You had me, again { B-Brave fanfiction }

15. De jeugd van tegenwoordig...

Als ik mijn ogen open doe en mijn blinddoek af, zie ik allemaal bomen om me heen. Het lijkt wel een bos, geen vrolijk bos hoor, meer een bos waar je dan zo'n dood lijk tegen zou komen, of een of andere zwerver in een boom. Zitten zwervers eigenlijk in bomen? Misschien moet ik dat ook is gaan proberen. Gewoon in een boom klimmen en dan genieten van het uitzicht, nouja, uitzicht, meer genieten van de bomen. Als het hier niet zo donker geweest was, zag het er misschien nog wel romantisch uit. Waarom denk ik dit eigenlijk? Ik heb wel ergere dingen aan mijn hoofd dan zwervers in een boom. Net als ik weer terug in de auto wil zitten, word ik tegengehouden door een sterke hand. Als ik omkijk zie ik David’s ogen, angstaanjagend. Geloof me, je wilt echt niet wakker worden en dan zijn ogen zien, krijg je spontaan een hartaanval van. Oké, dat was misschien een beetje overdreven. Ik schrik op uit mijn gedachte als ik een stem iets in mijn oor hoor fluisteren, “kom je mee?”. Weetje, eigenlijk zou dit best romantisch moeten klinken. Zo van, hé babe, kom je met me mee? en dan zeg maar zo’n sexy face erbij van die jongen. Oké, ik draai echt door. Het is David, er is niks romantisch aan hem en dit bos en die auto en die mensen en… “uh ja is goed” zeg ik een beetje beduusd van mezelf. Hij trekt me mee verder het bos in en zegt tegen zijn vrienden dat ze ook mee moeten komen. Na een tijdje gelopen te hebben komen we aan bij een plek waar er nog maar een klein aantal bomen staan, best romantisch eigenlijk, vooral omdat er veel meer licht is dan de plek waar ik net was. “We zijn hier allen bij elkaar gekomen,” “jeetje, wat klinkt dat cliché zeg” onderbreek ik een of andere enge vriend van David. Oh god, dat had ik beter niet kunnen zeggen. Ze staren me allemaal geïrriteerd aan, en geloof me, als blikken konden doden… Maar goed, die vriend ging ongestoord verder. “Zoals ik dus al zei, we zijn hier allen bij elkaar gekomen om het plan te bespreken voor de bankoverval.” Toen hij dat zei, kon ik mijn lach echt niet inhouden. “Hahaha, bankoverval?” zeg ik met tranen in mijn ogen van het lachen. “Ja, een bankoverval. Mag ik vragen wat daar zo grappig aan is?” “ho wacht, je bent serieus?” de man knikt en kijkt me echt aan alsof ik een of andere gek ben en in het gekkenhuis thuishoor. “Dan vraag ik me toch wel sterk af waarom ik hier ben, David?” zeg ik nogal verbaasd, ik bedoel, wat doe ik hier? “Oh liefje, had ik je dat nog niet verteld? Je gaat ons helpen met een bank overvallen, je lijkt me wel een perfect type ervoor.” zegt hij zo onschuldig mogelijk. Zei hij dat nou serieus? Ik het perfecte type voor een bankoverval? Laat me niet lachen man. “Als je me nu serieus hierheen meeneemt om mij een bank te laten beroven, dan ben je wel echt niet goed snik.” zeg ik nogal verbaasd, hij is ook zo dom. Ik merk wel dat die vrienden van hem nogal ongeduldig worden, waar ik wel een beetje bang van word, want volgens mij kunnen ze elk moment ontploffen zeg, nounou. “Als jij nou gewoon je mondje dichthoudt kunnen wij het plan bespreken en legt je vriendje het later nog wel aan je uit.” zegt een vriend van hem geïrriteerd. “Hij is mijn vriendje niet, dus houd je mond.” zeg ik boos en geïrriteerd tegelijk, hoe durft hij te denken dat David mijn vriendje is. Het IQ van de jeugd van tegenwoordig is wel erg laag zeg, jeminee. “Eey, zo praten we niet tegen mij jongedame.” zegt de jongen terwijl hij steeds dichterbij komt. Oké, nu is het wel een beetje eng, klein beetje maar. Terwijl ik bang naar hem staar pakt hij me beet onder mijn kin en duwt hem naar boven. “Ik zou nu maar gewoon doen wat ik zeg, anders zwaait er wat lieffie.” zegt hij met zo’n enge stem. Net als ik denk dat hij klaar is geeft hij me een snelle kus op mijn mond en loopt weg. Wtf just happened? “Goed, waar waren we gebleven. Oja, we moeten ons nu dus goed gaan voorbereiden op ons plan. Ik had in gedachte dat David dan voor de camera’s een zwart doek of iets in die richting erop legt, Jack, als jij dan de wacht houdt, kunnen wij het geld dat er te vinden is stelen.” ging die vriend ongerust verder, like nothing happened. Volgens mij is dit niet de eerste keer dat ze dit soort dingen doen... “Sounds like a great idea” zegt een van die vrienden enthousiast. “Zeg, waarom ben ik hier eigenlijk? Ik kan net zo goed gewoon naar huis gaan.” zeg ik, denkend dat het eigenlijk wel een geweldig idee is. “Nee liefje, jij gaat me helpen met de camera’s, en owee als je niet doet wat ik zegt, want dan zwaait er wat.” zegt David terwijl hij me een kus in mijn haren geeft. Ik wil straks niet in de cel zitten omdat ik medeplichtig was bij een bankoverval?! Wat doe ik hier, serieus. “Niet piekeren babe, het komt allemaal goed.” zegt David met een lief stemmetje. Nouja lief, hij probeerde lief te klinken. Wat hem trouwens nog aardig lukte. “Uh okay, denk ik?” zeg ik bijna vragend. “Kom, let’s go.” zegt David een beetje te enthousiast en duwt me de auto in. Juist, ik zit hier dus in een auto naast David op weg naar een bank om die te gaan beroven? WAAR GAAT HET NAARTOE MET DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG?!