Gözlerini Kapatmak

20. Bölüm || Artık sen varsın..

94,752 Okuyucu'nun vote verenine vermeyenine, yorumcusuna etkisiz elamanına hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Ama tabii vote&yorum yapanlara çok daha fazla teşekkür ediyorum :)

Yeni kapağımızı beğendiniz mi bu arada? Multimedia'ya Tuna ve Ceylin için de bir çalışma ekledim.

Bölümü ebrugryl1'e ithaf ediyorum. İthaf isteyenler yorumlarda belirtebilir :) İsimlerinizi de yazarsanız sevinirim.

Multimedia'daki şarkıyı hatırlatayım.

Umarım beğenirsiniz :)

* * *

Dalgaların sesi kulağına eşsiz bir melodinin tınısıyla dolarken gözlerini kapatıp tuzlu suyun kokusunu içine çekti. Kıvırcık buklelerinin birbirine karışmadan uçuşmasını sağlayacak kadar hafif bir rüzgar vardı. Gözlerini açıp bakışlarını yavaşça yanında yürüyen adama çevirdiğinde onun uzun bir zamandır kendi üzerindeki bakışlarını nasıl olup da fark etmediğine şaşırdı.

Hafif ama çekici gülümsemesi yüzünü aydınlatırken huzurlu bakışları kendi gözlerine değdiğinde kendisini daha önce hiç kimsenin yanında böyle mutlu hissetmediğini fark etti.

Kerem sanki onun içinden geçenleri duyuyormuşçasına beline attığı eliyle Zeynep'i kendisine çekip başını göğsünde ona ayrılmış kısma yaslarken kulağına fısıldadı "Mutlu musun?"

Zeynep huzurla gözlerini kapatırken onun eşsiz kokusunu burnuna çektiğini belli edecek bir ses çıkarttıktan sonra "Evet" diye mırıldandı.

Kerem onu diğer eliyle de sarmalayıp saçlarına bir öpücük kondururken Zeynep bir kedi misali mırıldanmaya devam etti "Ne düşünüyorsun?"

Onun saçlarının arasındaki yüzünü hafifçe kaldırıp bakışlarını denize çevirirken gülümsedi Kerem "Sadece benim yanımda mutlu olmanı istemek gibi hastalıklı bir hisse sahip olmamam gerektiğini düşünüyorum"

Zeynep başını hafifçe kaldırıp bakışlarını onunkilere kenetlediğinde inanamayarak gülümsedi "Sen ciddisin" dedi gözlerini kocaman açtığında hayretle

Kerem kaşlarını çattı "Tabi ki ciddiyim"

Sindirmeye çalışır gibi bir ses çıkartıp başını tekrar Kerem'in göğsüne yasladığında homurdanmasını duydu "Zeynep artık hissettiklerime şaşırmayı aşmalısın"

Zeynep omuz silkip dudaklarını büzdü "Ütopik geliyor ama"

"Seni kalpsiz bir adam olduğuma fena inandırmışım" dedi Kerem gülümsemeye çalışarak

Yüzünü Kerem'in göğsünden kaldırıp bakışlarını yakaladığında ifadesi dondu Zeynep'in. Onun gülümsemeye çalışırken takındığı ifadeyle kaşları çatılırken bakışlarını kaçırdığını farkedip çenesinden yakaladı "Kerem" dedi gözlerinin içine bakarak "Bunu düşünmüyorsun değil mi?" dedi onu bir şeylere inandırmaya çalışan bir sesle

Kerem omzunu silkip başını çevirdi "Elimde değil Zeynep, herkesten kaçtım şimdiye kadar. Senden de kaçtım biliyorsun işt-"

Sözleri dudaklarına bastırılan dolgun dudakların istilasıyla ağzına hapsolurken yanaklarında hissettiği bir çift elle gözlerini kapattı. Kısa ama tutkulu öpücüğün vücudunu sarsmasına izin verirken aynı hızla geri çekilişini izledi Zeynep'in.

"Senin bir kalbin var Kerem" dedi yumuşak bir ses tonuyla gözlerine bakmaya devam ederken Zeynep. Elini Kerem'in göğsünün sol yanına bastırırken "Burada işte" dedi yüzlerini daha da yakınlaştırıp "Ben hissedebiliyorum. Sende dene"