İhanetten Geri Kalan.
1 bölüm
Unutma çocuk,
Güzel sevenler hiç sevilmez.
Yine ben, 4 duvar ve onsuzluk. Her gece olduğu gibi yine onu bekliyorum. Belki gelmiyecek ama yine de bekliyorum... Çünki elimden başka bi' şey gelmiyor. Ona karşı her zaman olduğu gibi acizim. Zaten her aşık kadın böyle değil mi?
İster bana gurursuz, aşağlık değin ama ben evli bir adamı seviyorum. Onu seviyorum... Evet evli hata bir kızı var 6 yaşında. Belki de şu an karısının ve kızının yanında ve ben aklının ucundan bille geçmiyorum. Yine de kalbim onu istiyor...
Çok uğraştım, unutmaya çalıştım. Kaçtım, kovdum, istemiyorum dedim. Ama sonda yine kendimi onun kollarının arasında buldum. Onunla her geçirdiğim dakkika beni hem öldürüyor hem hayata döndürüyor. Bir insan senin hem celadın hem de hayatının anlamı ola bilir mi? O oluyor...
Bir yerde başka bir kadının ona aynı duyguları hissetiğni biliyorum. Ve bu durum beni kahr ediyor... O kadın da benim gibi her gece onun yollarnı bekliyor. Her gece onun kokusunu duymak istiyor, ona sarılarak uyumak istiyor. Onu hissetmek istiyor. Bunun adı aşk... Biz ikimizde o adama aşığız. Ve evet biz o kadınla aynıyız. İkimizde o adamdan aslıyız. Ama tek bir farkımız var: Tolga ister her gecesini benle geçirsin yine de o kadına ait. Gideceği en son yer yine o kadının yanı. Çocuğunun annesinin yanı...
Pencerenin kenarında durmuş onu bekliyorum. Saat gecenin yarısını çoktan geçti. Elim telefonuma gidiyor ama durduruyorum kendimi. Aramamam lazım. Artık gelmez diye düşünüyorum. Son kez pencereden bakınca görüş alanıma arabası giriyor. Arabasını park edib tüm yakışıklığıyla iniyor arabadan. Apartmana girince kafasını kaldırıyor ve gecede bille parlıyan mavi gözleriyle buluşuyor gözlerim. Bana sadece gülümsüyor. Bende gülümsemek istiyorum ama bu gülüş o kadına ait. İlk o bulmuş bu gülüşü. İlk ona gülümsemiş bu adam.
Bir kaç dakkika sonra kapı çalıyor. Ağır adımlarla yürüyüb açıyorum kapıyı ve alıyorum onu içeri. Ceketini koltuğa bırakınca o güzel kokusu tüm eve yayılıyor. Kedimiz Gece bille onun geldiğni anlıyor, sabahtan beri girdiği odadan çıkıb yanımıza geliyor. Tolga onu görünce eğilip kafasını okşuyor. Geceni ilk bulduğmuz an geliyor aklıma.
' Tolgayla yürüyüşe çıkmıştık. Tabi gece benim canım birden pasta çekince... Beni kırmadı ve şu an el ele köşede ki pastaneye yürüyoruz. Her istediğimi yapması beni o kadar mutlu ediyor ki. İlk defa gerçekten sevildiğimi anlıyorum...
Pastaneye girince hemen pastalara taraf koşuyorum. Bu çocuksu hallimi görüb kahkaha atıyor. Gülmek ona o kadar yakışıyor ki. Hiç o gülüş yüzünden silinmesin istiyorum. Hep gülsün o, hep...
Pastanede çalışan çocuk yaklaşıyor bize. Siparişlermizi verib biraz bekliyoruz. O sıra benim içim tabi rahat etmiyor. Sipariş verdiğim pasta çikolatalı ama nedense birden bire çilekli pasta çekiyor canım. Tolga hallimi fark ediyor.
"Sevgilim? Noldu?"
Dudaklarmı kemiriyorum.
"Yaa Mavi çilekli mi pasta alsaydık?"
Halime gülüyor. Nedense bu durum alınmama sebep oluyor.
"Ne gülüyorsun Tolga? Komik mi?"
Sinirlenmem daha fazla gülmesine neden oluyor.
"Tolga bak gülme kötü olur!"
"Tolgaaa!!!"
"Tamam tamam gülmüyorum"
Kollarımı göğsümde birleştiriyorum ve arkamı dönüyorum ona.
"Yaa güzelim yapma böyle. Sana gülmüyordum ki"
Ona dönüyorum.
"Neye gülüyordun o zaman?"
Parmağıyla burnumu okşuyor.
"Sinirlenince çok tatlı oluyorsun ona gülüyorum"
Bir cümlesiyle hemen beni yumuşatmayı başardı.
"Hem gel sana hem çilekli hem de çikolatalı pasta alıcam"
Gülümsemem bin kat artıyor. Yanağna sulu bir öpücük konduruyorum.
"Bakın Hande hanım şimdiden söyliyim tek öpücükle kurtulamasınız evde hesaplaşıcaz"
"Sapık mavişim benim"
°°°
Pastayı alıb eve yürüyorduk birden uzaktan müyüldama sesleri duydum. Ben durub sesin nerden geldiğine bakınca Tolgada durdu.
"Hande? Noldu?"
"Yaa Tolga duymuyor musun?"
Benim gibi sesleri dinlemeye başlıyor.
"Kedi işte güzelim. Gel evimize gidelim"
Onu dinlemeden sesin geldiği tarafa gidiyorum.
"Bebeğim saçmalama kedi işte gel hadi!"
Sesin geldiği tarafa gidince cılız siyah bir kediyle karşılaşıyorum. Hemen kucağıma alıyorum onu ve sevmeye başlıyorum.
"Mavi bak ne kadar tatlı?"
O'da benle beraber seviyor kediyi.
"Tatlı da... Napıcaz bununla güzelim?"
"Eve götürelim aşkım. Bizimle yaşasın!" '
O gün ne kadar mutluydum. Evli olduğunu bilmediğim günlerdi. Keşke o günlere tekrar geri döne bilsem... Ben yine pencere kenarında ki yerimi alıyorum. Neden geç kaldığnı merak ediyorum. Ama açıklama beklemiyorum. Zaten bekliyemem... Ailesinin yanında olmak onun en doğal hakkı. Yine de açıklama yapıyor...
"Derinin ateşi çıkmış o yüzden geç kaldım."
Anladım anlamında kafamı salıyorum. Onu hiç bir zaman suçlamamıştım ki. Bu hikayede tek suçlu var o'da onu deli gibi seven kalbim. Tolga çok iyi bir baba. Karısından çocuğu için boşanmamış. Kızı babasız büyümesin diye.
Hiç boşanmayı taleb etmemiştim ki. Ben yalnızca sevdim ve sevilmek istedim. Başkaları tarafından değil bir tek onun tarafından. Zaten taleb etmenin ne anlamı var? Ne o karıdından boşanacak ne de ben ondan vazgeçe bilicem.
Gelib arkadan sarılıyor bana. Yine gözlerim doluyor. O kadına ihanet ediyoruz. Belki şu an o kadın Tolganın benim yanımda olduğnu biliyor ama susuyor. Neden? Kızı babasız büyümesin diye! Aşık olduğu adamı kaybetmesin diye! Ve ben o kadının hayallerini çalıyorum! Tolga kafasını boynuma gömüyor ve ard arda öpücükler konduruyor.
"Seni özledim."
Öpücükleri derinleşince durmamız gerektiğni anlıyorum. Ona taraf dönüyorum ve aramızda-az olsa bille- mesafe açıyorum.
"Dur! Lütfen dur"
Kaşları çatık bakıyor bana. Bakışlarmı kaçırıyorum ağladığmı bilmesin diye.
"Noluyor Hande?"
Bir şey söyliyemiyorum. Ne söylenir ki zaten?
"Bir şey söylemiycek misin?"
Yine susuyorum. Kafasını anladım anlamında salıyor.
"Peki. Zaten bu durum 1 haftadır devam ediyor. Ben alıştım. Ama daha fazla bu duruma maruz kalmak istemiyorum. Kafanı toparlayınca beni ararsın. Ben gidiyorum"
Ceketini alıb gidiyor.
Gitme... Bu gece en azından gitme...
•••
Evet, umarım beğenmişsinidir... Yorumlar da bekliyorum sizi...
