İhanetten Geri Kalan.
13 bölüm.
Savaşma seviş benle
Hayata karış benle
İyi günde, kötü günde
Olmaya çalış benle
Gözlerimi açtığımda hemen kapatmak zorunda kaldım. Loş ışık gözlerimi yoruyordu. Biraz sonra gözlerim ışığa alışınca tam açtım. Hemşire uyandığımı görünce hemen çıkıyor odadan. Hemşire odadan çıkar çıkmaz içeri ablam, Tolga giriyor. Ablam hemen gelip yanıma oturuyor ve yanağımı okşuyor. Tolga ise bir tarafa geçmiş gözünü kırpmadan bana bakıyor. Onu görünce Özgeyle olan sarılmaları geliyor aklıma. Yine gözlerim doluyor... Böyle bir hakım yok ama onu kıskanıyorum. Herşeyden çok hem de. Gözü başkasına değsin, burnuna başkasının kokusu içine çeksin istemiyorum. Dayanamıyorum buna kalbim sıklaşıyor, nefesim kesiliyor sanki.
"Ablacığım iyi misin? Noldu sana, Hande? Neden bayıldın kuzum?"
Yatakta biraz kalkıp oturuyorum. Ani bir hareket yapınca birden başım dönüyor. Elim refleks olarak başıma gidiyor. Tolga kötü olduğumu anlayınca yanıma geliyor hemen.
"İyi misin, Hande?"
Eliyle elimi tutuyor. Geri çekiyorum. Hareketim karşısında affalasada belli etmiyor. Biraz sonra Ayça hanım giriyor içeri.
"Handeciğim iyi misin? Yemek yemedin dimi?"
Hatamı anlayıp susuyorum. Ayça hanım elinde ki kağıtlara dönüyor.
"Neyse tamam bebeğin ve senin durumu iyi. Ama böyle olmaz Hande! Yemek yemen lazım. En azından bebek için canım. Beril hanım biraz konuşalım mı dışarda?"
Ayça hanım, ablamı alıp çıkıyor odadan. Tolgayla yalnız kalıyoruz. Ablam çıkınca o yanıma oturuyor. Bir elini yeni yeni belli olan karnıma götürüp okşamaya başlıyor. Bu sefer geri çekilmiyorum.
"Hande neden böyle yapıyorsun, birtanem? Görmüyor musun sen ve bebeğimiz kötü olunca ne kadar endişelendik?"
Böyle konuşunca zaten bu aralar tavan yapan hormonlarım devreye giriyor ve ağlamaya başlıyorum.
"Be-ben öz-özür dilerim. Seni endişe-şelendirmek istememiştim."
Ben ağlayınca beni kendine çekiyor ve saçlarıma ard arda öpücük konduruyor. Biraz olsun sakinleşiyorum.
"Tamam bir şey yok sakin. İyi olucaksınız tamam mı? Hadi bakalım biraz uyu, birtanem. Ben de gidip size yemek getiririm."
O ayağa kalkınca bileğinden yakalıyorum.
"Gitme..."
"Hande bir şeyler yemelisin!"
"İstemiyorum... Buranın yemekleri çok kötü."
Yanıma oturuyor tekrar.
"Tamam ne istiyorsun? Dışardan bir şeyler ye o zaman."
Birden bire canım tatlı çekiyor.
"Bula bilir misin?"
"Ne istersen bulurum!"
"Bak ama güzel olsun. Canım tatlı istiyor."
Kocaman gülümsüyor.
"Tamam sen dinlen ben bulucam. Hangisinden?"
"Profiterol!"
Saçıma öpücük kondurup çıkıyor odadan. Tolga gittikden biraz sonra içeri ablamla, Mahir girdi.
"Ayy kız Hande? Noldu sana ayol? İyi misin kız?"
