You had me, again { B-Brave fanfiction }

6. Onverwacht

Sorry dat ik zo laat pas begin met schrijven, maar ik had het vandaag nogal druk, zoals beloofd, hier het volgende hoofdstuk!

Ik voel me zo happy, ik ben weer terug bij David en hij is echt ge-wel-dig. Ik weet niet hoe vaak hij op een dag wel niet zegt dat hij van me houdt, maar op de een of andere manier maakt het me zelfverzekerder, er is dus wel iemand die van me houdt. Ik had nooit verwacht dat ik weer terug naar hem zou gaan, na alles wat hij me aangedaan heeft, maar ik voel dat het me goed doet. Helaas is m'n vader nog steeds in het ziekenhuis, het gaat gelukkig wel iets beter, maar of hij het redt weten ze niet. Ik weet dat ik me niet teveel druk moet maken, want ik heb nog veel proefwerken de komende weken en ik kan me niet concentreren als ik alleen maar aan m'n vader ga denken. 

Vandaag weer school, het is niet dat ik er tegen op zie, maar ik weet niet hoe m'n vriendinnen erop gaan reageren dat ik weer terug ben bij David, ik weet immers dat ze hem niet echt waarderen, omdat ze weten hoeveel pijn hij me gedaan heeft. Gelukkig kan ik nu wel even alles vergeten met m'n vader. Jammer genoeg had ik wel ruzie met m'n moeder, ze is de laatste tijd nogal gestrest en wordt snel chagrijnig sinds pap in het ziekenhuis ligt. Vanochtend begon ze namelijk te zeuren over dat ik te weinig m'n best doe op school en dat ik niet zo vaak af moet spreken met vriendinnen, maar ze weet zelf ook dat ik m'n best doe en dat ik het fijn vind om bij m'n vriendinnen te zijn. Ik weet dat ik er niet op in had moeten gaan, maar ik werd zo pissig dat ze zich afreageert op mij. Het lukte me gewoon niet om het voor me te houden. Zo hebben we nu dus ruzie, maar ik hoop zo dat ze het goedkeurt dat ik naar David ga vanmiddag, want ik wil echt met hem praten over hoe het nu precies zit. 

In de pauze zie ik David staan en zeg tegen m'n vriendinnen dat ik hem heel even gedag ga zeggen. Ik heb ze al verteld over David, ik moest wel. Ik zie dat ze er moeite mee hebben, maar ze vinden het toch goed. Wat een schatten! Ik loop naar David toe en zie dat hij me nog niet opgemerkt heeft. Ik houd wel van mensen laten schrikken en loop op hem af en zeg: "Boeeee!" Hij slaat me vol in m'n gezicht, waar ik nogal van schrok. Waarom slaat hij me?! "Ooh sorry schatje, dat was niet de bedoeling!" zegt hij tegen me. Ik kijk hem aan en hoop dat hij het meende, maar ergens diep van binnen wist ik dat hij loog. "Geeft niet, is al goed!" lieg ik en geef hem een kus. "Zullen we vanmiddag naar jouw huis? Kunnen we huiswerk maken enzo" zeg ik knipogend. "Is goed, klinkt leuk. Ik kan niet te lang, want ik heb vanavond voetbaltraining." antwoordt hij. "Oké, snap ik. Ik spreek je dan zo wel weer!" Ik geef hem vlug een zoen en loop weg. Om eerlijk te zijn nodigde ik hem alleen maar uit om met hem te praten, ik wil weten of we nu een stel zijn en wat het nu allemaal eigenlijk betekent. 

Als de schoolbel gaat en we naar huis mogen, komt David al op me af. "Kom je schat?" Ik loop met hem mee en samen fietsen we naar zijn huis. Hij had me al verteld dat z'n ouders niet thuis zouden zijn, dus ik was ook niet zenuwachtig ofzo, omdat ik z'n ouders na zo'n lange tijd weer zou zien. "Uhm David, ik wil even met je praten." zei ik aarzelend. "Oké, waar wil je het over hebben?" "Zijn we nu echt een stel? Ik bedoel horen we nu bij elkaar en kan ik erop vertrouwen dat je straks niet weer plots wegbent?" vraag ik aan hem. "Maar schat, natuurlijk zijn we een stel, en geloof me, ik zal je nooit in de steek laten, nooit." antwoordt hij met van die onschuldige ogen, echt hatelijk want het lukt me haast niet om serieus te zijn. "Waarom sloeg je me dan en deed je alsof het je speet? Waarom liet je me dan in de steek? Waarom doe je altijd alsof onze relatie niks voorstelt?" vraag ik. "Jaa maar hallo, ik ben er nu toch?! Zeik niet zo man, verdomme." En bam, daar kwam het, hetgene waar ik altijd al bang voor was geweest, hij sloeg me, vol in m'n gezicht. 

---------------------------------

Jaajaa, hadden jullie die zien aankomen? Willen jullie dat Daisy David vergeeft? Of hebben jullie andere ideeën van hoe het volgens jullie zou moeten eindigen? Laat het achter in de commentssss! M'n boek is nu serieus al 97 x gelezen, echt awesome! 

Voor volgende hoofdstuk 110 reads en 20 votes?

I love youu,

fonggli.