You had me, again { B-Brave fanfiction }

8. Ik kan het niet

Nou goed, vandaag weer school en ik voel me echt slecht. Het liefst blijf ik in bed liggen, maar ik moet gaan van m'n moeder. Vanmiddag ga ik naar m'n vader, tenminste iets leuks vandaag. Het gaat al steeds beter met hem en hij mag waarschijnlijk binnenkort naar huis, gelukkig. Ik mis hem echt heel erg, maar doordat ik zoveel dingen aan m'n hoofd heb heb ik haast geen tijd om erover na te denken. "Ik weet dat je je niet lekker voelt, maar je moet nu echt opschieten Dais!" roept m'n moeder vanaf de trap. Met moeite sta ik op, ik haat opstaan. Vooral omdat het zo vroeg is, en iedereen slaapt nog, tenminste zo klinkt het. Niemand die fietst zo vroeg over straat, niemand die heeft nu het licht al aan in z'n kamer, het is gewoon hatelijk. Ik ben echt zo'n avondmens, in de avond is alles veel beter, je gaat namelijk avondeten. En ik houd van eten, hehe. Als je je trouwens afvraagt waarom m'n dierenwekker net niet afging, zal ik je verlossen uit je gedachte. Meestal als ik wakker wordt, en het geluid van allemaal vrolijke dieren hoor, word ik nog chagrijniger. Ik haat het namelijk als mensen (dus ook dieren) vrolijk doen als ik net wakker ben. Vandaar dat m'n moeder me nu wakker maakt. Als ik in een sombere bui ben, trek ik altijd een zwarte sweater aan met een spijkerbroek, zodat ik niet al te erg opval. Zo ook vandaag deed ik een zwarte sweater met spijkerbroek aan, niet erg verassend. Eenmaal beneden aangekomen zie ik dat mam wel erg vrolijk is, ik snap dat gewoon niet, vrolijk zijn in de ochtend. "Heb je wat eten voor me?" vraag ik ongeduldig. "Ja, ik heb ontbijtkoek voor je klaargelegd." zegt ze fluitend. Wat is er toch aan de hand met de mensheid tegenwoordig? Snel eet ik m'n ontbijtkoek op en maak me klaar om weg te gaan. "Doei mam" zeg ik en geef m'n moeder een kus. "Doe je best op school!" Waarom zegt ze niet iets als: "veel plezier op school!" of "het lukt je wel!". Moeders... 

Samen met Jessica fiets ik naar school, ik was van plan om haar te vertellen over alle issues met David, maar ze was zo enthousiast over een of andere jongen die haar uitgevraagd had en blablabla, dat ik haar stemming niet wilde verpesten. Ik vertelde het zo wel, met de rest erbij. M'n vriendinnen merkten dat ik stil was, normaal heb ik altijd onwijs veel te vertellen, maar vandaag kwam er gewoon niks uit m'n mond. "Daiss, wat is er toch aan de hand? Toch niks met David he?" vraagt Natasha bezorgt. Ik zucht. Ik wilde hun bui niet verpesten... "Er is niks, gewoon wat probleempjes." "Zoals wat dan?" vraagt Emi nieuwschierig. "3 keer raden" antwoord ik. "Sowieso het gaat over David" zegt Rebecca. "In 1 keer goed!" zeg ik toch wel een beetje grijnzend, wat kennen m'n vriendinnen me toch goed. "Nou, vertel dan maar het hele verhaal" "... en nu weet ik dus niet wat ik er nou mee aan moet." eindig ik m'n verhaal. Stuk voor stuk kijken ze me bezorgd aan, "Daiss, je moet echt van die gozer af komen, hij is niet goed voor je en hij lult alleen maar onzin." zegt Rebecca boos. "Ik ben het helemaal met Rebec eens, die jongen spoort niet man. Als hij je nog één keer iets aandoet he, dan loopt het niet goed af met dat joch." zegt Natasha nog bozer dan Rebecca. "Ik wil echt wel uit zijn buurt blijven, maar hij betekent te veel voor me, ik kan hem niet loslaten, hij heeft me, en hij kan me aandoen wat hij wil, maar nog steeds houd ik van hem... Doe hem niks aan, alsjeblieft. " zeg ik met tranen in m'n ogen.

---------------------------------

Dat was het weeerr, tot de volgende keer! Okee wtf xd
Ik schrijf zo snel mogelijk weer, ik probeer ergens volgende week te schrijven. 

Be yourself, cause everyone else is already taken.

fonggli.