Gözlerini Kapatmak

14.Bölüm || Kalbini hissetmek..

Bölüm geciktiği için çok özür dilerim ama sizin de bildiğiniz nedenlerden dolayı birkaç gündür derin bir yas içindeyiz. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu, hal böyle olunca da bölümü yazamadım.

Dün beni biraz olsun motive eden bölüm fotoğrafları gelince size bölümü yazayım dedim ve gece başladım. İlginiz, desteğiniz için çok teşekkür ederim. Vote, okunma sayısı, yorumlar hepsi beni motive ediyor.

Umarım beğenirsiniz.

- İthaf olaylarını hiç düşünmemiştim dediğim gibi geçen gün bir arkadaşımız isteyince kıramamıştım. Bölümler boş kalmasın ben şimdiden çok sevdiğim arkadaşlarıma ithaf etmeye başlayayım. Bu bölümü Ebru'ma ithaf ediyorum.

Diğer bölümler için ithaf isteyenler olursa bana ulaşabilirler :)

* * *

Kerem'in sözleriyle birlikte adeta çakıldığını hissettiği yerdeki ayaklarını oynatacak kuvveti kendisinde aradı. Beynini yokladığında söylediği şeyin gerçek olmamasını, bunu gerçekten bilmiyor olmasını diledi. Gözlerini sımsıkı kapatıp bu durumdan nasıl kurtulacağını düşünürken aniden ona çevirdi vücudunu.

Gözlerini, kendisine biraz zafer biraz alaycı bir ifadeyle bakan yeşillere kilitlerken aralarındaki mesafeyi kapatmak için birkaç adım atarak yüzlerinin arasındaki azalan mesafeye aldırmadan çenesini dikleştirip meydan okuyan bakışlarla ve hissiz bir tonla "Biliyor musun Kerem" dedi bakışlarını gözlerinden genç adamın kıvrılan dudaklarına kaydırırken hafif bir gülümsemeyle izledi "Hayal gücünün geniş olması iyidir ama senin gibilerine biz" ellerini hafifçe havaya kaldırıp 'tırnak içinde' hareketi yaptı "şizofren diyoruz"

Kerem'in gülümsemesinin solmasını beklerken büyüyüp dişlerini gösterecek seviyeye geldiğinde Zeynep bozulduğunu gizlemek için birkaç adım geri attı. İfadesini ciddileştirerek ona bakmaya devam etti.

Kerem, Zeynep'in aralarında açtığı boşluğu kapatmak için bir hamle yapmak yerine ellerini cebine yerleştirip gerinirken tek gözünü kısıp "İnan başkası olsa etkilenirdi ama üzgünüm" dedi alayla gülümseyerek "Bana işlemez"

Zeynep'in ifadesi sertleşip sırtı dikleşirken dişlerinin arasından "Neye inanmak istiyorsan ona inan ben seni öpmedim!" diye yüksek sesle bağırdı

Kerem ona alayla kaşlarını çatarken neşeli ifadesinden hiçbir şey kaybetmeden "Diyelim beni kandırdın" dedi aralarındaki boşluğu kapatıp gözlerini kızın öfkeli kahverengilerine kenetleyerek "Kendini nasıl ikna edeceksin bu yalana"

Etkileyici ses tonunun, vücudundan geçen ürpertiye sebep olmasına içinden milyonlarca küfür savururken bir an için kaybettiği kontrolünü tekrar eline alıp sesinin son can havliyle ona "Yeter artık bu saçmalıkları dinlemek istemiyorum!" diye bağırıp vereceği tepkiyi beklemeden arkasına dönüp işlek caddenin kaldırımında hızla ilerledi.

* * *

"2 hafta oldu Zeynep ya! Koskoca 2 hafta"

Ceylin salonun ortasındaki üçlü koltuktaki battaniyesine daha da sarınırken elindeki kumandayla televizyonu kapattı. Kendisini üzgün gözlerle izleyen kıza döndü "Ne arıyor ne de okulda karşılaşıyoruz" sesinin titrediğini hissettiğinde dolan gözlerini yumdu "Artık kabullendim bitti bu iş"

Zeynep oturduğu tekli koltuktan aniden kalkıp biraz sonra ağlama krizine girecekmiş gibi duran arkadaşını kollarının arasına alırken "Ya deme öyle Ceylin" dedi en ikna edici ses tonuna üzgünlüğünü katmadan edemiyordu "Onun da biraz uzaklaşmaya ihtiyacı vardı belki. Bu kadar peşin hükümlü olma"