Ya koca bir aşka saplanıp kaldıysan ve aşık olduğun kişi ölmesine rağmen kalbin ona duyduğun duyguları yaşatabilmek adına çırpınıyorsa göğüs kafesinin solunda, inan ki en büyük hastalığa yakalanmışsındır. Unutma, en acısı ölen birine karşı hissedilen kalpteki canlı goncalardır...
............
Bu bölümü kartanesi7676 ya armağan ediyorum. Bir sonraki bölümde en çok beğendiğim yorumun sahibine gidecek...
.............
Geçmişle yüzleşmek , geçmişi sırtında bir kambur gibi taşımaktan daha zordu onun için... Bazı şeyleri arkasında bırakması gerekmişti çünkü... Hani derler ya herkesi yarınınıza götüremezsiniz diye, işte onun meselesi tam da buydu.
Gelecek ve geçmiş arasında bir seçim yapmıştı zamanında... Ve bu seçim sonunda kaybetmişti bazı sevdiklerini...
Okan ı kaybetmişti mesela ama bunun için kasıtlı yaptığı bir şey olmamıştı, aksine zorunlu bir tercih olmuştu bu onun için. Çünkü ihaneti yaşatmıştı arkadaşı ona, kazık nasıl atılır büyük bir ders vermişti Pamir e...
Arkadaşını kaybetmek onun için büyük bir yıkım olmuştu muhakkak ama kaybetmekten çok kaybedildiği gerçeği yankılanmıştı kulaklarında. Okan onu ve onun dostluğunu kaybetmişti.
Sahi insanlar neden ihanet ederdi, hiç mi çekinmezdi incitmekten diğerlerini? 'Demek ki hiç çekinmezlermiş ' dedi içinden. Evet kendisi çok güçlü bir ruha sahipti ama elbetteki güçlü ruhlarda aldığı darbelerden sonra can çekişebilirdi.
Okan ın kapısının önünde kaç dakikadır beklediğinin bile farkında değildi, geldiğinden beridir kapının önünde bekliyordu, eli bir türlü gitmiyordu kapı ziline. O zil sesi bile yeterdi anılarını depleştirmeye, kendisinden bir yaş küçük can dostuyla maceralarını.
Elini cebine attı, sigara içiyor olsa belki her şey daha kolay olurdu onun için ama bırak efkar dağıtmak için sigara içmeyi, sigara kokusuna bile dayanamazdı o.
Okan da eskiden öyleydi-İklim i kaybetmeden önce- ama daha bugün Lisa yı bulduğunda şahit olmuştu arkadaşı olan o küçük adamın değişimine. Sigara içmesi yada herhangi bir eylem belirleyebilir miydi bir insanın değişimini, belirlerdi tabi... Okan değişmişti muhakkak, sahi insanlar nasıl olurda bu kadar çabuk değişebilirdi? Aklı almıyordu.
Elini hafiften bir ağırı hissettiği şakaklarına bastırdı, derin bir nefes alıp kapıyı çaldı.
Çalan zilin etkisinde buraya ilk geldiği gün geldi aklına. Annesi burada gündelik hizmetçilik yapardı o zamanlarda. Haftanın iki günü bu eve gelir,evi köşe bucak temizlerdi.
O zamanlar Pamir daha 18 yaşına yeni girmiş bir lise öğrencisiydi.
Birgün annesinin isteği üzerine Okan lara gelmiş ve Okan ile o zaman tanışmışlardı. Annesinin isteğini kırmayıp Okan la tanıştığı için her geçen gün daha memnun olmuştu. Bir istek uğruna tanıştığı çocukla-üstelik kendinden bir yaş küçük olan biriyle- can dostu olmuştu kısa zamanda.
Çaldığı kapı ağır bir şekilde açıldı. Kapıyı açan evin hizmetlisiydi ve Pamir e 'üst kata çıkmasını' söylemişti.
Ağır adımlarla merdivenleri tırmandı ve Okan ın odasına girdi.Kapı zaten açıktı.
Okan, odadaki koltuğa oturmuş elinde bir kadeh ile bekliyordu Pamir i. Okan ,Pamir i görünce hiçbir tepki vermedi, sadece
" Salona inelim." dedi ve iki genç adamda salona geçti.
Karşılıklı koltuklardan birine Pamir diğerine ise Okan oturmuştu. Aralarındaki sessizlik artık can sıkıcı bir hal almışken Okan konuşmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUTSUZLAR KABİLESİ
Ficção AdolescenteKüçük kızın gözleri ağlamaktan yorulmuştu. Artık akıtacak gözyaşı kalmamış gibiydi. Önce esnemeye başladı, sonra ise annesinin cesedinin yanında uyuyakaldı.O daha beş yaşında bir çocuktu ama çocuk olması acı çekmeyeceği anlamına gelmiyordu. Hayat...
