İhanetten Geri Kalan.
6 bölüm.
Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış
Kendini kimsesiz ve unutulmuş hissediyorsan
İçindeki çocuğa sarıl,
Sana insanı anlatır...
İstanbul...
Boş ve yalnız bir sokakta yürüyordu Tolga. Bildiği bir sokak değildi... Buraya neden geldiğini bile bilmiyordu. Sokak o kadar karanlıktı ki içi ister istemez ürpermişti. Napıyordu acaba bu sokakta? Kimi arıyordu?
Uzaktan tanıdık gözler gördü. Bu koca gözleri nerde görse tanırdı... Gülümsedi o koca gözlere. Belki de onu bu ıssız sokağa getiren bu koca gözlerdir... Kim bilir? Ama onu o kadar çok özlemişti ki, sırf o koca gözleri göre bilmek için yine gelirdi bu korkurç sokağa. Sırf onun için...
Hemen yanına koştu. Sarıldı sevdiğine... Öyle bir sarılmaydı ki bu içinde hem özlem, hem tutku, hem de aşk barındırıyordu. Onun o güzel kokusunu içine çekti ya yine, her şeyi göze alırdı. Onu her şeyden çok özlemişti... Handenin ona sarılmamasını fark etmedi bile. Elinden tutup götürmek istedi onu. Uzaklara... Çok uzaklara. Hiç gitmedikleri bir yere mesela, kimsenin onları bulamayacağı bir yere... Sonsuza dek mutlu ola bilecekleri bir yere...
Ama bir sorun vardı Hande gelmiyordu... Sadece boş boş bakıyordu bir zamanlar aşık olduğu maviliklere... Bu durum her ne kadar Tolgayı korkutsa ses çıkarmadı. Daha doğrusu çıkaramadı... Onun yine-yalnışlıkla-kalbini kırmak istemiyordu...
"Hande gelsene!"
Hande bir şey söylemeden önce etrafına baktı. Sanki birinden kaçıyor gibiydi... Ve ya buraları çok iyi tanıyordu... Daha önce gelmiş miydi?
"Gelemem Mavi."
Tolga ilk anlıyamadı dediğini... Nasıl yani gelemem? Yalnız mı kalıcak burda?
"Neden? Hande saçmalama. Burası çok karanlık, hadi gel!"
Sadece gülümsedi... Gamzelerini de özlediğini söylemiş miydi? Bir elini yeni çıkmış sakalarna koydu ve okşamaya başladı.
"Sen git Tolga. Ben gelemem. Hem senin bekliyenin var..."
Kim bekliyordu ki?
"Kim?"
Kendinden aslı olmadan sormuştu... Merak ediyordu.
"Karın Mavi."
Tolga diliyle dudaklarını ıslatı.
"Hayır sensiz gitmiycem! Bırak beklesin... Sensiz yapamam, lütfen benle gel. Yalvarırım"
Hande hayır anlamında kafasını saladı. Gelemezdi... Gelse bile napacaktı orda? Olmaz...
"Burda kalamazsın Tolga güven bana..."
Neden kalamazmış? İlk defa sevdiği kadını anlamıyordu. Neler oluyor? Neden bu kadar garip davranıyor?
"Hande gel korkutma beni, lütfen. Bebek... Evet, evet bebeğimiz. O nolucak?"
Gülümsedi.
"O benle kalıcak. Onu merak etme. Aramızda ne geçerse geçsin bebeğimiz seni hep sevicek."
Birden yüzünde ki gülümseme soldu.
