Gözlerini Kapatmak

19. Bölüm || Etrafındaki tek şey..

Merhaba! Hepinize çok teşekkür ederim öncelikle votes ve yorumlarınız için. Yorumlar biraz azaldı mı sanki? Bu bölümden sonra coşma bekliyorum bak ama ona göre :)

Bazen geç cevap veriyorum ama hepinizin yorumlarına dönmeye çalışıyorum.

Bölümü İrem'e ithaf ediyorum. Diğer bölümden itibaren ithaf listeme başlayacağım. İsteyenler varsa yorumda belirmeniz yeterli :)

Multimedia'daki şarkıyı mutlaka dinleyin derim.

Umarım beğenirsiniz :)

* * *

"Bırak beni Ceylin!"

Zeynep yüksek sesinin boş koridorda yankılanmasına aldırış etmeden hızlı adımlarla ilerliyordu. Ceylin ona ayak uydurmakta zorluk çekerken kolundan yakalamaya çalışmış ama havada kalan eline baktığında başarısız olduğunu anlamıştı.

"Zeynep durur musun! Ne oldu?"

Zeynep'in bir an bile yavaşlamayan adımlarına yetişmek imkansızken aniden önlerine çıkan kız onları kısa bir süreliğine duraklatmıştı.

"Sizi arıyorum bende!" dedi Eda önlerini kesmeye çalışırken

Ona kısa bir bakış atıp ifadesinden hiçbir şey kaybetmeden hızla önünde oldukları merdivenleri inmeye başlayan Zeynep'i kolundan tutup durdurdu Ceylin.

"Eeh yeter be! Anlat hemen ne oluyor?" dedi nefes nefese biraz kızgın bir ses tonuyla.

Zeynep çatık kaşlarının altındaki öfkeyle parlayan bakışlarını önce Ceylin'e sonra tam arkasında duran Eda'ya çevirdiğinde aynı sinirli ses tonuyla "Kerem'i gördün mü?" dedi

Ceylin alnını kırıştırarak anlamadığını belli eden bir ifadeyle "Cafe'de kahvaltı yapacaklardı Tuna'yla neden ki?" dedi.

Duyduklarıyla merdivenleri tekrar ışık hızıyla inmeye başlayan Zeynep'in arkasından mıknatıs gibi ilerleyen Eda ve Ceylin onu durdurmanın bir yolunu ararken ana binanın kapısına geldiklerinde Eda nefesinin teklemesiyle karışık seslendi "Sakin ol Zeynep. Bir durur musun?"

Tereddütsüzce attığı hızlı adımlar yüzünden tökezleyecek gibi olsa da durmadan ilerlemeye devam etti Zeynep. Bakışlarını binanın tam karşısındaki cafe'ye kilitlemişti.

Eda'nın atak yapıp ona yaklaştığını göz ucuyla görse de bu durmasına yetmemişti.

"İyi git cafe'ye gir. Yık ortalığı, Kerem'e bağır çağır ama bu yaptığından tek memnun olan kişi Nil olacak!" diye var gücüyle bağırdı Eda.

Zeynep'in kaşları çatılıp girmeye hazırlandığı cafe'nin boydan boya camının önünde durmasıyla Eda rahat bir nefes aldı.

Ceylin ellerini beline yerleştirirken "Burada ne olduğunu biri bana anlatabilir mi?" dedi bıkmış bir ses tonuyla.

Onu duymazlıktan gelen Zeynep, Eda'ya çevirdi bakışlarını "Sen nereden biliyorsun Kerem'e kızacağımı?" bakışlarını ondan ayırıp alnını kırıştırırken etrafta gezdirdi "Hem Nil ne alaka?"

Eda derin bir nefes verirken kolundaki çantayı sıktı "Boş yere sinirleniyorsun Zeyn-"

"Tabi ben boş yere sinirleniyorum zaten hep büyük tepkileri veren ben oluyorum! Bıktım artık şu herifin" parmağıyla tostundan büyük bir ısırık alan Kerem'in oturduğu koltuğu gösterirken "Beni artık salak yerine koymasından bıktım. Anlıyor musun?"