakmış gibi bakan Ceylin ellerini yüzüne kapatarak ayaklarını yataktan aşağı sallandırdı "İnsan bu evde doya doya acı bile çekemiyor ya"

* * *

Zeynep merdivenlerden hızla çıkarken bir yandan telefonuna kaydettiği ders programını bulmaya çalışıyordu. Dersinin hangi amfide olduğunu bilmediği için birden duraksadı. Geldiği koridorda etrafına bakınırken göz göze geldiği kişi, damarlarında dolaşan kanın donmasını sağlamıştı.

Kerem, üzerinde siyah bir deri ceket ve onu her zamankinden daha seksi gösteren bir Jean'le karşı amfinin kapısında daha önce görmediği birkaç kişinin olduğu arkadaş grubuyla konuşuyordu.

Gözleri buluştuğunda Zeynep, zaten orada dikilip onlara baktığı süre içinde nasıl farkedilmediğine şaşırıp, arkadaşlarına bir şeyler söyledikten sonra yanlarından ayrılıp kendisine doğru gelen Kerem'i farkettiğinde sırtını dönüp hızlı adımlarla koridorda ilerlemeye başlamıştı.

Arkasından seslenen Kerem'i duysa da, o günden sonra tekrar bir yakınlık kurmamak için çaba sarfetmek isterken şimdi onunla konuşmaya hazır olmadığını bildiği için durmayacaktı ki, kolunda hissettiği bir elle hareketliliği durmuş, hızla çevrildiği tarafta Kerem'in yüzüyle arasında yok denecek kadar az olan mesafe yüzünden nefesi teklemişti.

Uzun süren sessizlikten sonra gözleri buluştuğunda Kerem, bakışlarını Zeynep'in dudaklarına kaydırdı "Beni duymamazlıktan gelmek, böyle peşinden koşturmak çok mu hoşuna gidiyor?"

Zeynep gözlerini onunkilere hipnoz olmuş bir şekilde bulurken, silkinip kolunu hızla çekti "Öyle bir çabam yok" derken ses tonu yüzünden koridorda yürüyen birkaç kişinin ilgi odağı olmuşlardı.

Kerem, Zeynep'in aralarında açtığı mesafeyi kapatırken "Neyse konu bu değil zaten" dedi ellerini beline yerleştirip bakışlarını ondan ayırdığında "Tunayla Ceylin kapışmışlar biliyorsun"