İhanetten Geri Kalan.
10 bölüm.
Alışır her insan, alışır zamanla
Kırılıp incinmeye,
Çünki olağan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak
"Var... Dağa doğmadı ama Derinin bir kardeşi var"
Özge birden bakışlarını kocasına çevirdi. Şu an ne dediğini anlamıyordu? Artık Tolga için yüzleşme vakti gelmişti. Hata geldi geçiyordu bile...
"Ne? Hangi kardeşten bahsediyorsun sen?"
Tolganın onu aldatmış olması hiç bir zaman aklından bile geçmezdi. Evet, aşk evliliği değildi ama Özge hep onu aşka dönüştürmeye çalışıyordu. Her daim sevmişti kocasını... Hata o'da onu sevsin diye bir kız çocuğu verdi ona. Evlilikleri daha güçlensin diye...
"Eğer Derin'in bir kardeşi varsa o zaman kurtulur kızınız. Hamile Özge hanım mı?"
"Hayır... Özge hamile değil!"
"Tamam. Kim hamile ise onu buraya getirmelisiniz."
Tolga bunu duyunca yutkunmadan edemedi. Bunları Hande'ye nasıl açıklayacaktı? Hande neler düşünürdü? Bebeği sırf Derin için isteyeceğini sanacaktı. İşler yine arap sabununa dönecekti. Tabi Hande'den önce Özge'ye hesap vermesi gerekiyordu...
Birlikte doktorun odasından çıktılar. Özge hala şoktaydı... Aklı hala Tolganın cümlesinden takılı kalmıştı.
"Var... Dağa doğmadı ama Derinin bir kardeşi var"
"Özge?"
"Tolga ne demek oluyor bu?!"
"Bak Özge benim hakkımda ne istersen düşüne bilirsin... Ama şimdi kızımızı kurtalmalıyız!"
"Ne? Ne saçmalıyorsun sen gerizakalı?! Hemen bana kimi hamile bıraktığını anlatıyorsun!"
Artık yolun sonu gelmişti. Herşeyi açıklamalı karısına... Daha fazla kaçamazdı. Zaten kaçacak yer yoktu...
"Bak Özge herşey çok karışık... Evet benim bir çocuğum daha olacak..."
Daha cümlesini bitiremeden Tolga'nın yanağında bir tokat patladı. İğreniyordu Özge kocasından, hata tiksiniyordu.
"İğrençsin!"
Ne yapsa siniri geçmiyordu. Tolga'nın üstüne yürümeye başladı.
"Nasıl yaparsın bunu bana?! Sen nasıl bir adamsın?! Sana adam bile diyemiyorum! Aşağlıksın sen!"
Bunu zaten demesinin hiç bir anlamı yoktu. Hande gittiğinden beri Tolga her gün bunları kendisine diyordu. Bıkmıştı artık. Yok olmak istiyordu...
İtirdi kendisinden Özge'yi.
"Bırak! Ne sanıyordun Özge? Seni sevdiğmi mi?! Kızım sen hayaller içinde yaşıyorsun! Seni aldatım! Evet, yaptım! Bu yüzden her gün iğreniyorum kendimden! Neden yaptım biliyor musun? Çünki sevdim, gerizakalı! Çok sevdim..."
Önceler bağırırken sona doğru sesi kısıldı.
"Peki ben? Beni hiç mi sevmedin?"
Özge ağlıyordu. Yüzleşmeye hazır değildi. Herşeyin böyle yüzüne çarpılmasına dayanamıyordu.
"Özür dilerim, Özge... Seni sevmediğim, sevemediğim için senden özür dilerim. Olmadı yapamadım..."
"Git Tolga! Kimi seviyorsan onun yanına git!"
